Opmerkelijk resultaat in referendum toont sterk verzet werkenden tegen trojka en de Griekse heersende klasse!
Verklaring door Xekinima (Griekse zusterorganisatie van LSP)
Het Griekse referendum van gisteren toonde hoe de werkende bevolking een krachtig antwoord bood op de pogingen van de trojka/instellingen tot chantage om de Grieken meer besparingen te laten aanvaarden om in de eurozone te blijven. Het referendum had een duidelijk resultaat: 61,5% stemde NEEN (aan de eisen van de leiders van de eurozone) en slechts 38,5% stemde JA. De ja-stem werd verdedigd door de Griekse heersende klasse, de massamedia, de Europese instellingen en de heersende klassen doorheen de wereld. Maar toch haalde de neen-stem het.
De resultaten tonen aan dat alle delen van Griekenland en het grootste deel van de samenleving neen stemde. Volgens peilingen (http://www.publicissue.gr/en/2837) stemde 85% van de jongeren onder de 24 jaar neen, 71% van de werkenden in de private en publieke sector, 72% van de werklozen en 87,3% van de Syriza-kiezers. Opmerkelijk is dat ook 86,9% van de KKE-aanhangers neen stemde. En dat ondanks de sectaire positie van de leiding van de KKE (Griekse Communistische Partij) die besloot om zich in de historische strijd van de Griekse arbeidersklasse tegen de Griekse heersende klasse en de Europese elite te onthouden. Een groot aantal kleine handelaars en andere delen van de ‘middenlagen’ stemden ook neen.
De propagandacampagne voor een ja-stem in de Griekse media was nooit gezien. De media werden daarbij geholpen door de vreselijke fouten van de Griekse regering in de zogenaamde ‘onderhandelingen’ van de voorbije weken, waarbij de Griekse banken op het ogenblik van het referendum gesloten waren. Dat werd uitgespeeld door de heersende klasse en de EU in een poging om de Griekse werkenden en jongeren af te schrikken. Maar het heeft niet gepakt.
Premier Alexis Tsipras kreeg een enorm krachtig mandaat door de omvang van de neen-stem. De manier waarop Tsipras reageerde, baart echter zorgen. De eerste maatregel van Tsipras was de vraag aan de Griekse president om een ‘nationale raad’ van de partijleiders van de grootste partijen (met uitzondering van Gouden Dageraad) bijeen te roepen in naam van de ‘nationale eenheid’. De tweede maatregel was de vraag aan Varoufakis om ontslag te nemen als minister van financiën. Zo wil Tsipras de trojka gunstig stemmen. Dit is niet wat de Griekse bevolking van Tsipras en Syriza verwacht en het is ook niet het mandaat dat ze gaven.
Xekinima begreep het historisch belang van dit referendum en voerde een grote campagne om neen te stemmen. We verdeelden 100.000 pamfletten in amper vijf dagen en verkochten 2.700 exemplaren van een speciale krant voor het referendum. We maakten tientallen spandoeken voor de neen-betogingen en waren actief op de sociale media.
De tekst die hierna volgt is het editoriaal dat vandaag door Xekinima werd gepubliceerd, naast andere artikels die verschillende aspecten van het referendum toelichten.
Aan de ene kant stonden de werkenden, werklozen, armen en jongeren. Aan de andere kant de Griekse heersende klasse en zijn massamedia, samen met de vertegenwoordigers van de trojka zoals Schäuble, Dijsselbloem, Schultz, …
De voorstanders van een ja-stem gingen bijzonder ver in de reactionaire en leugenachtige propaganda waarbij de bevolking angst werd aangejaagd of met leugens en cynisme overspoeld werden. Alle mediaregulering over objectiviteit in de aanloop naar een referendum werd provocatief achterwege gelaten. Er werd zelfs geen poging gedaan om iets van objectiviteit aan de dag te leggen. Heersende klassen van doorheen de hele wereld vervoegden de campagne om de Grieken toch maar ja te doen stemmen.
