Pakistan: de zondebok van generaal Musharaf
De kranten in Pakistan staan vol met een debat over de bekentenis van de wetenschapper Dr. A.Q. Khan dat hij nucleaire geheimen verkocht aan Libië, Noord-Korea en Iran. Dit komt er na een aantal onderzoeken van de inlichtingendiensten onder leiding van het militaire regime van generaal Musharaf.
Kevin Simpson, vanuit Lahore (Pakistan)
Dr. Khan werd door de Pakistaanse elite en zeker het leger lange tijd voorgesteld als een held. Hij kreeg de bijnaam "vader van de nucleaire industrie". De belangrijkste nucleaire onderzoekscentra werden naar hem genoemd en hij wordt verantwoordelijk geacht voor het opstarten van de nucleaire industrie in het land. Khan wordt ook door de Islamistische fundamentalisten voorgesteld als een held omwille van zijn rol bij de ontwikkeling van de eerste "islamitische atoombom".
De onthulling dat Khan geheimen verkocht aan andere landen brengt het Pakistaanse leger in verlegenheid, zeker bij de fractie die Musharaf steunt is dit het geval. Toen Iran aan het Internationale Atoomagentschap verklaard had dat het land vanuit Pakistan de nodige nucleaire technologie verwierf in de jaren ’80 en ’90, moest het regime in Teheran ook uitleggen hoe dit gebeurde. Het is duidelijk dat Musharaf hierop liever een aantal top-wetenschappers opoffert dan het risico om sancties door de VS en Europa opgelegd te krijgen.
De uitleg die gegeven wordt door de regering en de media in Pakistan kan rekenen op weinig geloof van de Pakistanen die het nieuws volgen. Sommige kranten beweren dat Khan geheime bankrekeningen in het buitenland heeft waarop miljoenen dollars staan die betaald werden door landen die de geheimen kochten. Anderen beweren dat Khan de geheimen gratis gaf aan die landen om ervoor te zorgen dat "andere islamitische landen ook nucleaire macht zouden hebben zodat de intense Westerse druk op de nucleaire macht Pakistan lichter zou worden".
Een regeringswoordvoerder beweert dat Khan volledig autonoom kon handelen als het de nucleaire wapenindustrie van het land betrof. De regering beweert zonder verpinken dat niemand in de vorige burgerlijke of militaire regeringen enig idee had van de rol van Khan in het verkopen van nucleaire geheimen. Ondanks eerdere rapporten waaruit bleek dat Khan de nucleaire technologie verkocht om fondsen te verwerven voor de ontwikkeling van het nucleair onderzoek in Pakistan, wordt nu gesuggereerd dat hij dit deed voor eigen rekening. Dat is lachwekkend, niemand gelooft dat het leger niet op de hoogte zou geweest zijn van de ontwikkeling van nucleaire wapens. Die wapens zijn immers erg belangrijk voor het leger.
Volgens een "anonieme vriend" van Khan, stelde de nucleaire wetenschapper: "Wat ik ook deed, mijn oversten waren steeds op de hoogte." (London Guardian, 4 februari) Khan beweert dat twee voormalige legerchefs, generaal Mirza Aslam Beg en generaal Jehangir Karamat, en generaal Musharaf steeds op de hoogte waren van alles wat hij deed.
Musharaf heeft dit thema alvast gebruikt om een slag toe te brengen aan de fundamentalistische groepen, zowel binnen als buiten het leger. Die groepen zijn nauw verbonden met Khan en wellicht wil Musharaf verhinderen dat deze groepen teveel macht krijgen. In de voorbije maanden waren er twee pogingen om Musharaf om het leven te brengen en hij beweerde in een interview met CNN op het Wereld Economisch Forum in Davos dat deze aanslagen het werk waren van Al Qaeda.
Een alliantie van fundamentalistische groepen in het parlement, de MMA, roept op voor een staking op 5 en 6 februari om te protesteren tegen de wijze waarop Khan behandeld wordt. Het is niet duidelijk hoe op deze oproep zal gereageerd worden. Veel Pakistanen zien de reactie op Khan als een hypocriete poging van de regering om op goede voet te staan met het VS-imperialisme dat door een overgrote meerderheid van de bevolking gehaat wordt. Er is echter geen grote steun voor de MMA. In de provincies waar de MMA regionale regeringen vormt, zijn de economische condities nog verslechterd en is er massale corruptie. Nationaal sloot Musharaf eerder een akkoord met de MMA om een vertrouwensstemming te overleven in ruil voor de belofte dat hij in 2007 zal aftreden als president. De positie van de MMA wordt bijgevolg gezien als hypocriet.
Intussen neemt Musharaf bijkomende veiligheidsmaatregelen om aanslagen op hem te voorkomen. Het militaire hoofdkwartier wordt volledig verhuisd vanuit Rawapindi naar het nabije Islamabad, wat gezien wordt als een veiliger stad voor de president. Dat soort acties zijn geen uiting van sterkte en vertrouwen van de president dat hij stevig in het zadel zit en zal blijven zitten.
Zoals aangetoond wordt, kunnen de arbeidersklasse en de armsten in het land geen vertrouwen stellen in gelijk welk deel van de heersende elite. Ook de islamistische groepen hebben geen alternatief. Arbeiders en jongeren zullen moeten bouwen aan een eigen politiek instrument, een socialistische partij die opkomt tegen corruptie, armoede en kapitalisme.
