Ondanks het bijwijlen slechte weer (één van de optredens in Antwerpen moest worden stilgelegd door de hevig hagelregen), vonden tienduizenden de weg naar de concerten 0110 in Antwerpen, Gent, Brussel en Charleroi. Het festivalseizoen werd hiermee afgesloten met een levendige ambiance. Er was een grote openheid voor discussie over anti-racistische taktieken. Op hetzelfde ogenblik hield het VB haar verkiezingscongres in Antwerpen waar Dewinter uithaalde naar de concerten, maar nadien trokken ook de dochters van Dewinter naar de Zuiderdokken om Clouseau aan het werk te zien.
Geert Cool
"Mijn dochters luisteren graag naar Clouseau, maar ze zijn naar ons congres gekomen om mij een hart onder de riem te steken", verklaarde opper-Blokker Dewinter. Hij zat duidelijk verveeld met de concerten en stelde ook: "Eigenlijk zouden wij de eregast moeten zijn op 0110. Wij weten als geen ander wat onverdraagzaamheid inhoudt." Inderdaad. Wellicht bedoelde Dewinter het anders, maar de leiding van zijn partij weet effectief als geen ander wat onverdraagzaamheid tegenover andersdenkenden of migranten inhoudt.
De concerten op initiatief van Tom Barman (dEUS) werden een groot succes met 50.000 aanwezigen in Antwerpen, 25.000 in Gent, 25.000 in Brussel en 5.000 in Charleroi. Daar kon het regenweer niets aan veranderen en in de vroege namiddag konden we gelukkig nog genieten van een mooi zonnetje. De concerten zelf waren bijzonder professioneel en goed georganiseerd. Ook muzikaal was het een hoogvlieger met verschillende stijlen, maar telkens vurig gebracht. Voor veel groepen was dit een bijzonder gebeuren, niet alleen omwille van de omvang van het publiek maar ook omwille van de boodschap die ze ergens toch wilden meegeven.
Het enige punt van kritiek is dat de show domineerde boven de boodschap, waardoor de boodschap wel eens verwaterde en niet duidelijk was. Bovendien werd het anti-racisme soms nogal moralistisch gebracht voor een publiek van reeds overtuigden (als we de dochters van Dewinter even buiten beschouwing laten). Toch waren er een aantal artiesten die wel een duidelijke boodschap brachten. Er was in Antwerpen natuurlijk Wannes Vandevelde die altijd goed is voor enkele goede uitspraken tegen het fascisme, maar ook dEUS zelf liet zich niet onbetuigd. De groep bracht onder meer een cover van "Youth against fascism" van Sonic Youth, een nummer dat de groep begin jaren 1990 (voor ze bekend werd) uitleende voor een CD van Youth Against Racisme in Europe (YRE, de overkoepeling van Blokbuster).
Het VB hield op hetzelfde ogenblik in Antwerpen een verkiezingscongres waardoor er in de binnenstad heel wat wagens stonden met VB-affiches. Dewinter en co zaten duidelijk verveeld met de concerten en er werd geprobeerd om de strijd van het VB voor te stellen als een strijd van één tegen allen. "Hugo en ik zijn als Asterix en Obelix", verklaarde Dewinter over zichzelf en Hugo Coveliers. Voor het VB was het vervelend dat de concerten zo’n grote namen op de affiche hadden gekregen. Op haar eigen gezinsdag met een soort van tegenfestival, kreeg de partij enkel minder bekende artiesten die in veel gevallen hun gloriedagen reeds lange tijd achter de rug hebben liggen. Bovendien moesten Vanessa Chinitor, Frank Galan, Danny Fabri en anderen op het VB-feest voor een veel beperkter publiek optreden.
Op de concerten waren er natuurlijk ook heel wat politici van traditionele partijen aanwezigen en dat wellicht niet voor de muziek. Zowat de voltallige federale regering ging een kijkje nemen. De politici hoopten natuurlijk om campagne te kunnen voeren met hun gezicht (ook op de verkiezingsaffiches lijkt dit vaak hun enige argument te zijn).
Onder de aanwezigen was er een grote interesse voor onze standpunten en was er veel bereidheid om in discussie te gaan. We haalden in Antwerpen zo’n 350 euro aan steun op onder de aanwezigen en hadden heel veel goede discussies met een gevarieerd publiek. In Brussel haalden we 300 euro op. Vakbondsmilitanten passeerden er met hun gezin, maar er waren even goed soms erg jonge scholieren die zich actief willen inzetten tegen extreem-rechts of gezichten die (naar verluidt) bekend voorkwamen vanop televisie. Een kaalgeschoren man met T-shirt van ‘Combat 18’ aan viel wel wat uit de toon, maar hij hield het bij een wel erg korte wandeling met zijn hond.
Het werd dus een positieve ervaring met een aantal artiesten die hun nek durfde uitsteken en een grote interesse voor discussie over anti-racistische taktieken. Wie deze discussie wil verderzetten, is steeds welkom op een open vergadering van LSP, Blokbuster en ALS in Antwerpen komende woensdag (om 19u30 in café Multatuli). Daar zullen we discussiëren over de strijd tegen extreem-rechts na de arrestaties van gewelddadige neo-nazi’s, maar ook in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen. We zullen daarbij ook dieper ingaan op de noodzaak van een socialistisch alternatief. Een niet te missen bijeenkomst voor wie actief wil strijden tegen racisme en haar neoliberale voedingsbodem!
