Op 18 mei 2009 kwam een einde aan de burgeroorlog die Sri Lanka jarenlang had geteisterd. De burgeroorlog eindigde niet met vrede, maar met een bloedbad waarin het Singalese establishment van toenmalig president Rajapakse komaf maakte met de Tamil Tijgers (LTTE) en meteen ook met grote delen van de Tamil bevolking in het algemeen. Op enkele weken tijd vielen tot 40.000 slachtoffers.
Onmiddellijk na de slachtpartij van 2009 waren er wereldwijd grote protestacties van uitgeweken Tamils. Zij vormen een minderheid in Sri Lanka en kwamen decennialang op voor het recht om hun taal te spreken en het recht op zelfbeschikking. De onderdrukking door de Singalese meerderheid versterkt de roep naar een onafhankelijk Tamil Eelam in het noorden en oosten van Sri Lanka. De grote protestacties van onmiddellijk na 2009 zijn vandaag wat beperkter, nochtans is er nog niets opgelost.
Begin dit jaar werd Rajapakse weg gestemd als president. Zijn opvolger deed grote aankondigingen van verandering en verbetering voor de gewone bevolking, waaronder de Tamils. Maar daar kwam niets van in huis. De gebroken beloften maken dat een terugkeer van Rajapakse op het politieke toneel niet uitgesloten is. Er kwam geen vervolging van de verantwoordelijken voor de oorlogsmisdaden in 2009, de legerleider van toen werd zelfs in zijn eer hersteld nadat hij met Rajapakse in botsing was gekomen. Er werd geen einde gemaakt aan de sterke militaire aanwezigheid in het noorden en het oosten, met allerhande misbruiken. De beloften voor een hogere levensstandaard voor de gewone bevolking, waaronder de Singalezen, werden niet gerealiseerd.
Het blijft bijzonder moeilijk voor Tamils in Sri Lanka. Eind april moest Zwitserland nog beslissen om een in 2013 uitgewezen Tamil terug in het land toe te laten. De uitgewezen vluchteling was meteen bij aankomst in Sri Lanka opgepakt en werd mishandeld in de gevangenis. Ook in ons land lijkt het uitwijzingsbeleid voor Tamils terug aangepast te zijn met een groter aantal mensen dat papieren krijgt.
Er wonen enkele duizenden Tamils in België, vooral in Antwerpen. Zij herdenken elk jaar het einde van de oorlog en daarbij staan ze stil bij de vele slachtoffers. Zoals elk jaar zal een groep van het monument dat ze lieten oprichten op de begraafplaats van Berchem (naast het Middelheim) in een optocht door de stad trekken. LSP en Tamil Solidariteit ondersteunen deze actie en zullen er aanwezig zijn. Deze ochtend trekken enkele activisten van Tamil Solidariteit naar het Rode Kruis in Antwerpen om bloed te geven. Daarmee willen ze het signaal geven dat ze niet alleen de doden herdenken, maar ook hier een bijdrage willen leveren voor de zwaksten in de samenleving.
Eerder namen ze ook al het initiatief om zich bij de vakbond aan te sluiten om als onderdeel van de Belgische arbeidersbeweging op te komen tegen het besparingsbeleid en tegen uitbuiting. In de poging om een neerwaartse spiraal van lonen en arbeidsvoorwaarden te versterken, wordt in ons land vaak gebruik gemaakt van migranten en/of mensen-zonder-papieren die gelijk welke voorwaarden aanvaarden. Dat is onderdeel van een verdeel-en-heersbeleid. Tamil vluchtelingen kennen die praktijk maar al te goed en sommigen willen zich actief inzetten voor een grotere eenheid van onderuit in de strijd voor een andere samenleving.
De beste manier om de duizenden doden van gisteren te herdenken, is door vandaag de strijd te organiseren voor een betere toekomst.
Meer weten? We raden het boek ‘A history of resistance’ aan (zie onze recensie. Dit boek is verkrijgbaar via onze webshop.
