Naar aanleiding van de Wereldbeker Voetbal spraken we met Kevin Miles, een lid van de Socialist Party in Engeland en internationale coördinator van de Football Supporters Federation. In die hoedanigheid is Kevin de officiële woordvoerder van de voetbalsupporters. Hij is momenteel in Duitsland met de “supporters ambassade”.
Interview door John Reid
In Engeland werd heel wat geklaagd over het feit dat de gewone supporters geen tickets konden krijgen. Wat is jouw algemene indruk over de prijzen en de verdeling van de tickets?
Jammer genoeg is het net zoals bij vorige grote evenementen opnieuw een probleem. De FIFA maakt geen aanstalten om dit te veranderen. Zowat 40% van alle tickets worden gegeven aan sponsers, bedrijven en voetbalfederaties van niet-deelnemende landen. Ze worden dus door de FIFA niet op een directe manier aan de supporters ter beschikking gesteld.
Dat betekent niet dat ze uiteindelijk niet bij een aantal supporters terechtkomen. Het betekent echter dat supporters vaak honderden euro moeten betalen op de zwarte markt. Uit ervaring weten we dat de tickets voor sponsers en bedrijven het vaakst op die zwarte markt terecht komen. De prijs voor een ticket voor de wedstrijd Engeland-Trinidad liep op tot 600 euro.
De zwarte markt is een schande en het maakt misbruik van de liefde voor het spel. De meeste tickets op de zwarte markt komen er niet op individuele basis, maar door de tussenkomst van georganiseerde bendes.
Alle maatregelen van de FIFA om de zwarte markt tegen te gaan, richten zich nu tegen de gewone supporters. De maatregelen zijn er op gericht om de persoon die heel wat geld heeft betaald, de toegang tot het stadion te ontzeggen.
Ieder ticket op de zwarte markt is natuurlijk wel een ticket dat aanvankelijk werd bezorgd door de FIFA aan iemand die meer interesse heeft in het geld dan in het bekijken van een voetbalwedstrijd. Dat is de essentie van de zwarte markt.
Van de tickets die rechtstreeks aan de Engelse supporters werden aangeboden, waren er slechts weinig die op de zwarte markt terechtkwamen. Echte voetballiefhebbers willen hun tickets niet zomaar afstaan, ook niet voor heel wat geld.
Het probleem van de zwarte markt werd ook bijzonder duidelijk bij de wedstrijd tussen Togo en Zuid-Korea. McDonalds had een aantal tickets verloot onder klanten, maar het bedrijf voorzag niet in vluchten of accomodatie voor de winnaars. Hierdoor werden heel wat tickets niet opgehaald.
McDonalds besefte dat het honderden tickets over had. Het officiële beleid is dan om naar de vestigingen van het bedrijf te gaan en de tickets aan het personeel te geven.
Maar nu werden de tickets gewoon verdeeld in de stad. Een aantal speculanten kreeg deze tickets in handen en verkocht ze door voor zo’n 300 euro per ticket…
Dit toont nogmaals aan dat de sponsers teveel tickets krijgen en geen interesse hebben in wat er uiteindelijk mee gebeurt. Deze tickets belanden al snel op de zwarte markt waar er megawinsten op worden gemaakt.
We krijgen hier de indruk dat er een goede sfeer is onder de voetballiefhebbers. Klopt dat beeld?
De sfeer is effectief erg goed. Uit mijn ervaring blijkt dat de belangrijkste factor bij het vreedzaam verloop ligt bij de begeleiding. Er zijn onvermijdelijk grote massa’s aanwezig met allerhande soorten mensen. En sommigen drinken dan wel eens iets meer dan wat ze eigenlijk aankunnen.
Het is dan belangrijk dat de politie die paar kleine incidenten effectief behandelt als kleine incidenten, maar dat er een rustige houding is tegenover de rest. Zoniet kan het snel escaleren en komen er confrontaties met volledige groepen. Totnutoe heeft de Duitse politie een rustige aanpak gehanteerd.
