Gisteren werd het ‘einde’ van de oorlog in Sri Lanka herdacht. De burgeroorlog tussen de Singalese meerderheid en de Tamilsprekende minderheid eindigde officieel op 18 mei 2009. Het eindigde met een bloedbad waarbij op enkele weken tijd tot 40.000 doden vielen. Dit versterkte de exodus en het zorgde ook in ons land voor de aangroei van een Tamil gemeenschap, geconcentreerd in Antwerpen.
Zes jaar later werden de doden herdacht, maar moeten we ook vaststellen dat de situatie voor de Tamils in Sri Lanka nog steeds bijzonder moeilijk is. Onderdrukking en repressie blijven schering en inslag. De gebieden in het noorden en oosten van het land, waar de Tamils wonen, worden door een grote militaire macht bezet. Activisten worden vervolgd. De machtswissel in het presidentieel paleis heeft daar niets aan veranderd, de steun van het Tamil establishment voor de nieuwe president breekt de bevolking eens te meer zuur op. De noodzaak van een politiek alternatief van onderuit dat gericht is op eengemaakte strijd tegen onderdrukking, uitbuiting en oorlog stelt zich dringend.
Bij de zesde verjaardag van het ‘einde’ van de oorlog was er ook in Antwerpen een herdenking. Voor een groepje begon die herdenking ’s ochtends al. Op initiatief van activisten van Tamil Solidariteit werd besloten om bloed te geven bij het Rode Kruis. Het was een symbolische daad om duidelijk te maken dat niet alleen het verleden herdacht wordt, maar dat ook naar de toekomst wordt gekeken. Bij het Rode Kruis werden de nieuwe donoren alvast met open armen ontvangen.
In de namiddag volgde een herdenking aan het Tamil monument op de begraafplaats van Berchem. Er werd om 14u verzameld en daarna trokken de zowat 100 aanwezigen in een betoging naar de Bolivarplaats.
Om de strijd tegen onderdrukking in Sri Lanka te ondersteunen, pleit Tamil Solidariteit ervoor dat Tamils die hier wonen zich actief inzetten in strijd tegen onderdrukking en tegen het asociale beleid in België. Door banden aan te gaan met de arbeidersbeweging en samen te strijden tegen onrechtvaardigheid, kunnen we bouwen aan duurzame en oprechte solidariteit.
