Artikel door Jeroen (Gent)
Sinds een paar jaar komt de positie van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) als meest prominente rechtse studentenorganisatie in het gedrang. Door de electorale achteruitgang van de moederpartij, Vlaams Belang (VB), zoekt een laag ambitieuze, rechtse jongeren andere horizonten op. Dat wil niet zeggen dat organisaties als de NSV of Vlaams Belang minder gevaarlijk zijn. In verschillende omringende landen zagen we immers al hoe extreemrechts terug kan opveren. Door de beperktere carrièremogelijkheden binnen het VB laten sommige militanten zich inspireren door nog radicalere organisaties zoals Gouden Dageraad in Griekenland of Jobbik in Hongarije.
Jaarlijkse haatmars, ‘feestdag’ voor extreemrechts
De NSV doet al jaren dienst als onofficiële studentenorganisatie en kweekvijver van het VB. Als studentenclub kon ze steeds een stap verder gaan dan wat voor de moederpartij openlijk mogelijk was. Ook huidig VB-voorzitter Tom Van Grieken maakte in zijn studentenjaren dankbaar gebruik van die ruimte. Zo was hij in 2007 aanvoerder van een groep NSV’ers die leden van Blokbuster die campagne voerden in Antwerpen fysiek aanvielen. Hij haalde neonazi’s als Udo Voigt (NPD) en Nick Griffin (BNP) naar Antwerpen.
Voor alles wat extreemrechts is, vormt de jaarlijkse haatmars van de NSV een hoogdag. Van kopstukken van het Vlaams Belang tot militanten van de meest obscure neonazigroepering, ze lopen er broederlijk naast elkaar. De NSV-betoging is een vaste afspraak voor militanten van groeperingen als N-SA, Blood&Honour, Nation, Autonome Nationalisten, … Met deze betoging wil extreemrechts een avond de Gentse straten overnemen. Het thema van hun betoging, dit jaar “Voor een Europees leger, stop de NAVO-oorlogsmachine”, is slechts een excuus om de traditionele boodschap van haat tegenover vluchtelingen (nochtans in veel gevallen slachtoffers van oorlogen…), migranten, vakbondsmilitanten of linkse activisten te brengen.
Nood aan tegengewicht op straat
Af en toe wordt door linkse activisten geargumenteerd dat we extreemrechts beter kunnen negeren of ons beperken tot louter symbolische acties. Wij denken dat dit een foute strategie zou zijn. NSV en co zouden het uitblijven van een tegenbetoging zien als een overwinning en een uitnodiging om een stap verder te gaan en fysiek geweld te gebruiken. Bij de laatste NSV-haatmars zonder tegenbetoging, midden jaren 1990 in Antwerpen, was dit het geval. Geweld tegen migranten, linkse activisten, holebi’s, … geldt in deze kringen immers als de kers op de taart van een ‘gezellig avondje uit’.
Een actieve campagne tegen deze reactionairen isoleert hen zowel in de aanloop naar de betoging als op de avond van de betoging zelf. Het verhoogt de drempel om bij NSV aan te sluiten of om de haatboodschap van NSV te verspreiden. Een grote tegenbetoging op hetzelfde ogenblik als de haatmars van NSV beperkt de ruimte van extreemrechts. Hoe groter de tegenbetoging, hoe beperkter de ruimte voor NSV en co.
Welk antwoord?
In De Morgen stelde Yves Desmet eerder dat het “decimeren” van het VB de “belangrijkste verworvenheid” van N-VA was. ‘Aanvaardbaar’ rechts is ook volgens filosoof Ludo Abicht het beste antwoord op extreemrechts. In De Standaard stelde Abicht: “Ik was sympathisant van het Anti-Fascistisch Front en Blokbuster en al die linkse bewegingen die tevergeefs probeerden het Vlaams Blok te bestrijden. Maar tegelijk heb ik altijd gezegd dat de enige die het Blok echt de wind uit de zeilen kon nemen, een uitgesproken conservatieve en Vlaams-nationalistische, maar democratische partij zou zijn.”
Abicht en Desmet vergissen zich. ‘Aanvaardbaar’ rechts maakt vooral extreemrechts aanvaardbaar. Na de aanslagen in Parijs ging ook N-VA over tot het criminaliseren van de moslimgemeenschap. De rechtse studentenclub KVHV, met onder meer zoon Jambon, verklaarde openlijk dat het zich achter het protest van Pegida schaart terwijl het duidelijk om pure antimigrantenacties gaat. Zullen we daarmee extreemrechts bestrijden? Het Franse voorbeeld van ‘aanvaardbaar’ rechts onder leiding van Sarkozy die het Front National “decimeerde”, geeft aan dat deze strategie niet werkt. Zodra de steun voor Sarkozy begon te tanen, een lot dat N-VA ook te wachten staat, kon het FN onder leiding van Marine Le Pen een veel grotere steun uitbouwen dan ooit tevoren. In ons land is eenzelfde ontwikkeling, al dan niet met het huidige VB, eveneens mogelijk.
Extreemrechts probeert in te spelen op de terreurdreiging om een boodschap van haat tegenover migranten te verspreiden. Wij veroordelen de brutale terreur zoals in Parijs, Kopenhagen en elders ten stelligste. De neoliberale politici hebben geen antwoord op terrorisme en terreurdreiging waardoor ze al gauw eveneens vervallen in de oude verdeel-en-heerspolitiek. Om te vermijden dat jongeren elke band met de samenleving verliezen en de zin voor hun bestaan zoeken in een extremistische godsdienstbeleving, moeten ze over een toekomstperspectief die naam waardig beschikken. Het besparingsbeleid gaat daar net tegenin. De Vlaamse regering bespaart fors op onderwijs, met onder andere een verhoging van de inschrijvingsgelden, terwijl de federale regering wel investeert in de aankoop van nieuwe F35-gevechtsvliegtuigen waarmee ons land nog ‘efficiënter’ kan deelnemen aan oorlogsinterventies in het Midden-Oosten. Is het dan verwonderlijk dat steeds meer jongeren zich resoluut afzetten tegen het hypocriete politieke establishment?
Gemeenschappelijke strijd en links alternatief
Tegenover de verdelende haat van NSV, VB maar ook van hun reactionaire tegenhangers binnen de islam moeten wij een duidelijk links alternatief stellen. Om haar asociale beleid erdoor te krijgen, heeft het establishment belang bij verdeeldheid onder de gewone werkenden, uitkeringstrekkers en jongeren. Dat geeft ruimte voor reactionairen die inspelen op vooroordelen en verdeeldheid. Wij moeten duidelijk zijn: niet de migranten of de islam bouwen onze verworvenheden af en vallen onze levensstandaard aan, dat is het werk van de 1% rijksten en de bankiers.
Een gezamenlijke strijd van onderuit tegen het besparingsbeleid en voor een alternatief op het door crisis gekenmerkte kapitalisme kan een weg vooruit bieden. Met de anti-NSV betoging van 12 maart willen we de discussie hierover aangaan. Doe mee!
