Eind jaren 1990 waren er reeds kerkbezettingen en in 2003 slaagde een kleine groep Iraniërs er in om na een kerkbezetting een heropening van hun dossier te bekomen. Ook nu wordt opnieuw overgegaan tot massale acties van mensen zonder papieren in de kerken. Dit leidt tot heel wat discussie over het politieke signaal dat hiermee wordt gegeven, ook door de kerken zelf.
Vanuit rechtse en extreem-rechtse hoek klinkt verontwaardiging. De dominante retoriek van meer repressie tegen asielzoekers werd immers doorbroken door de acties in de kerken, veelal met de steun van de betrokken kerken zelf. De kerk en tal van christelijke organisaties, zoals Pax Christi, spreken zich in de praktijk uit tegen het huidig asielbeleid. Pax Christi stelt zelfs dat er een regularisatie moet komen van mensen zonder papieren “die hier al lang wonen en ingeburgerd zijn”.
Dat leidt tot protest bij het Vlaams Belang, maar ook bvb bij heel wat VLD’ers. De Antwerpse VLD pleitte voor het afnemen van de subsidies aan de St Egidiusgemeenschap dat ook kerkasiel organiseert. Bovendien wordt gezocht naar mogelijkheden om asielzoekers in de kerken op te pakken of zelfs om strafrechtelijke vervolgingen op te starten. Gerolf Annemans (VB) diende daartoe klacht in.
De CD&V houdt zich opvallend op de vlakte. Wellicht zijn de meeste politici van die partij het eens met de houding van de VLD, maar het feit dat er vanuit de christelijke hoek heel wat steun komt voor het kerkasiel dwingt hen tot stilte.
De acties van de mensen zonder papieren vertrekken vaak vanuit een wanhopige situatie. Na jarenlang wachten is er nog steeds geen duidelijkheid voor veel asielzoekers. Uit wanhoop wordt overgegaan tot hongerstakingen en kerkbezettingen in heel het land. Wanhoopsdaden zullen echter niet tot resultaten leiden. Er is nood aan een georganiseerde en massale beweging om de eis van een algemene regularisatie af te dwingen. Pogingen om individuele oplossingen te vinden zullen niet volstaan, er is nood aan een collectieve strijd.
Een algemene regularisatie is noodzakelijk om komaf te maken met het misbruik dat er vandaag vaak is van asielzoekers. Die worden vaak gedwongen om in het zwart te werken aan schandalig lage lonen en slechte arbeidscondities. Ze worden vaak in slechte huizen uitgebuit door huisjesmelkers, soms zelfs met medeweten van het OCMW. Dat zorgt voor een neerwaartse spiraal en het zet de arbeidscondities, lonen en huisvestingscondities van iedereen onder druk.
Om asielzoekers sterker te kunnen uitbuiten, wordt gebruik gemaakt van hun onzekere situatie. Als we daar komaf mee willen maken, is een regularisatie nodig. Enkel dan kunnen we komen tot een situatie van “gelijk loon voor gelijk werk onder gelijke arbeidscondities”. Dat zou meteen ook een antwoord bieden voor diegenen die vrezen dat buitenlanders hier alle jobs zouden komen inpikken door goedkoper te werken.
Dat zal op zich natuurlijk niet volstaan om tegen te gaan dat mensen moeten vluchten. Vluchtelingen gaan niet op de loop voor hun plezier, maar vaak uit noodzaak. Een politieke noodzaak of een economische noodzaak. Heel veel ex-koloniale landen zijn er erg aan toe. Dat komt niet omdat het IQ van de Afrikanen lager is, zoals wordt beweerd door VB-parlementslid Filip Deman, maar door een jarenlange plundering van het continent door Westerse multinationals. Om daar een antwoord op te bieden, stellen wij dat het noodzakelijk is om de multinationals aan te pakken en niet hun slachtoffers.
De strijd tegen de onmenselijke voorwaarden die gecreëerd worden door dit systeem, is een strijd voor een andere samenleving. De Linkse Socialistische Partij komt op voor een socialistisch alternatief waar niet de winst centraal staat. Enkel met een socialistisch systeem kunnen we vermijden dat mensen uit wanhoop have en goed achterlaten om elders uitgebuit te worden.