De Griekse werkenden, werklozen en armen hebben daar een duidelijk antwoord op gegeven: we zijn niet bang van jullie en buigen niet.
Werkende bevolking stemt neen!
Deze ‘neen’ had een duidelijke klassenbasis. Het was geen ‘neen’ van alle Grieken, maar wel van de werkenden en armen naast delen van de middenklasse. De rijken en kapitalisten stemden ja. Het was een overweldigende stem tegen het ja van de Griekse president Pavlopoulos, tegen de ‘aanvaardbare’ nieuwe liberale Potami partij, tegen het ja van de verzamelde experten, specialisten, economen en professoren.
Het was ook een stem tegen het ja van de rechtse gevestigde media van de journalisten van het establishment. Enkele van die journalisten werden een Oostenrijkse filmploeg in beeld gebracht terwijl ze huilden. We hebben nog niet veel van deze journalisten tranen zien laten voor de menselijke tragedie in Griekenland als gevolg van de jarenlange besparingen, voor diegenen die acht of tien uur per dag werken en maar voor drie of vier uur betaald worden of voor de gepensioneerden die amper 300 of 400 euro per maand krijgen.
Een internationalistisch neen
De krachtige neen-stem gaf ook uitdrukking aan de hoop van miljoenen werkenden doorheen Europa die de strijd van de Griekse werkenden versterkten en er tegelijk inspiratie uit haalden. Velen van hen verzetten zich ook tegen hun heersende klassen. Er waren in de drie dagen voor het referendum 250 betogingen en acties doorheen Europa uit solidariteit met de Griekse werkenden. In de recente geschiedenis is er geen precedent voor een dergelijke beweging.
Eens te meer wordt het duidelijk dat er twee Europa’s bestaan. Er is het Europa van de rijken, van de multinationals en de eurogroep. En anderzijds is er het Europa van de werkenden, van de werklozen, van de armen en de jongeren. “Ons” Europa is het laatste – en enkel dat laatste.
Processen versnellen
De Griekse werkende klasse stemde neen en stuurt een boodschap van verzet doorheen Europa en de wereld rond. Dat zagen we eerder ook met de Venezolaanse arbeiders, het Bolivische volk en de rest van de Latijns-Amerikaanse bevolking. De sterke neenstem is verbonden met belangrijke politieke ontwikkelingen, er is een proces van radicalisering van de werkenden en jongeren in verschillende geïndustrialiseerde landen, in het bijzonder in Spanje, Ierland en zelfs in de VS.
De neenstem is een overwinning die de weg opent voor nieuwe processen. Het duwt de strijd van de werkenden in Europa en de rest van Europa vooruit in de richting van nieuwe klassenconfrontaties. Het resultaat van het referendum helpt ook in de vorming van nieuwe linkse formaties.
Verwerping van roep naar ‘compromissen’ en ‘realisme’
De overwinning van het neenkamp is een weerlegging van het verkeerde, onhistorische en onrealistische maar vaak herhaalde argument van diegenen die stellen dat een “breuk” met de trojka en een vastberaden massastrijd de linkerzijde “isoleert” van de rest van de samenleving. Zondag werd het tegendeel aangetoond.
De grootste steun die Syriza ooit kreeg, zowel voor als nadat de partij een regering vormde, was tijdens het referendum. Eindelijk werd alle retoriek over zogenaamde ‘onderhandelingen’ om de onredelijke eisen van de trojka weg te krijgen overboord gelaten. Alle strekkingen van ‘realisten’ die ons steeds opnieuw lessen willen geven over wat kan, zouden beter aan dit referendum denken.
Regering moet opletten
De regering van Syriza moet ook opletten na het resultaat in dit referendum. Deze regering deed onaanvaardbare toegevingen aan de trojka voor het referendum. Er werd ingestemd met 8 miljard euro besparingen (in een periode van 18 maanden) om tot een compromis te kunnen komen met de ergste vijanden van de Griekse bevolking en die van de rest van Europa.
