De hervormingen bij De Post volgen elkaar in snel tempo op. Georoute 1, 2 en binnenkort 3, nieuwe indeling van functies, postpunten, partnerschap,… Is dat allemaal in het belang van het personeel? De arbeiders bij De Post moeten nu steeds meer doen met minder personeel. Is het in het belang van de klanten? Er waren nog nooit zoveel klachten over de dienstverlening!
Heb je de laatste promotie-affiche van De Post al gezien? Er staat een postman op die – letterlijk – met handen en voeten de briefwisseling moet sorteren. Die affiche maakt, wellicht onbewust, duidelijk wat de arbeidscondities bij De Post vandaag zijn… De directie beweert dat het volume van de briefwisseling afneemt door de concurrentie van het internet. Dat klopt nochtans niet. Het volume van deur-aan-deur reclamefolders en van pakjes blijft toenemen aangezien bedrijven weten dat dit de zekerste weg is om (potentiële) klanten te bereiken. En probeer maar eens een pakje via het internet te versturen…
Maar de directie van De Post heeft daar geen oren naar: er is te veel personeel en we moeten tegen 2008 met minder dan 30.000 zijn (in plaats van de huidige 34.000 werknemers).
De directie stelt dat er geen naakte ontslagen zullen komen. Met wiens voeten spelen ze eigenlijk? Steeds meer postmannen en -vrouwen worden aangeworven met tijdelijke contracten. Het niet hernieuwen van deze contracten is voor de directie geen ‘naakt ontslag’.
De afname van het personeel is ook een probleem voor wie overblijft. We moeten dan immers met minder personeel meer werk verzetten. De werkdruk neemt toe en dat heeft een impact op het personeel.
De kwaliteit van de dienstverlening lijdt hier eveneens onder. Als een facteur twee diensten moet combineren (omdat een job verloren is gegaan), is de kans groot dat minstens één van de diensten daar zwaar onder lijdt en niet correct zal worden uitgevoerd.
De directie van De Post is momenteel bezig met de doorvoering van de tweede fase van Georoute (een computergestuurde hertekeninbg van de postrondes). Dat zal opnieuw een aantal banen kosten. De directie doet dit bureau per bureau, om een gezamenlijk verzet te vermijden.
Waarop wachten de vakbonden om een gezamenlijke strijd te organiseren tegenover de asociale hervormingen? Zo’n verzet kan opgestart worden vanuit gezamenlijke regionale personeelsvergaderingen met werkonderbrekingen om het personeel toe te laten om op de vergaderingen aanwezig te zijn. Daar kan de inzet van de hervormingsplannen worden uitgelegd met een voorstel van actiekalender.