Heel wat Engelse voetballiefhebbers zijn het beu om een slechte reputatie mee te dragen en ze zijn het vooral beu dat er daar steeds gevolgen aan gekoppeld worden: een brutale politie-aanpak, verdachtmakingen en vijandigheid. Die reputatie kwam er op basis van problemen in het verleden, maar steeds van problemen veroorzaakt door een kleine minderheid. De afgelopen jaren was er een steeds bredere groep van liefhebbers die het Engelse team volgde.
Ik ben het er niet mee eens, maar er wordt wel eens gesteld dat het gedrag van de Engelse supporters beter is omdat er meer aanhangers uit de middenklasse komen. Wat denk jij daarvan?
Er is een bredere basis van supporters. Maar de steun van de arbeiders voor de ploeg blijft. Bij de vorige Wereldbeker in Japan was het bijwonen van een wedstrijd erg duur waardoor enkel beter begoeden naar de wedstrijden gingen. Dat was dan zogenaamd de reden voor het betere gedrag.
Maar ook toen was het voor een ticket voor de Wereldbeker nodig om te voldoen aan de voorwaarden van de Engelse voetbalbond. De tickets gingen in de eerste plaats naar supporters die ook gingen kijken naar de kwalificatiewedstrijden.
Er waren minder supporters aanwezig omdat velen het zich niet konden permitteren. Maar voor velen is dit hun vakantie waarvoor gespaard werd. De Wereldbeker is om de vier jaar een grote gebeurtenis voor veel supporters.
De Engelse St George vlag wordt niet enkel door blanke arbeiders als symbool gebruikt, maar ook door delen van de zwarte en Aziatische bevolking. Wat vind jij daarvan?
De St George vlag is duidelijk niet langer een symbool dat gemonopoliseerd wordt door extreem rechts. Het idee dat de Engelse nationale identeit nationalistisch, xenofoob en racistisch zou zijn, behoort tot het verleden.
Ik kijk hier uit op een plein in Nurenberg. De meeste supporters van Engeland zijn nog steeds blank, maar ik zie ook heel wat mensen van Aziatische afkomst en ook veel vrouwen.
De mannelijke blanke arbeiders komen nog steeds naar hier om de Engelse ploeg te steunen, maar de supportersgroep is nu veel breder. Voetbalsupporters zijn natuurlijk ook onderhevig aan trends in de samenleving en er zullen wel wat racisten onder de supporters zijn. Maar het idee dat ze de St George vlag gebruiken om extreem-rechts te steunen, is verdwenen.
Gedurende de jaren dat ik deze functie uitoefen, heb ik de sfeer zien veranderen naar een meer open geest en een vriendelijkere sfeer. Dat ontwikkelt ook tijdens het tornooi.
Bij de eerste wedstrijd moeten de supporters nog wennen aan het idee dat ze ergens in het buitenland zijn en contacten kunnen leggen met andere supporters. Dan wordt meer nadruk gelegd op de nationale identiteit. Maar als het tornooi verder ontwikkelt, zijn er meer contacten met andere supporters en komt er een rustiger sfeer, zeker indien de supporters niet steeds op vijandigheid botsen.
Tegelijk zien we een sterke identificatie met hun eigen nationaliteit en toch veel meer interactie met andere nationaliteiten dan in het normale leven van de meeste supporters.
Hoe gaat het met de “supporters ambassades”, de Fans Embassy?
Het gaat erg goed, we krijgen steeds meer steun voor dit initiatief. Het idee dat er een onafhankelijke organisatie van supporters voor supporters is, die advies en informatie geeft, wint heel wat steun en wordt populair.
Er is ook vertrouwen bij de supporters omdat het een volledig onafhankelijke organisatie is. De supporters weten dat ze steeds bij ons terecht kunnen, wie ze ook zijn.
