Recent verscheen het boek "Wiens belang?" over de economische posities van het Vlaams Belang. Dit boek geschreven door Norbert Van Overloop van de PVDA is een nuttig boek dat een aantal belangrijke argumenten op een rij zet voor wie het VB effectief wil bestrijden. Het boek vermeldt immers een hele reeks standpunten van het VB die het asociale karakter van die partij blootleggen. Het VB is niet de partij van de kleine man, maar van de patronale belangen. Langere werkweek, later pensioen, aanpak van de uitkeringen,… Allemaal vormt het geen probleem voor het VB.
Geert Cool
Economisch congres van het VB op een moment van strijd tegen het Generatiepact
In de aanloop naar het economisch congres van het Vlaams Belang in november 2005 werd het erg duidelijk waar die partij op economisch vlak voor staat. Dat was de reden waarom wij van bij het bekend worden dat het VB een economisch congres zou organiseren, het initiatief namen om een betoging op te zetten. Die betoging en de campagne ervoor waren van enorm belang voor de anti-racistische beweging. Er werden immers een reeks argumenten aangeboden waarmee we de discussie kunnen aangaan met kiezers van het VB die op zoek zijn naar een alternatief en dit hopen te vinden bij het VB.
Op een ogenblik dat duizenden arbeiders en vakbondsmilitanten in actie kwamen tegen het Generatiepact, bleek geen enkele in het parlement vertegenwoordigde partij het voor hen op te nemen. Integendeel, ze keerden ons allemaal de rug toe en stemden voor het Generatiepact. Of ze onthielden zich omdat ze vonden dat de maatregelen niet ver genoeg gingen. Dat was het geval voor CD&V, maar evenzeer voor het VB.
Het VB kwam niet sterk naar buiten met haar economische standpunten. De partij weet dat het daarmee geen kiezers aantrekt, of toch niet onder bredere lagen van de bevolking. Bruno Verlaeckt van de Algemene Centrale Antwerpen-Waasland schrijft in een voorwoord op het boek terecht dat de partij "liever zwijgt over de sociaaleconomische recepten die in de schuif klaarliggen."
Aan de hand van enkele citaten van VB’ers weten we immers dat het VB zich principieel verzet heeft tegen de beweging tegen het Generatiepact. De partij is immers voor een verhoging van de pensioenleeftijd. Annemans verklaarde in het parlement dat de pensioenleeftijd moet afgeschaft worden, waarbij als enige criterium de loopbaanvereiste moet van toepassing zijn. Dat gaat nog verder dan wat aanvankelijk gesteld werd in de nota "Actief ouder worden" van Freya Van den Bossche! Het Generatiepact zelf vond de partij "bijzonder mager". De partij meent immers: "Het is absoluut noodzakelijk dat mensen lager werken… 65 jaar is het streefdoel. Dat het brugpensioen fors zal moeten afgebouwd worden, is evident." De partij wil komen tot een pensioen na een loopbaan van 40 jaar! Het is dan ook niet verwonderlijk dat VB-parlementslid Freddy Van Gaever zich sterk uitsprak tegen de stakingsacties in het kader van het Generatiepact, "die staking heeft geen zin, integendeel. De stakers jagen de investeerders weg."
Die VB-standpunten die aangehaald worden in het boek van Van Overloop staan lijnrecht tegenover de standpunten van de vakbonden in hun verzet tegen het Generatiepact, maar ook lijnrecht tegenover de standpunten van heel wat VB-kiezers. Destijds hebben wij op deze site al heel wat van deze VB-standpunten aangehaald in diverse artikels en pamfletten die werden gebruikt in het kader van onze campagne voor de betoging tegen het economisch congres van het VB. Maar het is erg nuttig om het eens allemaal op een rijtje te zetten in boekvorm, wat nu gedaan is door Van Overloop.
VB tegen de vakbonden
Het Vlaams Belang probeert te vermijden dat al te breed geweten is wat ze echt denkt over de vakbonden. Op basis van een kritiek op de vakbondsleiding, wat een echo vindt onder veel vakbondsleden, komt de partij echter met tal van voorstellen die de vakbonden sterk zouden ondermijnen. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk het VB-standpunt dat vakbonden rechtspersoonlijkheid zouden moeten krijgen. Dat houdt in dat de vakbonden volledig aansprakelijk zouden worden voor stakingsacties, een open boekhouding moeten voeren,… Hierdoor zou de vakbond mogelijk zelfs aansprakelijk gesteld worden voor economische schade van patroons bij een staking. Terwijl dat net de bedoeling is van stakingen… Het stakingsrecht en de positie van vakbonden zou dus compleet ondermijnd worden indien het VB het voor het zeggen had.
