[dropcap]V[/dropcap]andaag werd actie gevoerd aan de nieuwe Decathlon van Evere. De directie van deze vestiging ging immers in het offensief tegen de vakbonden. Ze weigerde elk sociaal overleg en probeert de syndicale verantwoordelijken buiten alles te houden. Er worden tegelijk parallelle ‘onderhandelingen’ gevoerd met het personeel, maar dan zonder syndicaal mandaat en zonder syndicale bescherming. De directie hoopt zo de arbeidsvoorwaarden aan te passen met onder meer extra flexibiliteit, zondagswerk, … De vakbonden probeerden een verzoening te organiseren in het paritair comité, maar de directie ging niet eens op de uitnodigingen in.
Verslag door Nico M (Brussel)
Dit is een poging om de collectieve organisatie van de werknemers te breken door de rol van de vakbonden op het bedrijf aan banden te leggen als voorloper op een aanval op de arbeidsvoorwaarden. Een dag eerder was er nog een actie aan Toyota tegen het willekeurig ontslag van drie militanten. De actie bij Decathlon was amper enkele honderden meter verder. Het wijst op een tendens, het patronaat heeft de jacht op strijdbare syndicalisten geopend. Met een rechtse regering waar de politici elkaar steeds proberen te overtreffen in antisyndicale retoriek, voelen de werkgevers zich gesterkt om ons verzet te ondermijnen.
Er waren enkele honderden militanten voor de poorten van Decathlon om de patronale arrogantie van antwoord te dienen. Tijdens het actieplan van eind 2014 toonden we met onze acties aan dat de vakbonden niet tot het verleden behoren, maar net krachtige hefbomen zijn om ons verzet te organiseren en op te komen voor onze arbeids- en levensvoorwaarden.
Het feit dat we zo lang moesten wachten op een tweede actieplan dat er nog niet echt kwam, gaf de werkgevers en hun politici de tijd om zich wat recht te trekken en de aanval verder te zetten. Een tweede actieplan zal nodig zijn om het besparingsbeleid en de regeringen die dit verdedigen weg te krijgen. Maar ook om te vermijden dat we bedrijf per bedrijf of sector per sector strijden.
De actie vandaag was erg succesvol. Het toonde aan dat de vakbonden niet enkel organisaties zijn om te onderhandelen, maar ook instrumenten van strijd op straat en op de werkvloer. We mogen geen toegevingen doen aan regering en patronaat. Zij verharden hun toon om ons harder aan te vallen. Dat we daartegen moeten ingaan, was alleszins duidelijk voor de honderden militanten die vandaag op de actie waren.
Zullen we ook langs onze kant de toon verharden? Zullen we de bescherming van onze afgevaardigden en van de rol van de vakbonden op de werkvloer met een offensieve campagne verdedigen zodat we geen stappen achteruit meer moeten zetten? Op de actie werd aangekondigd dat dit geen eindpunt was. Maar er zullen snel concrete data en plannen moeten volgen.
Fotoreportage door PPICS:
