Het Pakistaans parlement heeft beslist om de repressieve wetgeving ten aanzien van vrouwen niet af te schaffen. De zogenaamde ‘Hudood’-wetten bepalen onder meer dat een vrouw slechts een verkrachting kan aantonen als ze 4 mannelijke getuigen heeft, zoniet wordt ze zelf gestraft wegens vrijwillige seks buiten het huwelijk… De Socialist Movement Pakistan (SMP) is erg actief in de strijd voor vrouwenrechten en tegen onderdrukking. We publiceren een artikel over het opzetten van een nieuwe campagne.
Rukhsana Manzoor, organisator Campaign Against Domestic Violence and Discriminatory Laws (campagne tegen huishoudelijk geweld en discriminerende wetten).
Guy Verhofstadt ontvangt Pakistaanse dictator
De Pakistaanse militaire dictator was van maandag tot donderdag in België voor een bezoek aan onder meer de Europese Unie. Musharraf werd ook hartelijk ontvangen door premier Verhofstadt. Musharraf kwam aan de macht toen hij als legerleider een staatsgreep pleegde in 1999. Hij dreigde reeds meermaals met het gebruik van nucleaire wapens in het conflict met buurland India – eveneens een kernmogendheid – rond de grens in de bezette gebieden van Kasjmir. Terwijl de dictator in het Westen een "modern" imago wil ontwikkelen, heeft hij in eigen land geen probleem met brute repressie en steunt hij daartoe geregeld op islam-fundamentalisten. Tot 11 september 2001 steunde Musharraf het Taliban-regime in Afghanistan, na 11 september 2001 was dat politiek gezien niet langer haalbaar en moest de VS aangehaald worden als bondgenoot.
De Hudood-wetten zijn “niet Gods wet, maar een instrument van uitbuiting tegen de vrouwen”. Dat was een opmerking van sprekers en deelnemers op verschillende bijeenkomsten van de Socialist Movement Pakistan (SMP) en de vrouwenorganisatie Swair (SWO) in verschillende delen van Lahore.
Die bijeenkomsten werden georganiseerd als onderdeel van een campagne tegen discriminerende wetten. We organiseerden bijeenkomsten in de arbeidersbuurten Badami Bagh, Kot Lakhpat en Shalimar. Meer dan 200 vrouwen en jonge meisjes namen deel aan de bijeenkomsten. Er waren daarbij ook 14 vrouwelijke gemeenteraadsleden aanwezig die beloofden om de zaak op te nemen in de lokale gemeenteraden.
Op de bijeenkomsten werd gesproken door Rukhsana Manzoor, Farah Ijaz, Khalid Bhatti, Asma, Naheed Khan en Moona Malik. Er was heel wat interesse van arbeidersvrouwen en jonge meisjes. Uit de vragen werd duidelijk dat velen niet op de hoogte zijn van de discriminerende wetten. Na het verspreiden van een pamflet van de Socialist Movement en Swair over deze wetten, eisten zowat alle vrouwen de intrekking van de Hudood-wetten. We hebben meer dan 1.000 pamfletten verspreid in enkele wijken in Lahore.
De sprekers verwierpen het idee dat de Hudood-wetten wel kunnen aangepast worden. Ze eisten integendeel de volledige intrekking van de wetten. Ze verklaarden dat deze wetten ingaan tegen de grondwet en bovendien discriminerend en uitbuitend zijn. De wet werd niet gemaakt door een god, maar door een militaire dictator. Deze wet werd door mensen gemaakt en wil de arme arbeidersvrouwen verder onderdrukken. De afgelopen 27 jaar werd deze wetgeving geleidelijk aan doorgevoerd en daarbij is reeds duidelijk geworden hoe het werd misbruikt door de politie. Duizenden onschuldige arme vrouwen werden het slachtoffer van de Hudood-wetten. Duizenden vrouwen zaten vele jaren in de gevangenis voor een misdaad die ze niet begingen en waar ze zelf het slachtoffer van waren.
De sprekers legden uit dat alle islamitische theologen de wetten als “on-islamitisch” beschouwen. Toch krijgen de wetten de steun van een aantal religieuze partijen die hopen op deze manier de steun te krijgen van meer achtergebleven en reactionaire delen van de samenleving.
Op de bijeenkomsten werd duidelijk gemaakt dat de militaire dictator Zia reeds de Hudood-wetten naar voor schoof omdat hij probeerde om aan zijn heerschappij een islamitisch kantje toe te voegen. De wetten werden opgemaakt om de persoonlijke belangen van de dictator te dienen. Daarbij gebruikte hij de islam als politiek instrument om de vrouwen te onderdrukken en via de vrouwen heel de arbeidersklasse.
Op de bijeenkomsten werden de belangrijkste argumenten aangehaald tegen de Hudood-wetten.
Onder deze wetten moet een vrouwelijk slachtoffer van een verkrachting vier volwassen moslim-mannen als getuigen kunnen aanbrengen om de verkrachting te bewijzen. Zoniet wordt het slachtoffer van de verkrachting zelf vervolgd wegens ‘overspel’ (aangezien er seks met onderlinge overeenstemming was), wat een inbreuk is op de islamitische wetten.
De Hudood-wetten zijn ook van toepassing op religieuze minderheden. Dit betekent dat in het geval van een verkrachting van een christelijke vrouw, deze eveneens vier volwassen moslim-mannen nodig heeft als getuigen. Dat is zeker niet mogelijk als de verkrachting gebeurt in een buurt waar geen moslims wonen.
Deze wetten stellen seks met onderlinge overeenstemming en verkrachting gelijk. Er wordt geen onderscheid gemaakt.
De Hudood-wetten aanvaarden vrouwen niet als getuigen in verkrachtingszaken. Als een vrouw in de aanwezigheid van vier andere vrouwen verkracht wordt, kan ze niet bewijzen dat er sprake was van verkrachting.
Van de 101 onderdelen van de Hudood-wetten kunnen er slechts 16 in verband gebracht worden met islamitische wetten. De 85 andere onderdelen werden opgelegd als zogenaamd “islamitische wetten”.
De Hudood-wetten zijn de meest misbruikte wet in Pakistan. Zelfs generaal Musharraf, de militaire dictator van Pakistan, moest dit meermaals toegeven. Onder deze wet kan de politie een koppel in een park of op straat oppakken als er een vermoeden is dat ze “dachten aan of zich voorbereidden” op seks. De politie heeft zelfs mensen opgepakt omdat ze op een publieke plaats kusten.
De Hudood-wetten gaan in tegen de basisrechten van vrouwen. Er is discriminatie op basis van sekse en religie.
Alle belangrijke islamitische theologen in Pakistan zijn er het unaniem over eens dat op basis van de islamitische wetten en tradities vrouwen niet zomaar kunnen opgepakt worden en in de gevangenis belanden, tenzij dit gebeurt omwille van een moord of een andere ernstige misdaad. Onder de Hudood-wetten kan de politie vrouwen oppakken op basis van onduidelijke klachten waardoor de vrouwen in de gevangenis belanden.
Er zijn dus heel veel redenen die we kunnen aanhalen in de discussies met vrouwen (en mannen) om het verzet tegen de Hudood-wetten te versterken.
