De conferentie van het Wereld Sociaal Forum in Mumbai (India), maakte een reeks tegenstellingen duidelijker. Tal van aanwezigen werden gemobiliseerd door lokale NGO’s en begrepen niet eens de taal van de meeste discussies (laat staan dat die boodschap aan het publiek aangepast was) omdat ze geen Engels spreken. Intussen werd in de debatten door allerhande vertegenwoordigers van NGO’s en linkse academici vooral veel gepraat. De vraag stelt zich echter in hoeverre het discours op het WSF nog aansluiting vindt bij diegenen die het slachtoffer zijn van het huidig systeem.
Het WSF kan een bijzonder nuttige verzamelplaats zijn om ervaringen uit te wisselen en de discussie te voeren over welke andere wereld we willen en hoe we die zullen bereiken. Maar net die vragen kwamen niet sterk aan bod. Het bleef voornamelijk een vrij academische gebeurtenis waarbij werd ingegaan op vaststellingen over problemen binnen het kapitalisme. De noodzakelijke volgende stap werd echter niet gezet. Veel aanwezigen op het WSF waren niet tevreden met die gang van zaken, wat ook tot uitdrukking kwam in de povere aanwezigheid op veel officiële debatten.
Zoals aangegeven wordt in ‘De Morgen’ van vandaag, is LSP voorstander van een duidelijk politiek programma binnen de antiglobaliseringsbeweging waarbij de oppositie tegen het beleid van liberaliseringen en privatiseringen wordt georganiseerd en een politiek verlengstuk krijgt. Eric Byl, algemeen secretaris van LSP, zei in een interview met De Morgen: "Er moet niet alleen gepraat worden, er moet ook een politiek alternatief worden uitgebouwd. Anders verliest men de aansluiting met de man in de straat. Die wil niet blijven praten. Die wil een concreet alternatief zien, een partij die zegt: ‘met ons zal er niet geliberaliseerd worden’. Die groep ligt eigenlijk voor het oprapen. Als wij hen niet aanspreken, zullen anderen dat doen, want de onvrede bestaat."
