Patricio Guzman, Socialismo Revolucionario (CWI in Chili)
[dropcap]R[/dropcap]ecent trokken honderdduizenden demonstranten, waaronder vooral veel jongeren maar ook arbeiders en ouderen, de straten op van de grootste steden in Chili. Ze eisten gratis en degelijk onderwijs dat vrij is van corruptie en winstbejag.
Het personeel sloot zich bij de acties aan en eist een degelijke loopbaan, een stopzetting van de privatisering van het onderwijs en een versterking van het openbare onderwijs.
De protesten werden spijtig genoeg verstoord door de vreselijke moord op twee jongeren tijdens een protestactie in Valparaiso. Het werd gevolgd door nieuwe protesten in andere steden.
De belofte van de regering-Bachelet om de marktwerking uit het onderwijs te halen, werd niet waargemaakt. Bachelet stelde Marcos Barraza, die direct betrokken is bij de privatisering van de universiteit van Arcis, aan als minister in de nieuwe regering. Wil Bachelet met de bevolking spotten?
Naast de eis voor gratis onderwijs, komen de betogers ook op tegen de corruptie van de politieke kaste en de grote bedrijven. Ze zijn boos omwille van de aanhoudende lage lonen en de slechte arbeidersvoorwaarden.
De massaprotesten zijn een eerste antwoord an de sociale beweging op het duidelijk neoliberale kabinet. De minister van Financiën, erg geliefd onder de werkgevers, werkte eerder voor het IMF en grote Amerikaanse banken.
De betogingen zijn een sterk antwoord op de regeringsvorming die vanaf de eerste dag op groot wantrouwen van de bevolking kon rekenen. Na een lange periode waarin de studentenbeweging plat lag (door de pogingen om de studentenleiders mee in het bad van de regering te trekken waarbij onderhandeld werd zonder iets te bekomen), komen de studenten opnieuw op straat en tonen ze eens te meer hun kracht.
Alleen protest is niet genoeg
De betogingen toonden een groot potentieel, maar ze zullen niet volstaan om tot verandering te komen. De CONFECH (Confederatie van Chileense studenten) en de studentenbeweging hebben een grote autoriteit opgebouwde en kunnen dat gebruiken om vooruit te gaan. We kunnen niet blijven betogen zonder iets af te dwingen.
We moeten de regering en de politieke kaste dwingen om de eisen van gratis onderwijs toe te kennen en een einde te stellen aan de marktwerking alsook aan alle instellingen die nog voortkomen uit de periode van de dictatuur. Deze instellingen werden geconsolideerd door de regeringen na de dictatuur, regeringen die het neoliberale model van concentratie van rijkdom overnamen.
Het is nodig om de sociale strijd doorheen het land een te maken, de studenten zullen niet winnen als ze alleen strijden. Als we onze krachten bundelen, kunnen we winnen. De studenten moeten samen met de vakbonden en sociale bewegingen die de strijd willen aangaan, een nationale vergadering van studenten en werkenden bijeen brengen. Van daaruit kunnen we de strijd voor sociale rechten, tegen politieke corruptie en tegen de grote bedrijven organiseren en dit met een nationale 24-urenstaking.
De protestacties vormen een nieuw hoofdstuk in de politieke en morele crisis van het land. De regering, maar ook het politieke establishment en de bedrijfswereld, worden al maandenlang door deze crisis geteisterd.
De afgelopen maanden waren er ook acties van een duizendtal stakende arbeiders van Brinks en Prosegur in Santiago. Zij komen op voor betere lonen en arbeidsvoorwaarden. Het was een voorproefje voor wat zou volgen met de massale acties van de studenten. De massa’s betreden het publieke toneel en dit leidt tot een nieuw hoofdstuk in de politieke crisis. We moeten ervoor zorgen dat deze crisis leidt tot een positief resultaat: een grondwetgevende vergadering die een einde maakt aan de erfenis van de dictatuur en de neoliberale regeringen. Het kan het begin vormen van een heropbouw van de revolutionaire linkerzijde.
De hervormingsplannen van de regering-Bachelet en de aanhoudende corruptieschandalen hebben de steun voor de regering ondermijnd. Het voordeel van de twijfel dat voorheen aanwezig was, smelt als sneeuw voor de zon. Op basis van de vernieuwde massastrijd, waarin jongeren het voortouw nemen, moeten we het volledige kapitalisme in vraag stellen en bouwen aan een socialistisch alternatief.
