Werkgevers na zoveelste cadeau: ‘Thank you, come again’
Toen we in het najaar van 2014 met onze acties onder meer een tax shift eisten, was dit om de rijksten mee te laten betalen in plaats van de gevolgen van de crisis steeds op de schouders van de werkenden en hun gezinnen af te wentelen. Dat superrijken probleemloos hun miljarden naar belastingparadijzen doorsluizen en steeds minder belastingen betalen, stoot een groeiend deel van de bevolking immers tegen de borst.
Wat nu voorligt, is niet de tax shift waarvoor betoogd en gestaakt werd. Integendeel, het is een nieuwe verschuiving van middelen in de richting van de grote bedrijven waarbij nu ook iets kleinere bedrijven een groter graantje mogen meepikken. ‘Zuurstof aan de bedrijven geven’ heet dat dan. Na alle miljarden die de afgelopen jaren cadeau werden gedaan, zou je vermoeden dat er toch al wel wat zuurstof beschikbaar was. Er bleek genoeg zuurstof te zijn om met enkele miljarden in SwissLeaks betrokken te zijn. Maar er was geen zuurstof om de werkloosheidscijfers naar beneden te halen.
Op de vraag hoe de cadeaus aan de werkgevers concreet tot nieuwe jobs moeten leiden, blijft het antwoord steevast uit. Vorig jaar werd deze vraag ook al gesteld en toen was het standaardantwoord dat we nu eenmaal niet in een planeconomie leven. Misschien moeten we het alternatief van een socialistische planeconomie overwegen als dat nodig is om iedereen een degelijke job en leefbaar leven te kunnen aanbieden? Ook nu horen we dat er geen garanties op nieuwe jobs mogelijk zijn. Eigenlijk zeggen de werkgevers aan de regering die met een zoveelste cadeau komt aandraven: ‘thank you and come again’.
Harde aanvallen op levensstandaard
De regering laat uitschijnen dat er een evenwicht gevonden is tussen bijdragen van gewone werkenden en uitkeringstrekkers aan de ene kant en vermogenden langs de andere kant. Er wordt ook beweerd dat zowat de helft van de opbrengst naar de gezinnen terugkeert terwijl de helft naar de bedrijven gaat. Dat de regering zich verplicht ziet om deze transfer van arm naar rijk voor te stellen als een evenwichtig geheel, is toe te schrijven aan de druk van het actieplan in het najaar. De inhoud van de voorstellen bevestigt echter de nood aan een nieuw actieplan na de zomer, een actieplan om deze regering van rijken weg te krijgen.
De maatregelen die ons direct treffen, zijn bijzonder hard. Het optrekken van de BTW op elektriciteit van 6% naar 21% is een kaakslag voor de koopkracht. BTW is sowieso een bijzonder asociale belasting aangezien iemand met een inkomen van pakweg 1.200 euro netto per maand evenveel belastingen betaalt als iemand die 25.000 euro netto per maand heeft. De verhoging van de BTW moet volgend jaar 250 miljoen euro opbrengen. Na de indexsprong volgt nu dus een nieuwe aanslag op de koopkracht van de gewone werkenden en uitkeringstrekkers.
Dit jaar nog wil de regering 300 miljoen in de sociale zekerheid besparen en volgend jaar nog eens 479 miljoen. Dat gebeurt onder meer door te besparen op gezondheidszorg, nochtans weet iedereen dat een verhoging van de pensioenleeftijd en afschaffing van het brugpensioen leidt tot meer gezondheidsproblemen en dat de steeds verder opgedreven werkdruk leidt tot een explosie van gezondheidskosten. De regering wil de uitkering van zieken, maar ook die van werklozen, naar beneden halen. Door de uitkeringen van werklozen en zieken anders te bereken, moet dit jaar nog 27 miljoen euro bespaard worden. De bruggepensioneerden moeten ook inleveren, dit moet 57 miljoen euro opbrengen. Alles samen zal de sociale zekerheid het tegen 2018 met maar liefst 1,7 miljard euro minder moeten doen. De afgelopen jaren is er al fors bespaard op de sociale zekerheid, nu wordt het mes nog dieper gezet.
In naam van gezondheid en milieu worden hogere belastingen ingevoerd op diesel, tabak, alcohol en breezers maar ook frisdrank. Dat moet 300 miljoen (diesel), 233 miljoen (alcohol), 225 miljoen (tabak) en 150 miljoen euro (frisdrank en ongezonde voeding) opbrengen. “Dat past in onze doelstelling om minder vervuilend te zijn. Daarom proberen we het gedrag van mensen aan te passen,” stelde premier Michel hierover. Hij heeft het over ecofiscaliteit en gezondheidsfiscaliteit. Moest hij echt om gezondheid en milieu bezorgd zijn, dan zou hij voorstellen doen om te investeren in duurzame groene energie of net investeren in gezondheidszorg zodat deze meer preventie kan worden in plaats van erop te besparen. De argumenten van gezondheid en milieu zijn slechts excuses om ons meer te laten betalen.
