Betoging: “Geen sociale vrede in de publieke sector”

public1

Vorige woensdag was er een betoging van het gemeenschappelijk vakbondsfront in de publieke sector. De bonden brachten delegees en militanten op straat om aan te klagen dat er geen vooruitgang is in de onderhandelingen rond dossiers die specifiek zijn voor de publieke sector (in de groep van 10 en bij ontmoetingen tussen de ‘sociale partners’ en de regering). Aangezien de periode van onderhandelingen na 15 december wordt omschreven als een ‘sociale vrede’, had de oproep voor de betoging een passende titel: “Geen sociale vrede in de publieke sector”.

Verslag door Nicolas M (Brussel)

public2Het doel om 2.000 militanten bijeen te brengen, werd behaald. De oproep om in te gaan tegen de zogenaamde ‘sociale vrede’ die na 15 december werd opgelegd, vormde een belangrijk argument voor de mobilisatie. Zowel in de publieke sector als in de rest van de samenleving is er vraag naar een verderzetting van de acties. Als we enkel nog maar kijken naar de uitsluiting van werklozen de afgelopen weken, is het duidelijk dat het verzet tegen het asociale beleid van deze en vorige regeringen aan de orde van de dag blijft. De regering-Michel gaf al aan dat ze de geplande maatregelen alleszins wil doorvoeren. Onderhandelen lijkt in zo’n geval neer te komen op een dovemansgesprek en tijdverlies.

De vakbondsleiding had met de actie van afgelopen woensdag vooral het doel om ook vertegenwoordigers van de bonden in de publieke sector rond de onderhandelingstafel te krijgen. Na een ontmoeting met minister van pensioenen Bacquelaine (MR) gaf de delegatie van de bonden een kort verslag. Ze stelden dat het een goed en vruchtbaar gesprek was. Bacquelaine zou de eisen van het personeel in de publieke sector in de regering verdedigen. De aanwezigen op de actie hadden iets verregaandere eisen voor ogen. Er is geen vertrouwen in deze regering. Bacquelaine had zelf eerder nog expliciet gesteld dat de besparingen noodzakelijk zijn en dat de regering daar verder in moet gaan.

public3Tijdens het actieplan eind 2014 met de strijdbare betoging van 6 november en vervolgens de stakingsacties eisten veel militanten de val van de regering. Het verwerpen van de huidige regering en van het besparingsbeleid was de algemeen gedragen eis. De verwachtingen voor een vervolg op het actieplan waren dan ook groot. Het enthousiasme van het eerste actieplan en de wil om de krachtsverhouding in ons voordeel te versterken, mogen we niet zomaar laten uitdoven. De strijd nu al opgeven, zou het de regeringen makkelijker maken om nog een stap verder te gaan in hun besparingsbeleid.

We worden op alle fronten aangevallen. Het zal er dan ook op aankomen om ons niet te laten verdelen per sector. Dat verzwakt onze slagkracht, ook bij de onderhandelingen. We mogen geen enkele groep werkenden alleen laten strijden, onze kracht komt van ons aantal en onze eenheid. Dat geldt des te meer omdat deze regering de kracht en het gewicht van de vakbonden drastisch wil inperken. Eens het besparingsbeleid doorgevoerd is, zal het moeilijker zijn om nieuwe mobilisaties te organiseren, ook niet om onze syndicale rechten te verdedigen als die aangepakt worden. Het zal er op aankomen om met een nieuw actieplan het besparingsbeleid weg te staken!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie