Vandaag is de vierde dag van de staking in het Charité ziekenhuis in Berlijn, het grootste universitaire ziekenhuis van Europa waar actie gevoerd wordt om meer collega’s te eisen. We volgen deze belangrijke staking op de voet, een succesvolle beweging in Duitsland en in de zorgsector zou ook hier gevolgen hebben. Hieronder het verslag dat vandaag in de facebookgroep Respect voor werknemers in de zorg werd geplaatst.
Staking in het Charité: dag 4. Een eerste symbolische maar niet-onbelangrijke overwinning!
Voor ons Belgen lijkt het eerder een buitenaardse praktijk maar in landen zoals Nederland of Duitsland is het niet zo ongewoon dat een rechtbank zich uitspreekt over het feit of een staking al dan niet gerechtvaardigd is. Dat wat de stakers vanzelfsprekend vonden, is gisteren voor de tweede maal (in beroep) bevestigd door de arbeidsrechtbank van de deelstaat Berlijn-Brandenburg: de staking is legitiem. Hierbij is de mogelijkheid tot verder beroep uitgeput.
De directie was in beroep gegaan tegen een eerder vonnis van de lokale arbeidsrechtbank met het doel de staking te laten verbieden of in te perken. De rechtbank acht de nooddienst zoals afgesproken tussen werkgever en vakbond ook voldoende ter bescherming van de patiënten. In de praktijk betekent deze nooddienst wel dat de overgrote meerderheid van het personeel aan het werk moet blijven. In ons land kennen we in de privéziekenhuizen ook iets dergelijks: de minimumbezetting bij staking die strikt gereglementeerd is. De openbare ziekenhuizen kennen dergelijke regelgeving niet.
Na de uitspraak liet de directie weten dat ze vandaag terug onderhandelingen wil aanvatten met de vakbond. Of men daar zou op ingaan, moest de vakbond nog bekijken. Onderhandelingen zonder een nieuw voorstel vanwege de directie hebben immers weinig zin, zeker als men al 3 jaar (!) rond de pot zit te draaien.
Het personeel van Charité nam gisteren ook massaal deel aan de nationale actie “162.000 voor 162.000.” Dit cijfer slaat op het aantal arbeidsplaatsen die volgens de berekeningen van de vakbond ontbreken in de Duitse ziekenhuizen; 70.000 daarvan situeren zich bij de verpleging.
Berlijn is kampioen in afbouw van tewerkstelling bij verpleging: – 43% (!) in 20 jaar tijd. Vooral universiteitsziekenhuizen blijken met structurele onderfinanciering te kampen gezien het buitenproportioneel aandeel in zware en complexe pathologieën die er behandeld worden.
De staking is dan ook voor een groot deel gericht naar de politiek, wat het hoofdargument was van de directie in de rechtbank om de staking als “niet legitiem” weg te zetten. De rechtbank ging echter nog een stap verder en noemde de staking “richtinggevend voor de toekomst.” De vakbond verwacht van de politiek concrete oplossingen betreffende de onderfinanciering van de ziekenhuizen én een initiatief tot het opstellen van wettelijk verplichte personeelsnormen voor de verpleging.
De uitspraak van de rechtbank versterkt de vastberadenheid van de stakers en zal ongetwijfeld ook de politiek in beweging brengen.
