FIFA-topman Sepp Blatter is uiteindelijk toch opgestapt. Hij zegt dat hij zal aanblijven tot een congres een opvolger verkiest. Hij ontkent iedere betrokkenheid bij de corruptieschandalen in zijn organisatie, maar Blatter slaagt er evenmin in om uit te leggen hoe het mogelijk was dat hij dan de grote sommen smeergeld van de FIFA de afgelopen jaren niet opmerkte.
Artikel door Suzanne Beishon
“Corruptie is alomtegenwoordig, gebeurt stelselmatig en dit zowel in het buitenland als hier in de VS”, verklaarde de Amerikaanse procureur-generaal Loretta Lynch. Toch was de wereld niet zozeer geschokt door de beschuldigingen tegen de 14 hooggeplaatste voetbalbobo’s maar wel door het feit dat er eindelijk tegen opgetreden werd.
De afgelopen decennia zou er minstens 150 miljoen dollar aan smeergeld betaald zijn aan twee generaties van toplui die hun posities zouden misbruikt hebben om “miljoenen dollars aan smeergeld en wederdiensten” binnen te rijven, stelde Lynch.
“En het heeft een veelheid aan slachtoffers schade toegebracht, van jongerenliga’s en ontwikkelende landen die voordeel moesten halen uit de inkomsten uit de commerciële rechten van deze organisaties, tot de supporters thuis en doorheen de wereld wier steun aan het spel die rechten waardevol maakt.”
Naast de arrestaties en de scherpe veroordeling door de FBI werd bekend dat Zwitserland een afzonderlijk strafonderzoek start naar de toekenning van de Wereldbekers van 2018 en 2022 aan Rusland en Quatar.
Het nieuws kwam aan de vooravond van het 65e Wereldcongres van de FIFA en de voorzittersverkiezingen. Supporters doorheen de wereld waren opgelucht dat de schijnbaar ongenaakbare positie van de organisatie dan toch onder vuur kwam te liggen.
De FIFA en voorzitter Sepp Blatter tot vlak voor zijn ontslag probeerden het positief voor te stellen. Ze stelden dat de FIFA het slachtoffer was van een heksenjacht. Tijdens de herverkiezing van Blatter voor een vijfde termijn, amper enkele dagen voor zijn ontslag, beweerde hij op perverse wijze dat hij sinds zijn eerste voorzitterschap in 1998 werkte aan het opkuisen van het voetbal.
Moeten we echt verbaasd zijn van de corruptie in het toporgaan van deze lucratieve sport? Sinds de opkomst van de neoliberale deregulering en globalisering was het vanzelfsprekend dat deze populaire sport die miljoenen supporters telt gebruikt werd om de winsten op te krikken. De toegangsprijzen stegen, er kwamen onderhandelingen over dure televisie- en sponsorcontracten. Het voetbalspel werd afgestemd op een wereldwijde markt.
Hierdoor kwam de sport steeds meer in handen van de superrijken en machtigen die topclubs opkopen zonder er banden mee te hebben. De club wordt opgekocht voor persoonlijk plezier en vooral om er winst te maken. De corruptie en enorme rijkdom aan de top van de voetbalsport gaat ten koste van de gewone fans. Het is een weerspiegeling van wat in de samenleving in het algemeen gebeurt met een kleine toplaag – het aantal miljardairs verdubbelde sinds het begin van de economische crisis. De inhaligheid van de kapitalisten verpest steeds meer de sport op zich.
Veel supporters zijn blij met de Amerikaanse en Zwitserse onderzoeken naar de corruptie bij de “maFiFa”. Maar we kunnen niet op die onderzoeken vertrouwen om de voetbalsport terug op te eisen.
Het is veelzeggend dat de corruptie en het smeergeld een streep door de Wereldbeker van 2022 in Quatar dreigen te trekken, terwijl de wraakroepende stijgende dodendtol onder migrantenarbeiders dat niet deed. Als het tornooi in Quatar doorgaat, zullen er naar schatting 62 doden gevallen zijn voor elke wedstrijd in het tornooi.
De realiteit is dat geld onder het kapitalisme meer waard is dan mensenlevens. Gewone supporters zullen de volkse sport uit de handen van de grote bedrijven moeten halen en de sport terug zelf opeisen.