En de regering staat al klaar met volgende aanvallen. Minister Van Overtveldt: “We zijn de effecten van de btw-verhoging op de indexering van de lonen aan het analyseren. We willen exact weten wat de impact is op de competitiviteit van onze ondernemingen. Op basis daarvan zullen we beslissen of we de btw-verhoging al dan niet laten meetellen voor de indexering. En ja, dat wordt nog een moeilijke beslissing die deze regering moet nemen.”
Het is wraakroepend dat de regering beweert dat ze zal teruggeven wat ze nu al wegneemt uit onze koopkracht. De beloofde 100 euro extra netto per maand voor de laagste inkomens laat nog lang op zich wachten en volstaat niet als compensatie voor de indexsprong, afbouw van de sociale zekerheid en verhoging van de belastingen op energie en andere zaken. Wat we extra moeten betalen en de aanvallen op onze lonen en uitkeringen zijn concreet, de beperkte compensaties daarentegen blijven beloften op langere termijn.
Cadeaus aan de werkgevers
Voor de werkgevers is het net omgekeerd: de extra belastingen zijn vaag en op de langere termijn terwijl de extra inkomsten meteen concreet zijn. De werkgevers krijgen 3 miljard van de 7,2 miljard euro tax shift waar de regering over spreekt. Maar ook van de 3 miljard die zogezegd naar de werkenden zou gaan, komt een groot deel gewoon de werkgevers ten goede.
De werkgevers krijgen lastenverlagingen. De bijdragen aan de sociale zekerheid zouden dalen tot 25% in plaats van 33%. De vele uitzonderingen die vandaag al bestaan zorgden er voor dat het cijfer van 33% sowieso eerder een theoretisch cijfer was. Samen met maatregelen die al door de vorige regering genomen werden, krijgen de werkgevers met de lagere RSZ-bijdragen deze legislatuur 2,2 miljard euro. En er werd al aangekondigd dat er op dit punt nog verdere stappen zullen volgen.
Hoe de vermogenden en bedrijven moeten bijdragen aan de inkomsten, is minder concreet. Een nieuwe fiscale regularisatie moet 250 miljoen euro opbrengen, een beperkte speculatietaks moet 28 miljoen opbrengen of nog de Kaaimantaks moet 260 miljoen extra opbrengen. Dat zijn allemaal bedragen die lager zijn dan wat de extra taksen op diesel zullen kosten of wat op de sociale zekerheid zal bespaard worden. Kortom, de werkenden en uitkeringstrekkers betalen het gros van de rekening terwijl de rijksten cadeaus krijgen waar ze amper iets voor moeten doen. Met nog een pak extra besparingen op de ambtenaren – een efficiëntere overheid heet dat – wordt de rekening rond gemaakt.
Rechtse regering moet gestopt worden
De werkgevers zijn blij en hebben het over een ‘stap in de goede richting’. Maar VOKA voegt er meteen aan toe: “Het is niet voldoende. Er blijft een grote loonkostenhandicap.” De inhaligheid van de werkgevers kent geen grenzen. En de neoliberalen in de regering staan al klaar met hun volgende stappen, Van Overtveldt suggereerde bijvoorbeeld een nieuwe aanslag op de index (zie hierboven). Als we de regering van de rijken laten doen, zal ze steeds verder gaan. Zwakheid langs onze kant, zet aan tot meer agressie langs hun kant.
De belofte van een tax shift werd een tijdlang door een deel van de vakbondsleiding gebruikt als reden om het succesvolle actieplan uit het najaar van 2014 begin dit jaar geen verlengstuk te geven. Nu wordt duidelijk dat deze strategie de werkenden en hun gezinnen niets oplevert. Het leidt integendeel enkel tot nog meer aanvallen op onze levensstandaard. De aangekondigde betoging van 7 oktober, liefst voorafgegaan door een uitgebreide sensibiliserings- en mobilisatiecampagne die bijvoorbeeld opgestart wordt met een militantenconcentratie begin september, kan het beginpunt vormen van een nieuw actieplan. Daarmee moeten we afmaken waar we eind 2014 mee bezig waren: het wegstaken van deze rechtse regering en heel het besparingsbeleid.