Sommige VB’ers gaan in beperkte kring nog verder in hun anti-vakbondsretoriek. In het kader van de stakingsacties tegen het Generatiepact schreef VB-parlementslid Wim Van Dijck over de vakbonden: "Hun starre houding fietst ons recht de afgrond in. Het wordt tijd dat er eens een regering komt die de bonden lik op stuk geeft." Dit wordt nog iets scherper naar voor gebracht door partijmedewerker Bjorn Roose, tevens woordvoerder van de radicale actiegroep Voorpost, op zijn website: "Mijn steun hebben ze in elk geval, die vakbonden. Als ik hen ooit eens een duwtje in de rug kan geven, dan hoeven ze dat maar te vragen. Liefst aan de rand van het perron, met de neus naar de sporen."
Het was dan ook niet verwonderlijk dat het VB in het kader van de stakingen tegen het Generatiepact zelfs voorstelde om er de politie op af te sturen teneinde stakersposten en wegblokkades onmogelijk te maken. Op haar economisch congres stelde de partij hierover: "Het recht op staken mag niet verhinderen dat werkwillige arbeiders en bedienden hun werkplek vervoegen wanneer zij dat willen, ook in stakingsperiodes."
Meer flexibiliteit voor de arbeiders
Het VB staat niet aan de kant van de arbeiders, maar aan die van het patronaat. De partij wil een sterker neoliberaal beleid met extra cadeau’s aan het patronaat. In het parlement stelde VB’er oen Bultinck onder meer: "Wij pleiten voor een schokeffect, met lastenverlagingen die onze ondernemingen weer competitief maken."
De partij pleit niet enkel voor cadeau’s aan het patronaat, maar ook voor aanvallen op de werknemers. Het VB wil meer flexibiliteit. Waar het patronaat het gedaan kreeg dat het aantal toegelaten overuren op jaarbasis in 2004 werd verhoogd van 65 naar 130, eiste het VB dat dit zou stijgen naar 195 uren. 195 overuren, dat zijn zo’n 25 werkdagen van 8 uur! Bovendien wil de partij de socialezekerheidsbijdragen op overuren sterk beperken. Naast het opdrijven van de flexibiliteit, wil de partij dus ook onze sociale zekerheid aanpakken! Van Overloop stelt terecht dat het aantal overuren dat nu reeds gepresteerd wordt, gelijk staat met een groot aantal potentiële nieuwe jobs. Hij geeft het cijfer dat er in 2001 wekelijks 4.432.000 overuren werden gepresteerd door 462.000 werknemers, wat goed zou zijn voor 117.000 extra jobs. Als Verhofstadt effectief werk wil maken van zijn beloofde 200.000 extra jobs, weet hij waar er een goede start zou kunnen worden gemaakt…
Het VB heeft zeker geen oren naar dat soort recepten. Integendeel, de partij is overtuigd van de noodzaak van meer flexibiliteit en meer overuren voor de arbeiders. "We hebben nood aan dringende maatregelen inzake de flexibele arbeidsmarkt", stelde VB-parlementslid Hagen Goyvaerts.
Die flexibiliteit omvat ook voorstellen om gemakkelijker werknemers te kunnen ontslaan. Het Franse voorbeeld van de CPE (een jongerencontract waarbij de werkgever in de eerste twee jaar zonder enige reden een werknemer direct kan ontslaan) werd positief onthaald door het VB.
Lagere lonen voor de arbeiders
Het VB neemt de standpunten van het patronaat en de liberale partijen in regering en oppositie klakkeloos over. Ook het VB heeft het over de noodzaak om de "loonhandicap" aan te pakken. Met andere woorden, we verdienen te veel. Het VB probeert de aanval op de lonen te verbergen onder een aanval op ons indirecte loon, het aandeel van de lonen dat gaat naar de sociale zekerheid. De partij vergelijkt onze lonen met die in Oost-Europa en stelt op die basis voor om sterk te besnoeien op onze lonen.
