Staking openbare diensten 22 april toonde zowel potentieel als beperkingen

Woede aan de basis minstens even groot…

molenbeekOp de piketten tijdens de algemene staking van 15 december werd ervan uitgegaan dat er vrij snel nieuwe stakingsacties zouden komen om de beweging verder te zetten. Toch duurde het tot 22 april, en dan nog bleef het beperkt tot de openbare sector en ging de oproep enkel van de ACOD (ABVV) uit. Een momentum ging verloren en moet nu opnieuw opgebouwd worden. Toen we aan het stakerspiket aan de financientoren in Brussel vroegen wat het doel was van de staking, luidde het antwoord: “de opbouw van een beweging die de asociale maatregelen die de openbare diensten bijzonder hard treffen kan stoppen”. Op het Gentse stakerspiket aan het spoor dinsdagavond, met honderd aanwezigen!, benadrukte Jozef Cnudde, sectorsecretaris ACOD Spoor: “De regering doen vallen is niet ons hoofddoel. Het hoofddoel is bepaalde maatregelen terugdraaien, indexssprong afschaffen, goede maatregelen invoeren enzovoort, maar de regering is daarvoor een obstakel en ze zullen niet willen toegeven. De val van de regering zal dus wel onvermijdelijk zijn als we dat willen verkrijgen.”

Waar de staking van 22 april goed voorbereid werd, was ze bijzonder succesvol. Slechts 5% van de treinen zou gereden hebben. Aan de VUB stond het grootste piket in 30 jaar. Bij het gemeentepersoneel in Molenbeek werden nooit eerder zoveel werkplaatsen geblokkeerd. Het ongenoegen werd er extra gevoed door de angst voor nog meer ontslagen en besparingen door de diepe financiële problemen die de gemeente treffen. Hoewel de piketten doorgaans klein waren, viel op dat het ongenoegen en de strijdbaarheid niet verdwenen zijn. Zelfs waar geen actie gevoerd werd of waar werkwilligen opdaagden, was het begrip en de steun voor de staking groot. Ons aanvoelen is dat de woede zeker niet verdwenen is maar nog sterker geworden. Bovenop algemene maatregelen die iedereen treffen zoals de indexsprong of de geplande verhoging van de pensioenleeftijd, worden stilaan de besparingen in elke aparte sector concreet.

…maar gebrek aan ernstig actie- en mobilisatieplan liet zich voelen

Aan de piketten was er vastberadenheid om de beweging te bouwen, maar de onduidelijkheid over hoe het nu verder moet speelt haar parten. Het ontbreken van een actieplan met duidelijke doelstellingen en een ambitieuze actiekalender, liet zich voelen in de mobilisatie. Het momentum van 15 december is misschien verloren gegaan, het karakter van het besparingsbeleid maakt dat dit niet betekent dat de rust van voorheen nu zomaar zal terugkeren.

De staking van 22 april was niet onverantwoord, de stakers hadden gelijk. Het regeringsbeleid bedreigt onze levensstandaard en zal enkel leiden tot nog meer besparingen. Deze neerwaartse spiraal moet stoppen. Het potentieel voor de beweging is nog steeds aanwezig en groeit door de concrete invulling van het besparingsbeleid in de verschillende sectoren. Dit ongenoegen niet of slechts halfslachtig organiseren, houdt echte grote gevaren in en laat ruimte voor de regering om ons verzet te verzwakken.

We hebben nood aan een degelijke informatie- en sensibiliseringcampagne om op te bouwen naar nieuwe algemene acties, liefst in gemeenschappelijk vakbondsfront en over alle sectoren heen. Desnoods moet de actie door een enkele vakbond op gang getrokken worden met een oproep naar de basis van andere vakbonden om zich bij het verzet aan te sluiten. Ook hiervoor zal een offensieve benadering inzake eisen en acties het meeste effect hebben.

=> Overzicht van onze verslagen
=> Pamflet dat we verdeelden

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie