De internationale dag van de arbeid werd op verschillende plaatsen, aan beide kanten van de ‘Controlelinie’ (de artificiële grens tussen de door India en Pakistan bezette delen van Kasjmir), gevierd door vakbonden, politieke groepen en andere arbeidersorganisaties.
Door Toqueer Golani, vanuit Kotli in het door Pakistan bezette deel van Kasjmir
In het door Pakistan bezette deel van Kasjmir waren er in alle belangrijke districten activiteiten op 1 mei. Deze werden vooral georganiseerd door links nationalistische groepen en arbeiders uit de openbare diensten.
Sympathisanten en aanhangers van de campagne TURCK (Trade Union Rights Campaign Kashmir) en ISR (International Socialist Resistance, tegenhanger van Internationaal Verzet bij ons) organiseerden een eigen bijeenkomst in Kotli. Daarnaast namen CWI-leden deel aan activiteiten in de districten Mirpur en Bagh.
In Kotli organiseerden we een betoging waaraan ook arbeiders deelnamen van de Paramedical Staff Association, de taxichauffeurs van de Rickshaw Union, Motorcycle mechanics union, lokale ambtenaren, de krantenverkopersvakbond Ahkbar-Faroosh, studenten, dagloners,…
Om de acties op 1 mei te versterken, produceerden CWI-leden een nieuwe editie van haar krant, “De Socialist”, en kwam er een speciale affiche voor 1 mei.
Op de spandoeken waren er slogans voor een degelijke arbeidswetgeving, voor het recht om vakbonden te organiseren en tegen anti-vakbondswetgeving.
Op onze meeting naar aanleiding van 1 mei waren er zo’n 70 aanwezigen. Er werd hulde gebracht aan de martelaren van 1886 die hun leven gaven in de strijd voor een beter leven van de arbeiders en die daarmee aan de basis lagen van de tradities van 1 mei. De sprekers stelden ook dat 1 mei een symbool is van de beste revolutionaire tradities, waarbij het ook een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de Russische revolutie en de vestiging van de eerste arbeidersstaat in dat land.
“Vandaag zien we overal ter wereld dat kapitalistische heersers een anti-arbeidersbeleid voeren onder de vlag van het neoliberalisme. Dat leidt tot een intensere uitbuiting van de arbeidersklasse en de armen.”
De sprekers veroordeelden ook het beleid van de Pakistaanse president Musharraf en gingen in tegen de recente privatisering van Pakistan Steel Mill dat op 30 minuten tijd verkocht werd voor 22 miljoen Roepees, terwijl het minstens 6 miljard Roepees waard is.
Nu wordt geprobeerd om de gasindustrie te privatiseren. Als het zo doorgaat, zullen ze binnenkort nog de lucht die we ademenen privatiseren! De sprekers gingen in op voorbeelden van belangrijke arbeidersstrijd tegen het neoliberaal beleid. Daarbij werden voorbeelden gegeven van de strijd in Frankrijk, Latijns-Amerika en de strijd van migrante arbeiders in de VS.
Er werd ook verwezen naar de recente strijd van de Nepalese arbeiders en arme massa’s tegen de brutale monarchie die hen al eeuwenlang uitbuit. Moest er een revolutionaire partij aanwezig geweest zijn, dan zou het resultaat van de strijd van de Nepalese massa’s er anders hebben uitgezien.
De sprekers stelden: “De crisis heeft het wereldkapitalisme in haar greep en heeft directe gevolgen voor de arbeidersklasse, de jongeren en de arme boeren in heel de wereld.” Over de nationale kwestie in Kasjmir stelden de sprekers dat de massa’s in het land een dubbele onderdrukking kennen: zowel een klassenonderdrukking als een nationale onderdrukking. Er is geen tussenweg, het doel is duidelijk: we willen een ander systeem met arbeidersdemocratie, een socialistisch systeem. We moeten zelf de strijd aan gaan want niemand zal het voor ons doen. We moeten een alternatief opbouwen, een partij van de arbeiders die opkomt voor de belangen van de arbeiders en de jongeren door hun dagelijkse strijd te verbinden met strijdbewegingen aan beide kanten van de Controlelinie, in India en Pakistan, en wereldwijd!
De meeting stemde nog de volgende eisen:
