In de peilingen liggen Labour en de Tories nek aan nek. Dat is een vernedering voor Labour. Na vijf jaar van harde aanvallen op de werkende bevolking, van loonsverlagingen en jobverlies, van besparingen in de openbare diensten, … slaagt Labour er niet in om de Tories achter zich te laten.
Er is een groeiende woede tegen de aanhoudende voorstellen van een transfer van arm naar rijk waarbij de gewone bevolking voor de crisis opdraait terwijl de bankiers hun bonussen incasseren en de rijken steeds rijker worden.
Labour moest dit uiteindelijk toegeven en haastte zich om uitspraken te doen tegen belastingontduikende miljonairs. Het leverde meteen wat vooruitgang in de peilingen op. De Tories raken ook in paniek. Toen Labour beperkte extra middelen voor de gezondheidszorg aankondigde, kwamen de conservatieven snel met beloftes zonder uit te leggen waar ze het geld hiervoor zouden vinden.
We begrijpen dat velen nog voor ‘het minste kwaad’ zullen stemmen om de conservatieven weg te krijgen. Anderen zullen op partijen als de Scottish National Party (SNP) of de Groenen stemmen of gewoon niet stemmen.
Labour blijft een kapitalistische partij die voor een besparingsbeleid staat en niet bereid is om buiten de lijntjes van de neoliberale logica te kleuren. De schaduwminister van welzijn, Rachel Reeves, beloofde al om strenger te zijn dan de huidige regering.
In het verkiezingsmanifest van Labour wordt beloofd om de schuld elk jaar te verlagen. De partij wil zich als ‘fiscaal verantwoordelijk’ voorstellen. Labour wil de huidige overheidsuitgaven beperken om tot een begrotingsoverschot te komen en dit “liefst zo snel mogelijk”. Labour-leider Milliband verklaarde: “Ik ga naar verkiezingen en doe wat geen enkele andere Labour-leider deed, ik zeg namelijk dat de uitgaven buiten de beschermde domeinen – gezondheidszorg, onderwijs, ontwikkelingshulp – zullen verminderen tot we een evenwicht hebben. Duidelijker kan niet.”
En zelfs in de ‘beschermde domeinen’ zoals gezondheidszorg en onderwijs zullen niet de nodige middelen voorzien worden om degelijke dienstverlening aan te bieden. Labour zal evenmin terugkomen op privatiseringen. En de harde besparingen op lokaal vlak zullen gewoon doorgaan.
Velen zullen Labour stemmen omdat ze dat zien als enig alternatief op de huidige regering van Tories en Liberaal-Democraten, maar onder een Labour-regering zal het huidige beleid verder gezet worden. Vakbondsleiders die vandaag oproepen om Labour te stemmen, zullen aan hun leden mogen uitleggen waarom die hun job verliezen onder een Labour-regering en in veel gevallen ook onder Labour-gemeentebesturen.
Mogelijk komt er een verlaging van de inschrijvingsgelden voor studenten, maar het fundament van zware studieschulden blijft overeind. Samen met een onzekere toekomst inzake werkgelegenheid en huisvesting, bedreigt die schuldenlast de toekomst van jongeren. Het onderwijs zal bovendien jaarlijks meer dan 1 miljard pond moeten besparen, dat komt neer op 20.000 voltijdse jobs.
Besparingen zijn eigen aan het kapitalisme, alle partijen die de logica van het winstsysteem aanvaarden verdedigen de belangen van de 1% rijksten. De kapitalisten willen hun winsten behouden en dit kan enkel ten koste van de levensstandaard van de werkenden en delen van de middenklasse.
Alle maatregelen worden afgemeten aan de hand van wat nodig is voor de ‘markten’, maar wat zijn die markten? Het zijn de grote bedrijven, de bankiers en speculanten, de superrijken. Als de markten besparingen eisen, gaan alle gevestigde politici daartoe over.
Socialisten hebben een ander vertrekpunt, namelijk wat nodig is voor de meerderheid van de bevolking en de mensheid in het algemeen. We verwerpen de logica van de grote bedrijven. Waarom zouden we een systeem verdedigen dat enkel de winsten van een kleine minderheid verdedigt ten koste van de overgrote meerderheid van de bevolking? Waarom de bestaande rijkdom en middelen niet inzetten voor de meerderheid van de bevolking en de samenleving in het algemeen? Waarom de middelen niet gebruiken voor onze belangen in plaats van toe te laten dat ze verdwijnen naar belastingparadijzen of ongebruikt in de kas van de grote bedrijven blijven zitten, zoals het geval is met 850 miljard pond op dit ogenblik.
De Socialist Party komt op voor de nationalisatie van de banken en grote bedrijven. Dat zou een eerste stap zijn om met de gemeenschap democratische controle op de beschikbare middelen te bekomen en de middelen te kunnen afstemmen op de behoeften. Er is nood aan betaalbare en degelijke huisvesting, ziekenhuizen met personeel, … Jongeren zijn de toekomst, ze moeten toegang hebben tot gratis onderwijs, een opleiding, jobkansen en huisvesting.
Partijen zoals de Groenen, SNP en Plaid Cymru beweren tegen de besparingen in te gaan en winnen hierdoor aan populariteit. Uiteindelijk zullen zij ook moeten duidelijk maken of de woorden aan daden gekoppeld worden. Waar ze op lokaal of nationaal vlak aan de macht zijn, voeren ze evengoed een besparingsbeleid. Deze partijen gaan niet tegen het kapitalisme in.
De Socialist Party neemt deel aan de Trade Unionist and Socialist Coalition (TUSC) dat de kwestie van politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse stelt. Toen The Guardian haar lezers vroeg welk programma Labour moest aannemen, dan kwamen ze uit bij de voorstellen die TUSC naar voor schuift. Het feit dat kiezers in Engeland stelden voor SNP te willen stemmen omwille van de antibesparingsretoriek, wijst op het potentieel voor een partij die echt tegen de besparingen ingaat. Het gebrek aan media-aandacht en het stilzwijgen van de Labourgezinde vakbondsleiders zorgt er echter voor dat TUSC weinig bekend is.
Maar door aan de verkiezingen deel te nemen met 135 kandidaten in de parlementsverkiezingen en meer dan 700 kandidaten in lokale verkiezingen, stellen we de noodzaak van een arbeiderspartij met een socialistisch programma. Zo’n partij die gesteund wordt door de vakbonden zou een brede steun kunnen krijgen om in te gaan tegen de besparingen.
Wat ook het resultaat van de verkiezingen zal zijn, de volgende regering zal nieuwe aanvallen op de werkende bevolking uitvoeren. We zullen verder moeten bouwen aan een alternatief van onderuit, de verkiezingsdeelname van TUSC is deel van dat proces.
