Tijd voor een nieuwe, massale revolutionaire linkerzijde die zich verzet tegen alle besparingen!
Editoriaal door Xekinima, onze Griekse zusterorganisatie
9 juli was een zwarte dag voor de Griekse linkerzijde. De leiding van Syriza rond premier Tsipras gaf zich volledig en absoluut over aan de eisen van de trojka. De Griekse werkende bevolking bevindt zich hierdoor in een tragische positie. De werkenden stemden voor Syriza om oplossingen te vinden voor hun problemen en om een einde te maken aan de besparingen. Na vijf maanden van regering onder leiding van Syriza komt de partij niet verder dan een nieuw rampzalig memorandum (besparingspakket) dat verdergaat waar het besparingsbeleid van de vorige regeringen van Nieuwe Democratie en Pasok was gestopt.
De werkende massa’s vergeten niet dat diegenen die vandaag de ideeën en principes van links verraden dezelfden waren die beloofden om “op een dag tijd en binnen de grenzen van de wet” een einde te maken aan de besparingen. Het zijn dezelfden die het programma van Thessaloniki beloofden, het verkiezingsprogramma van Syriza. Daarbij stelden ze dat dit beleid zou doorgevoerd worden los van de onderhandelingen met de trojka.
De leidinggevende groep in Syriza rond Tsipras heeft op tragische wijze aangetoond dat ze niet in staat is om de taken van het ogenblik uit te voeren en dat ze het vertrouwen van de werkende bevolking niet waard is. De overweldigende ‘neen-stem’ op 5 juli schudde Europa en de rest van de wereld dooreen. Maar de leidinggevende groep van Syriza doet er niets mee. Ze verraadt het vertrouwen van de werkenden, gepensioneerden, werklozen en armen die in hun arbeidersbuurten vaak met 70 tot 80% ‘neen’ stemden. Ze verraden de strijd die door links en de werkende bevolking doorheen Europa werd opgestart om het Griekse verzet te steunen.
En toch heeft de leiding van Syriza rond Tsipras nog het lef om vandaag op straat te komen om de ‘neen-stem’ te steunen. Deze linkse regering zou de steun van de bevolking op straat nodig hebben. Maar waarom zouden werkenden betogen om diegenen te steunen die hen een mes in de rug steken? Zeker nadat honderdduizenden mensen in Athene betoogden op 3 juli en vervolgens een grote meerderheid op 5 juli ‘neen’ stemde.
De zogenaamde onderhandelingen met de trojka gaan nog steeds door en het ziet ernaar uit dat de enige manier om het proces van onderwerping van Syriza aan de trojka te stoppen, bestaat uit een beslissing van de heersende klassen in Europa om Griekenland direct uit de eurozone te zetten. Dat lijkt de enige manier te zijn om Tsipras een harde confrontatie met de eurozone te laten aangaan. Indien dit gebeurt, zou het overigens niets veranderen aan bovenstaande kritiek op de leiding van Syriza.
Deze 9de juli is een historisch keerpunt in de omvorming van Syriza van een linkse partij in een partij ten dienste van het kapitalistische systeem. Tsipras en de leidinggevende ploeg hebben de Rubicon overgestoken. Ze zullen deze weg verderzetten, zelfs indien het leidt tot een regering van “nationale eenheid” samen met de vijanden van gisteren en zelfs indien ze de linkerzijde van Syriza moeten buitenzetten en daarmee de partij “vernietigen”.
Achter deze nieuwe historische tragedie van de Griekse linkerzijde staat een totaal gebrek aan begrip door de leiding van het klassenkarakter van de dagelijkse realiteit. De leiding begrijpt niet wat klassenstrijd betekent. Ze ging naar de EU om de Griekse voorstellen te verdedigen, een beetje zoals een verdediging met waterpistolen tegen machinegeweren. Ze probeerde Schauble en de rest van de kapitalistische bende in de EU te “overtuigen” met rationele argumenten. Ze dacht op naïeve wijze dat het mogelijk was om hen duidelijk te maken dat het gevoerde beleid verkeerd was. Er werd nooit vertrouwen gevestigd in de kracht van de werkende bevolking en de mogelijkheid dat de werkende klasse zijn lot in eigen handen neemt. De leiding van Syriza ging akkoord met het fabeltje van de heersende klasse die ons wijsmaakt dat het bestaande winstsysteem onoverwinbaar is, dat het kapitalisme niet omvergeworpen kan worden en dat een exit uit de euro een sociale ramp zou betekenen.
De nederlaag van Tsipras en zijn regering is historisch, maar geen eindpunt. Het is niet hetzelfde als de nederlaag van de linkerzijde en de arbeidersklasse in de Griekse burgeroorlog. Er is nog steeds een enorm potentieel voor verzet.
De eerste taak is het samenbrengen van linkse krachten die begrijpen dat revolutionaire socialisten zich moeten verenigen. Er zijn heel wat grote krachten in de niet-parlementaire linkerzijde, in Antarsya (anti-kapitalistische alliantie), in Syriza, … die begrijpen dat een breuk met het kapitalistisch systeem en de eurozone nodig is om een perspectief voor een beter leven te kunnen vestigen. Deze linkse krachten moeten dringend bijeenkomen om stappen te zetten naar een nieuwe massale revolutionaire linkerzijde. Om de strijd van morgen te voeren en een perspectief voor een strijd voor een betere toekomst te vestigen, moeten we ingaan tegen de valse hoop van Tsipras en zijn omgeving.
De geplande betoging van Syriza op 10 juli op Syntagma zal wellicht omgevormd worden tot een bijeenkomst van de linkerzijde in Syriza en Antarsya om te protesteren tegen de bocht van Tsipras. Xekinima zal er deze verklaring verdelen.
We roepen de linkse verkozenen van Syriza en andere linkse verkozenen op om tegen het voorstel van de leiding van Tsipras te stemmen. De Griekse linkerzijde moet de werkenden en jongeren mobiliseren tegen het nieuwe besparingsprogramma, met ook massale protestacties en betogingen die verderbouwen op de krachtige neen-stem van vorig weekend en ingaan tegen iedere uitverkoop van onze klassenbelangen.
Xekinima roept de linkerzijde op om te breken met de besparingen en om een socialistisch programma naar voor te schuiven. Dit omvat een weigering om de schulden te betalen, kapitaalcontrole, een staatsmonopolie op buitenlandse handel, de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie onder democratische arbeiderscontrole en –beheer, stopzetting van de besparingen, degelijke jobs voor iedereen, gratis en degelijke gezondheidszorg, onderwijs en sociale zekerheid.
Het plannen van de economie gericht op de noden van de bevolking en niet de winsten van de kapitalisten, kortom de socialistische reorganisatie van de samenleving, zou een einde maken aan de crisis, armoede, werkloosheid en gedwongen emigratie.
Hiertoe is het nodig om te bouwen aan een onafhankelijke klassenpolitiek, met krachten van zowel binnen als buiten Syriza. Na de grote Neen-betogingen van vorige week is het nodig om de actieve deelname van de werkenden en jongeren in de strijd tegen de trojka en voor een socialistisch alternatief verder op te bouwen. Dit betekent het opzetten van volksvergaderingen en actiecomités van onderuit op de werkplaatsen en in de wijken. En tenslotte moet een oproep aan de werkenden en jongeren doorheen Europa gedaan worden om samen te strijden tegen besparingen en voor een socialistisch Europa.
