De zogenaamde strijd tegen het terrorisme en de zogenaamde pogingen van de VS om elders "democratie" op te leggen, heeft tot resultaat dat nog nooit zoveel werd uitgegeven aan wapens. Die grote hoeveelheid wapens in omloop, zorgt niet voor meer stabiliteit of meer democratie. Integendeel, de situatie in landen als Afghanistan, Irak of Somalië omschrijven als "onstabiel" is nog een sterke onderschatting van de chaos.
Vorig jaar werd wereldwijd 950 miljard euro uitgegeven aan defensie. 48% daarvan werd uitgegeven in de VS. Deze uitgaven zijn in vergelijking met 2004 gestegen met 3,4%. De wapenverkoop door de honderd grootste bedrijven is met 15% toegenomen tot 212 miljard dollar. De grootste wapenbedrijven trekken dus een steeds groter deel van de groeiende markt naar zich toe. Ook hier is er dus sprake van een concentratiebeweging.
Een wereldwijde uitgave van 950 miljard euro, is goed voor 137 euro per jaar per mens. En dat op een ogenblik dat 1,2 miljard mensen het moeten stellen met minder dan 1 dollar per dag en zelfs 2 miljard met minder dan 2 dollar per dag! De uitgaven voor defensie zouden voor die 2 miljard mensen dus ruim een dollar extra per dag kunnen betekenen indien het besteed zou worden aan de armsten.
In plaats van te investeren in drinkwater voor iedereen, armoedebestrijding, openbare diensten,… wordt meer belang gehecht aan wapens en defensie. Nochtans leiden die niet tot meer stabiliteit en welvaart in de landen waar ze worden ingezet. Wat de VS met haar oorlogen "voor democratie" ook moge beweren, de situatie in Afghanistan, Irak en andere landen gaat er verder op achteruit.
In Afghanistan is de Taliban terug aan een opmars bezig en is er een recordproductie van Opium en andere drugs. In Irak is er een quasi-burgeroorlog, waar de dood van Zaqarwi niets aan zal veranderen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit beleid ook in de VS zelf op steeds meer kritiek kan rekenen. In Irak vielen reeds 2.500 Amerikaanse doden en zo’n 10.000 gewonden. 58% van de Amerikaanse bevolking denkt dat de invasie in Irak fout was.
De groeiende bewapening leidt niet tot meer stabiliteit of welvaart, en kan ook niet rekenen op de steun van de bevolking. Het wordt dan ook dringend tijd om tegen deze wapenwedloop in te gaan en te bouwen aan een politiek alternatief dat de strijd aangaat tegen armoede, werkloosheid, kindersterfte, analfabetisme,… Die strijd zal niet met wapens gevoerd worden, maar met middelen die vandaag ingezet worden voor onder meer de superwinsten van de defensie-industrie.