Door steeds toegevingen te doen, zat de Griekse regering uiteindelijk vast. Pas op het laatste moment leek ze te beseffen dat het echt doel van de trojka was om Syriza te vernederen en om de Griekse regering ten val te brengen. Pas dan besloot de regering om het over een andere boeg te gooien en de steun van de Griekse bevolking te vragen.
En natuurlijk hebben de Griekse werkenden de regering verdedigd. Ze deden het op zo’n overweldigende wijze die niet verwacht werd door de Duitse financieminister Schäuble of de rest van de crediteursbende van de trojka. Zelfs de Griekse regering had zich niet aan dit resultaat verwacht.
Geen verdere illusies in het kapitalisme en het Europa van het kapitaal
Na de grote overwinning van de neen-stem, moet de Griekse regering de verwachtingen en hoop van de Griekse bevolking opnemen. Of zal ze verder illusies blijven hebben in zogenaamde ‘partners’ en de verschillende instellingen? Zal het duidelijke neen-mandaat van de Griekse bevolking opgenomen worden om geen enkele stap achteruit te zetten ten aanzien van de verkiezingsbeloften (het programma van Thessaloniki)? Of zal de regering een nieuw memorandum en meer besparingen aanvaarden, zelfs indien het om een mildere variant gaat dan het beleid van de vorige regeringen?
De waarheid is dat het niet mogelijk is om binnen het kader van het kapitalistische systeem en de eurzone van het patronaat consistent te zijn met de verkiezingsbeloften van Syriza.
In de aanloop naar het referendum toonden verschillende Europese ‘partners’ (de partners van de Griekse scheepseigenaars en de grote bankiers) hun echte, meedogenloze, onmenselijke en cynische karakter. Denkt de leiding van Syriza en de regering dat deze Europese ‘partners’ plots kunnen veranderen en sociaal voelend worden?
Denkt Tsipras dat het bijeenroepen van een nationale raad van de belangrijkste politieke leiders en het ontslag van Varoufakis (omdat de trojka dit eiste) direct na de grote neen-overwinning, de trojka tot een zachtere positie zal aanzetten?
Neen, de trojka zal niet tevreden zijn. Met dergelijke maatregelen bereikt Tsipras enkel dat hij een verwarrende en negatieve boodschap uitstuurt die enkel tot ontgoocheling kan leiden onder de Grieken die hard campagne voerden voor een neen-stem. Deze werkenden en jongeren vochten tegen de crediteurs en tegen het besparingsbeleid, niet voor de euro zoals de heersende klasse en grote delen van de leiding van Syriza beweren.
Als de Griekse regering probeert tot een nieuw akkoord met de trojka te komen op basis van een nieuw memorandum, dan zal de regering de rug toekeren naar de krachtige neen-stem van de Griekse bevolking. De regering heeft daar geen mandaat voor!
Xekinima roept Syriza op om consistent te zijn met de beloften van voor de verkiezingen en om te breken met het besparingsbeleid door een socialistisch beleid te voeren. Dat kan met de weigering om de schulden terug te betalen, kapitaalcontroles, een staatsmonopolie op buitenlandse handen, de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie onder democratische arbeiderscontrole en -beheer, omkering van het besparingsbeleid, jobs voor iedereen, degelijke lonen, goede en gratis gezondheidszorg, onderwijs en sociale zekerheid.
Het plannen van de economie naargelang de behoeften van de bevolking en niet de winsten van de kapitalisten – een socialistische herorganisatie van de samenleving – zou een einde maken aan economische crisis, armoede, werkloosheid en gedwongen emigratie.
Om dit te bereiken, is het essentieel om een onafhankelijke klassenpolitiek te voeren, zowel binnen als buiten Syriza. Na de grote betogingen van het neen-kamp vorige week, moeten we de actieve deelname van de werkenden en jongeren in de strijd tegen de trojka en voor een socialistisch alternatief versterken. Dit kan door algemene vergaderingen te houden en actiecomités van onderuit op te zetten in de werkplaatsen en de wijken. En tenslotte door alle werkenden en jongeren doorheen Europa op te roepen om te strijden tegen besparingen en voor socialistisch Europa.
