Op een ogenblik dat ons gezegd wordt dat we moeten besparen omdat het nu eenmaal crisis is en iedereen de buikriem moet aanhalen, op een ogenblik dat rechtse politici niet aarzelen om de jacht op werklozen en de levensstandaard van werkenden te voeren, wordt in alle talen gezwegen over de fraude die nu naar boven komt in het kader van SwissLeaks. Minister Van Overtveldt (N-VA) die er snel bij was om te stellen dat een taxshift enkel kan door de BTW te verhogen en ons dus meer te laten betalen, ziet in SwissLeaks blijkbaar geen opportuniteit voor een ander soort van taxshift die de middelen gaat zoeken waar ze zitten.
Hoe kan SwissLeaks, na de eerdere onthullingen over LuxLeaks en de fiscale akkoorden die ons land met grote bedrijven sluit, anders gezien worden dan een taxshift van de rijken die er alles aan doen om al dan niet legaal met middelen te schuiven zodat ze geen belastingen moeten betalen? Honderden Belgen, waaronder zowat de volledige top van de Antwerpse diamantsector, zijn betrokken partij en beschikken over zwart geld. Het gaat om een omvangrijk schandaal van fraude, bij de lekken over HSBC alleen zijn namen van meer dan 3.000 Belgen opgedoken waaronder bijna duizend uit de diamantsector. Maar toch was er opmerkelijke stilte vanuit de hoek van de rechtse regering. Waar N-VA’ers moord en brand schreeuwen over hypothetische voorbeelden van 60-jarigen die nog een uitkering als schoolverlater krijgen, wordt in alle talen gezwegen over diamantairs die de gemeenschap voor miljoenen oplichten. Het zal een kwestie van prioriteiten zijn.
Na alle propaganda over werklozen die niet genoeg geprikkeld worden om werk te zoeken, blijken de echte profiteurs geen werklozen te zijn. Na alle propaganda over acties van gewone werkenden die het economisch herstel zouden bedreigen, blijken de echte bedreigingen voor de economie eerder uit de hoek van een elite te komen die jarenlang grote bedragen aan de gemeenschap heeft ontzegd om zichzelf te verrijken. De belastingontduiking versterkt immers de kloof tussen rijk en arm, een kloof die door internationale instellingen als een bedreiging voor de economie wordt gezien.
Als SwissLeaks iets duidelijk maakt, dan is het wel dat de vraag om ons te laten opdraaien voor de crisis totaal misplaatst is. Moeten wij besparen zodat zij zich op al dan niet illegale wijze verder kunnen verrijken? Het maakt bovendien duidelijk dat de rechtse regering wel hard optreedt tegen gewone werkenden en uitkeringstrekkers, maar in de praktijk poeslief is voor de grote fraudeurs. In Antwerpen wordt het leger ingezet om de diamantbuurt te beschermen, maar het inzetten van de politie om de fraudeurs aan te pakken ligt er veel moeilijker. Ook dat is een kwestie van prioriteiten.
SwissLeaks geeft ook aan dat er voldoende middelen aanwezig zijn om een ander beleid te kunnen voeren. Een harde aanpak van fiscale fraude in het kader van een nationalisatie van de financiële sector onder democratische arbeiderscontrole en –beheer en een overheidscontrole op buitenlandse handel om kapitaalvlucht te stoppen, kan ervoor zorgen dat de bestaande middelen worden aangewend voor de behoeften van de meerderheid van de bevolking.
