Vraagt u zich ook af waarom u 100 euro moest betalen om U2 te zien? Of waarom Rock Werchter vandaag zo duur geworden is? De reden is niet ver te zoeken. Sinds het bedrijf Clear Channel ook hier de grote optredens en festivals controleert, staat de winst van dat bedrijf centraal. En daar betalen wij de prijs voor.
Christophe De Brabanter
Festivals worden onbetaalbaar
132 euro voor Rock Werchter (vorig jaar 120), 60 euro voor een dagticket. 113 euro voor Pukkelpop, 57/60 euro voor een dagticket. En dan heb je nog geen vettige hamburger of een lauw pintje gekocht op het festivalterrein. Je eigen drank meebrengen, zelfs al is het een fles water, is verboden op het festivalterrein.
In België zijn 80 à 90% van de pop- en rockevenementen verbonden met de multinational Clear Channel. Dat bedrijf beheert de organisatie van concerten en alles wat erbij komt zien (publiciteit, contact met de media,…). Het bedrijf controleert niet alleen de grote festivals, maar heeft ook een aanzienlijke hoeveelheid aandelen opgekocht van het Sportpaleis in Antwerpen en van Vorst-Nationaal. De concurrentie, zoals die vroeger bestond met Beach-Rock, wordt van de kaart geveegd. Zo is Clear Channel erin geslaagd om geleidelijk een monopoliepositie te verwerven.
De rol van Clear Channel bij de prijsstijgingen van de tickets is enorm. Het bedrijf zelf beweert dat we te lang ‘verwend’ zijn geweest met te lage inkomprijzen… Tien jaar geleden betaalde je voor Pukkelpop nog 1.000 BF (27 euro) et voor Rock Werchter 1.250 BF (31 euro).
Vandaag wordt de winstmaximalisatie ten top gedreven door de prijzen voor één dag te verdubbelen en de duur van festivals te verlengen. Een week voor Werchter is er nu ook TW Classics, om de kosten voor het opstellen van de infrastructuur te beperken.
De eerste slachtoffers van de winsthonger van multinationals zoals Clear Channel zijn vooral jongeren die tijdens de vakantie moeten bijklussen om naar een festival te kunnen gaan. Bovendien wordt uitdrukkelijk gemikt op een nieuw publiek, dat van de iets oudere betere tweeverdieners die over meer financiële middelen beschikken om te voldoen aan de winsthonger. Dat is de uitdrukkelijke doelstelling van TW Classics.
Voor ons zijn cultuur en muziek geen koopwaar. De artiesten zijn geen beursgenoteerde cijfers en festivals zijn er niet om winst uit te slaan, maar in de eerste plaats om jongeren (of iets oudere jongeren…) te laten genieten van hun favoriete muziek. Breken met de winstlogica kan enkel als we breken met het kapitalistische systeem. Ook onze ontspanningsmogelijkheden te vrijwaren, moeten we strijden!
Misschien hebt u ook reeds de naam Clear Channel opgemerkt op reclame-panelen langs tram-en bushalten of in de stations. Het bedrijf kocht in 1972 een eerste radiostation op in de VS. Vandaag controleert het in de VS onder meer 1.200 radiostations, 700.000 reclamepanelen en 36 televisiezenders. De verscheidenheid van de gespeelde liedjes op de radio’s van Clear Channel is tussen 1996 en 2002 met 60% gedaald. Het aandeel van reclame en publiciteit steeg in bepaalde gevallen tot 40 minuten per uur radiozendtijd! Clear Channel is actief in 65 landen en haalde in het eerste kwartaal van 2005 een omzet van 1,9 miljard dollar!
Ook België blijft niet gespaard van Clear Channel. Het heeft bijvoorbeeld greep op On The Rox, Rock Werchter, Sound & Vision, Make It Happen, T/W Classics, I Love Techno,… Festivalgangers zullen het zeker gemerkt hebben aan de jaarlijkse stijgingen van de ticketprijs. Die zijn overal met minstens 20% gestegen de afgelopen jaren. In 2002 kostte een ticket voor Vorst Nationaal gemiddeld 30-35 euro. In 2003 steeg dit al naar 45 euro en nu stijgt het reeds boven de 100 euro uit. Op het vlak van reclameborden controleert Clear Channel 43% van de Belgische markt.
Clear Channel beweert politiek neutraal te zijn. Bij de vorige presidentsverkiezingen in de VS zou het bedrijf zowel Bush als Kerry financieel gesteund hebben. Maar in de directie van Clear Channel zit een familielid van Bush en tijdens de oorlog in Irak kwamen de “voordelen” van de oorlog opvallend veel aan bod op de radiozenders van Clear Channel. Bepaalde artiesten kwamen niet meer aan bod (denk maar aan Rage Against the Machine of de Dixie Chicks die zich keerden tegen de politiek van Bush). Toen er (bijzonder kleinschalige) acties ter ondersteuning van de oorlog waren, kwam dit uitgebreid naar voor bij de 103 miljoen Amerikanen die naar één van de radiozenders van Clear Channel luisteren.
Bij de presidentsverkiezingen gaf Clear Channel 42.200 dollar aan Bush en 335.000 dollar aan de Republikeinse verkiezingscampagne. Dat geld komt uit de plundering van ons zakgeld voor optredens en festivals… De multinational Clear Channel is enkel uit op winst en voert progaganda voor de heersende elite. Dit gaat ten koste van persvrijheid, artistieke vrijheid en ons genot van goedkope, leuke festivals met goede muziek.
Het feit dat de commercie en de winstzucht steeds verder greep krijgt op onze ontspanningsmogelijkheden, is een gevolg van het kapitalistisch systeem. Tegenover multinationals als Clear Channel komt LSP op voor vrijheid van culturele en muzikale beoefening en genot. Daartoe is het noodzakelijk dat niet de winst centraal gesteld wordt. Enkel dan zullen we rustig kunnen genieten van festivals zonder er ons kapot voor te moeten betalen en zal een grotere diversiteit op artistiek vlak mogelijk zijn.
