Syriza en tweede actieplan in België. Naar een trendbreuk in heel Europa!

16119857980_bb0e8fb1b3_b

Edito van maandblad 'De Linkse Socialsit' door Eric Byl, lid Uitvoerend Bureau LSP
Edito van maandblad ‘De Linkse Socialist’ door Eric Byl, lid Uitvoerend Bureau LSP

De nieuwe Griekse regering weigert het besparingsbeleid verder te zetten. Het ABVV verlaat de onderhandelingen met de groep van 10. Dit is een trendbreuk die in de onderbuik van de maatschappij al langer woekerde en ook in Spanje met Podemos en Ierland met de Anti-Austerity Alliance aan de oppervlakte komt. Volgens de pers isoleren ze zich hiermee echter alleen maar: ‘De Griekse regering staat alleen in de eurozone tegenover 18 andere regeringen, in Europa staat ze alleen tegenover 27 andere regeringen. Het ABVV zet zich als enige van zes sociale organisaties buiten spel in het overleg’.

In werkelijkheid drijft de Griekse regering op een golf van enthousiasme. Het verzet van de regering Tsipras tegen de Europese dictaten wordt gesteund door 72% van alle Grieken. Bij nieuwe verkiezingen zou Syriza al 45% (+9%) behalen. Welke andere regeringspartij in Europa kan daarvan dromen? Welke arbeidersbeweging, welke vakbond, welke sociale beweging kijkt daar niet reikhalzend naar uit?

Als zelfs op de nationale raad van het ACV maar 49% voor het sociaal akkoord stemt nadat Leemans moest verzekeren dat het ACV zal blijven actie voeren rond de thema’s die geen deel uitmaken van het akkoord, wat moet dat dan niet zijn aan de basis? Hoe geïsoleerd staat het ABVV echt?

Tot voor kort was de dominante strekking binnen de georganiseerde arbeidersbeweging die van de wanhoop: “we hebben er uit gehaald wat we konden, maar er zat niet meer in.” De regering-Michel hoopte dat het ACV de weg van die strekking, vertegenwoordigd door Hollande, Di Rupo en co, zou inslaan. Dat is nu gehypothekeerd. In de scholen, de wijken, de werkplaatsen is men dit al lang moe, maar tot voor kort leek daar geen alternatief op te bestaan.

Voortaan wordt die strekking uitgedaagd door een andere, die van de hoop. We weten nog niet of de Griekse regering stand zal houden. Of dat de bevolking voldoende voorbereid is op alle mogelijke scenario’s. Spontaan komen de Grieken op straat om de regering te ondersteunen. Maar wordt dat wel voldoende gestructureerd zodat het beleid van de regering in alle uithoeken van het land begrepen en actief ondersteund wordt en indien nodig ook bijgestuurd kan worden?

Internationale solidariteit met de Griekse bevolking zal broodnodig zijn. Talloze vakbonden, waaronder IG-Metall, het ABVV, het CNE hebben hun steun al uitgesproken. Waarop wachten voor een Europese betoging? Toch niet tot heel het Europees Vakverbond mee is? Wat doen we als het Europese establishment de Griekse regering tot een Grexit dwingt? Eindelijk een Europese algemene staking?

Gemeenschappelijke strijd is de beste solidariteit. Het nieuw actieplan van onze vakbonden biedt perspectief, maar enkel op voorwaarde dat het ook georganiseerd wordt. Leg die datum voor een nieuwe nationale betoging vast! We horen dat nog veel meer collega’s willen betogen dan op 6 november. Wellicht is 200.000 haalbaar, maar niet met een halfslachtige en laattijdige oproep. We willen achteraf niet horen: “wij wilden wel, maar men is ons niet gevolgd”.

Het vorige actieplan deed de regering wankelen, maar de vakbondsleiding liet zich verleiden tot het onderhandelen van zogenaamde deelakkoordjes en een beschamende loonmarge van 0,8% bruto. Zelfs als ze wankelt zal deze regering niets toegeven, ze moet vallen en met haar heel het besparingsbeleid. Dat vereist ordewoorden evenredig aan de gestelde uitdaging: een actieplan dat massaler en harder is dan het vorige. De strijd enkele maanden stil leggen zonder de basis vooraf te raadplegen is echt niet voor herhaling vatbaar. Wie staakt wil ook mee beslissen over de volgende acties en als er al onderhandeld wordt, mee bepalen waar, wanneer en waarover.

Op personeelsvergaderingen willen we niet alleen info krijgen en acties organiseren, maar ook nagaan welke maatregelen nodig zijn om ons bedrijf, onze sector, onze dienst op een menselijke manier te laten functioneren. Kortom: we willen onze collega’s betrekken bij het opstellen en uitwerken van een alternatief op deze uitsluitend op winst beluste maatschappij.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie