Sri Lanka na de verkiezingen. Mobilisatie nodig om onze eisen te verdedigen!

Artikel door Senan, internationale coördinator van “Tamil Solidarity”.

sirisenaBij de recente presidentsverkiezingen in Sri Lanka werd voormalig president Mahinda Rajapaksa weggestemd. Hij probeerde de macht te grijpen met een militaire coup, maar dit mislukte. De mislukking had voor een groot deel te maken met het feit dat zijn voormalige bondgenoten van partijkamp waren gewisseld. Ze vonden een postje binnen de oppositie, ook al hadden ze in het verleden de bloederige oorlog tegen de Tamils gesteund. In de nasleep van die oorlog keken ze ook zwijgzaam toe hoe Rajapaksa de waarheid over de oorlog verdoezelde en verdraaide.

De reden waarom ze bij de oppositie aansloten, was niet hun weerstand tegen het dictatoriaal beleid van Rajapaksa tijdens de oorlog tegen Tamils en de Singalese arbeiders en armen, maar de concentratie van macht en rijkdom bij één man en zijn familie. Zo werden bijvoorbeeld de economische voordelen en winsten van recente Chinese investeringen niet verdeeld onder de polilitieke elite en kapitalisten. In plaats daarvan werden de voordelen opgeslokt door de familie Rajapaksa en hun trawanten.

Er is echter geen directe verbetering in zicht onder de regering van Maithiri. Dit omdat de greep van de familie-Rajapaksa groot blijft. Bij het nieuwe beleid kunnen we ons vragen stellen zoals waarom ze de poging tot staatsgreep van Rajapaksa stil probeerden te houden, waarom ze de locatie van voormalige defensieminister Gotabaya Rajapaksa en andere familieleden geheim houden? Of nog waarom voormalig minister van economische ontwikkeling Basis Rajapaksa niet op de rooster werd gelegd over het exacte bedrag dat hij stiekem naar de US versluisd zou hebben?

De verkiezingen hebben de bevolking verlost uit de greep van “de gekende duivel” zoals Rajapaksa zichzelf omschreef. Maar het huidige beleid biedt geen alternatief. Ze bevinden zich momenteel in een onzekere posititie. Rajapaksa heeft nog steeds veel aanhang en macht. Als we de stemmen van het Oosten en Noorden (Tamil gebied) niet meerekenen, behaalde hij nog steeds 200.000 stemmen meer dan Maithri. Nu mogen we niet vergeten dat hij tijdens zijn verkiezingscampagne stemmen heeft geronseld op basis van smerige trucs. Zo merkte het bureau van de Commonwealth (waarvan Rajapaksa aan het hoofd stond) dat er een “onaangepast electoraal en legaal kader was, wat er samen met een ongelijk pré-electoraal klimaat voor zorgde dat deze verkiezingen niet voldeden aan de voorwaarden voor democratische verkiezingen.”

De verkiezingsnederlaag is geen volledige nederlaag voor Rajapaksa en zijn Singalees chauvinisme (Singalezen: inwoners van Sri Lanka die niet in Tamil gebied wonen en de Singalese taal spreken. Dit is bijna drie kwart van de Sri Lankese bevolking. Mensen uit Tamil gebied, spreken Tamil. Zij vertegenwoordigen slechts 18% van de bevolking). We moeten ervan bewust zijn dat zelfs een klein deel van de aanhang van Rajapaksa zich kan mobiliseren tegen iedere poging om de dictatoriale macht van de familie-Rajapaksa in te perken. De vraag of hij of iemand uit zijn kliek bij volgende verkiezingen kan terugkeren, hangt af van de hele situatie en alle ontwikkelingen in de samenleving. Het is ook verbonden met de vraag of Maithri zijn programma kan realiseren en volhouden. Alleszins is er fundamentele sociale verandering nodig.

In het programma van Maithri staan enkele beloften die het dagelijkse leven van de werkenden en armen direct zouden verbeteren, het gaat onder meer om loonsverhogingen en bescherming van het publieke onderwijs. Het gaat om beloften voor de eerste 100 dagen, tot aan de parlementsverkiezingen die de president ook een parlementaire meerderheid moeten bieden. We moeten waakzaam zijn om te zien of het effectief zal toegepast worden. Is dit overigens mogelijk op basis van het huidige door winst gedomineerde systeem? De middelen voor defensie kunnen fors naar beneden. Er zijn geen 200.000 soldaten nodig, dat aantal kan verminderen waarbij tegelijk andere jobs in de publieke sector worden gecreëerd. Maar dit is op zich ontoereikend om tegemoet te komen aan de noden van alle arbeiders en armen in Sri Lanka. Er is nood aan een programma en strategie om de gewekte hoop op verandering te realiseren. De economie moet in publieke handen komen en democratisch worden bestuurd. De economie moet democratisch gepland worden, in functie van behoeften. Zo kan de positie van de massa’s er al sterk op vooruit gaan.

Een fundamentele verandering van het systeem roept vanzelfsprekend weerstand op bij de kleine minderheid van kapitalisten en imperialisten die profiteren van het system zoals het nu is. In het verleden heeft het IMF (Internationaal Monetair Fonds) leningen aan Sri Lanka om het begrotingstekort op te vullen geweigerd omdat ze stelde dat er te weinig ‘hervormingen’ werden doorgevoerd. Met hervormingen doelt het IMF op besparingen in de publieke sector, privatiseringen van overheidsdiensten, deregulering, …

Voor de verkiezingen schreef de Financial Times een edito waarin de krant Rajapaksa steunde met het argument dat het “dom zou zijn om nu op een ander paard te gokken.” De zakenkrant stelde: ”Een land als Sri Lanka dat in opbouw is, heeft baat bij één leider die de touwtjes autoritair in handen houdt en gebruik maakt van een zeker maffiakapitalisme zolang het groeit. Park Chunh-hee, de architect van het Zuid-Koreaanse ‘mirakel aan de Han-rivier’ was immers ook een autocraat. En op zijn manier was Lee Kuan yew in Singapore dat ook.”

Wij stellen ons de vraag of het huidige beleid wel van plan is om met de kapitalisten in aanvaring te gaan ten voordele van de arbeiders en de armen? Alles wat ze tot hiertoe verwezenlijkt heeft, wijst juist op het tegendeel. De voorgenomen populistische maatregelen mogen geen tijdelijk gebaar zijn om stemmen te ronselen voor de algemene verkiezingen. Zonder de ontwikkeling van een massabeweging hebben we niet de kracht om de kapitalisten onder druk te zetten en in te gaan tegen de pogingen om nadien op de beloften terug te komen.

De eisen van de kapitalisten zijn niet verenigbaar met de noden van de massa’s. De kapitalisten zijn meedogenloos als het op de doorvoering van hun neoliberaal beleid aankomt, de rampzalige gevolgen ervan voor de massa’s zijn daarbij niet van tel. En er blijft natuurlijk een andere belangrijke vraag: hoe zal de roep van de Tamils naar nationale bevrijding beantwoord worden?

Indien Rajapaksa zich meer op het Westen had georiënteerd, dan had hij wellicht op bescherming kunnen blijven rekenen, zoals dit tijdens de oorlog het geval was. Het Westen beschermt dictators omder het mom van het “beschermen en waarborgen van mensenrechten,” maar doelt eigenlijk op het beschermen van hun eigen investeringen en belangen. Ze gaan voorbij aan de mensenrechten. Zelfs als het Westen door massabewegingen onder druk wordt gezet om te reageren op bloedbaden, vinden ze altijd wel een uitweg met het excuus dat optreden een onnodige kost is. Indien de nieuwe president de internationale positie van zijn nieuwe partij volgt, dan zal hij de steun van het Westen krijgen. De westerse regeringen zullen dan in het beste geval hun bezorgdheid inzake de ‘oorlogsmisdaden’ beperken tot een vervolging van de familie-Rajapaksa en beperkte hulp voor de slachtoffers.

Maar de Tamils in Sri Lanka en de diaspora eisen rechtvaardigheid, echte rechtvaardigheid. Een beperkt onderzoek naar misdaden tegen de mensheid is onvoldoende. Vele Tamils willen een blijvende oplossing voor al hun problemen. Ze dromen van een aparte staat waar er voldoende degelijke jobs zijn, staatsonderwijs, publieke diensten, zorg enz. Ze willen betere omstandigheden en democratische rechten, waaronder natuurlijk ook taalrechten. Na decennia van onderdrukking willen de Tamils zelf beslissen hoe ze bestuurd worden. Dat zijn belangrijke elementen in de nationale verzuchtingen. Als dit niet opgenomen wordt, hoe kan er dan blijvende vrede komen? De eerste toespraken van de president gingen hier totaal aan voorbij. Hij maakte duidelijk dat zijn steun aan de Boeddhistische nationalisten voorgaat op de verzuchtingen van de Tamils.

We moeten niet wachten tot Maihri zijn programma realiseert, als hij dat al zal doen. Neen, de vakbonden, de arbeidersbeweging en de studenten moeten nu beginnen mobiliseren om de beloften te ondersteunen en te koppelen aan de democratische nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie. Er is een nationale discussie nodig over hoe de voorwaarden van de massa’s kunnen verbeterd worden. Tamils moeten mee mobiliseren naar een massabeweging en hun illusies in de rechtse TNA-leiders (Tamil National Alliance) loslaten. Deze komen niet op voor hun belangen en wachten liever af tot ze een postje binnen de volgende regering kunnen bemachtigen. We moeten nu mobiliseren, de tijd is rijp!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie