Persvrijheid is relatief: berichten over acties die niet in het kraam van De Wever passen, leiden tot GAS-boetes!
Wie protesteert, kan in Antwerpen op GAS-boetes rekenen. Een mening uiten wordt hierdoor een kostelijke grap, het risico per meningsuiting bedraagt 65 euro. Maar de willekeur wordt niet beperkt om het recht op protest te vergassen. Neen, ook journalisten die het aandurven om te berichten over niet-toegelaten acties delen in de klappen.
De afgelopen dagen sloegen verschillende N-VA-kopstukken opnieuw wild rond zich heen in de media. Zo had Zuhal Demir het over onterecht uitbetaalde werkloosheidsuitkeringen. In De Morgen vatte journalist Bart Eeckhout de uithaal goed samen: “De opeenstapeling van verdachtmakingen begint een beetje pijn te doen aan de oren. Nu eens (bij Demir) zullen werkzoekenden harder hun best doen om werk te zoeken als ze hun rekeningen niet meer kunnen betalen, dan weer innen ze volop uitkeringen waarop ze geen recht hebben. In de tussentijd (volgens Liesbeth Homans) zitten ze met hun kinderen godganse dagen op café. Er zit een morele lijn in deze niet te stelpen stroom van verwijten. Altijd schopt de N-VA naar onderen, altijd reserveert ze haar mededogen voor wie al (veel) heeft.”
Wild rond zich heen schoppen, uiteraard steeds naar onder want de bevriende grote fraudeurs willen we toch niet voor het hoofd stoten, behoort tot de vaste gewoonten van N-VA. Maar o wee als iemand daarop durft te reageren door te protesteren. Dat kan enkel indien ruime tijd op voorhand toelating is gevraagd aan de burgemeester en enkel als die bovendien van oordeel is dat de terreurdreiging voldoende laag is om het protest ook toe te laten. Liefst wordt het protest dan nog beperkt tot een actie ver weg van de bewoonde wereld. Na het ‘embedded journalism’ waarbij journalisten samen met het leger ten strijde trokken in Irak of Afghanistan (met als doel om een zo objectief mogelijk beeld te brengen, hoe kan dat beter dan door met een van de strijdende partijen op te trekken?), volgt binnenkort het ‘embedded protest’. Protest wordt beperkt tot de krijtlijnen die bepaald zijn door diegene tegen wie geprotesteerd wordt. Wie zich daar niet bij neerlegt, krijgt GAS-boetes tot elke oppositie de kop ingedrukt is.
Dat nu ook journalisten, na vertoon van hun perskaart, een GAS-boete kregen, bevestigt de totale willekeur van het stelsel. De Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ) protesteerde tegen de GAS-boetes die journalisten kregen bij de acties van antimigrantenbeweging Pegida op 2 maart en de betoging tegen de anti-Berberse uitspraken van De Wever op 25 maart. Op die laatste actie werd een journalist van Gazet van Antwerpen bijna opgepakt met de betogers, hij werd op het laaste moment herkend door lokale inspecteurs. Maar een GAS-boete kwam er wel. Verslag uitbrengen van acties die niet in het kraam van de burgemeester passen, wordt op deze manier ontmoedigd.
De willekeur van de GAS-boetes bleek ook uit de boete die enkele activisten van Blokbuster en ALS kregen op 2 maart. Ze namen deel aan een spontaan via internet opgeroepen actie tegen de racistische bijeenkomst van het Vlaams Belang. Na afloop van deze actie, waarop een paar tiental aanwezigen waren, trokken ze naar een feestje bij vrienden. Ze botsten onderweg op agenten die enkelen van hen arresteerden en naderhand een GAS-boete opstuurden wegens deelname aan een verboden actie… die van Pegida! Gekende antifascisten die een boete krijgen omdat ze aan een racistische bijeenkomst zouden deelgenomen hebben, hoe gek kan je het maken?
Op een van de Antwerpse LSP-afdelingsvergaderingen deze week hadden we een journalist van Pakistaanse afkomst op bezoek. We probeerden hem uit te leggen hoe de GAS-boetes worden gebruikt om protest te stoppen. De man had oprecht moeite om dit te begrijpen, zelfs in Pakistan wordt niet zo ver gegaan. En daar ligt de terreurdreiging nochtans een pak hoger. Het opleggen van boetes aan journalisten die over ‘foute’ acties berichten, gaat nog een stap verder. Dat doet denken aan landen waar persvrijheid erg relatief is. Of is dat net de bedoeling van het Antwerpse stadsbestuur?
De vergassing van het recht op protest en zelfs van de mediavrijheid is een regelrechte aanval op onze democratische rechten. Verzet hiertegen is meer dan noodzakelijk, er is tegengas nodig om onze democratische rechten in Antwerpen te verdedigen!