Eén van de meest opvallende standpunten van het VB is haar oppositie tegen de indexering van de lonen. Dat is de aanpassing van de lonen aan de stijgende levensduurte. Het patronaat wil daar van af, maar de vakbonden hebben al laten weten dat er geen sprake kan zijn van een aanval op de index. Voor het VB is zo’n aanval geen probleem. Integendeel! De indexering van de lonen houdt volgens het VB "ook gevaren in", zeker in het kader van onze "internationale concurrentiepositie". Als de index niet verdwijnt, is de partij wel voorstander van "all-in" loonakkoorden om de impact van de indexering te beperken. Dit kon een kopie zijn van het VBO-programma!
Aanvallen op de werklozen
Freddy Van Gaever staat bekend voor zijn uitspraak dat werklozen "niet willen werken". Ondanks het feit dat veel VB-kiezers werkloos zijn, is de partij voorstander van lagere uitkeringen. Maar ook voor het tewerkstellingen van werklozen die moeten werken voor hun uitkering! Dat voorstel van Jurgen Verstrepen wordt in Duitsland ook verdedigd door de conservatieve CDU. Die partij stelde dat de uitkeringen ook na de besparingsoperatie Hartz 4 te hoog zijn (een werkloosheidsuitkering van 345 euro in de maand!). Daarom stelde de CDU de zogenaamde "nul euro jobs" voor: een werkloze klust bij voor de gemeenschap en krijgt in ruil… een werkloosheidsuitkering van 345 euro in de maand! Het asociaal profitariaat van de VB-parlementsleden zal wellicht enthousiast zijn nu de Duitse CDU haar voorstellen overneemt…
Het VB doet gretig mee met de stigmatisering van werklozen. Meer zelfs, er is sprake van een criminalisering. Een hardere controle van de werklozen is volgens de partij een belangrijk element in de "strijd tegen sociale en fiscale fraude". Van Overloop merkt terecht op dat het VB beter zou wijzen op de fiscale fraude waarin Remi Vermeire (van de ‘Warandegroep’, een economische denktank in de buurt van het VB) betrokken was toen hij als bankier een actieve speler was in het schandaal rond de Superclubaffaire in de jaren 1980…
Conclusie
Het VB staat voor een asociaal beleid met aanvallen op de arbeiders, de werklozen, de uitkeringstrekkers, de gepensioneerden,… De partij verdedigt enkel de patronale belangen. Dat dit zou leiden tot een verdere polarisatie tussen arm en rijk, vindt de partij geen probleem. "In ons systeem van privaat eigendom van productiemiddelen zijn er inderdaad mensen en families die zeer rijk zijn door dat bezit van ondernemingen. Maar is dat nu zo erg?", klonk het op een VB-website. De rol van de overheid moet voor het neoliberale VB beperkt worden tot het scheppen van "een gunstig ondernemersklimaat".
Het boek van Van Overloop is dus nuttig in het aanhalen van argumenten. Het zwakke punt is dat er slechts heel summier ingegaan wordt op mogelijke antwoorden. Daarover stelt de auteur dat een actieve beweging van de vakbonden ertoe kan leiden dat het beeld van het VB als verdediger van de kleine man als pudding kan ineenzakken, "tenminste als TV-kijkend Vlaanderen het Belang niet als enig alternatief voor het huidige beleid krijgt voorgeschoteld." Over een ander alternatief zwijgt de auteur. Wellicht was het de bedoeling om met het boek niet te sterk de PVDA-kaart te trekken, maar ook in algemene termen was het nuttig geweest om kort in te gaan op welk soort programma een alternatief kan bieden op het VB. Mogelijk zouden we daarbij meningsverschillen hebben met de PVDA, maar dat kan eerder gezien worden als een basis om over te discussiëren. Over de noodzaak van een grote aandacht voor de sociaal-economische standpunten in anti-fascistische campagnes zijn we het wel eens. In die zin zijn we tevreden dat LSP en Blokbuster niet alleen staan met die positie. Het boek van Van Overloop kan een element zijn in het versterken van anti-fascistische campagnes die erop gericht zijn om tevens een politiek alternatief naar voor te brengen op het asociaal neoliberaal beleid. Wat ons betreft, is het dus een aanrader.
