Artikel door Wilfried uit de lokale nieuwsbrief van LSP-Keerbergen
Zo verscheen er in SABATO, het weekendmagazine van de Tijd, op 13 september vorig jaar een artikel over een fervente autoverzamelaar: Nicolas Hollanders de Ouderaen, die tot februari van verleden jaar nog executive vicepresident van Delhaize was. Hij verliet de firma met een riante vergoeding van 1.800.000 euro (nog geen record trouwens) om zoals hij zelf zegt een ‘sabbatical jaar‘ te nemen om zich te kunnen toeleggen op zijn autoverzameling die hij samen met twee vrienden heeft samengesteld.
Het pronkstuk uit deze verzameling is een Ferrari 250 met als bijzonderheid dat er maar 40 van bestaan. Desgevallend door de reporter gevraagd naar de waarde ervan luidde het discrete en vage antwoord: ‘een paar villa’s.’ Maar niet iedereen heeft hetzelfde idee als het over de waarde van een villa gaat! Een beter beeld kregen we doordat er een veiling in Californië plaatsgreep in augustus; dit is iets voor het tijdstip van de reportage (De Tijd 16 augustus 2014, pg 14). En daar werd eveneens een Ferrari 250 (een Ferrari 250 GTO Berlinetta uit 1962) verkocht voor 38 miljoen dollar of 28 miljoen euro. (u leest het goed!)
En in de reportage verklapte Nicolas dat hij pas terug was van een autoconcours in… jawel, Californië. Toeval? Zou het kunnen dat hij daar was gaan zien wat de verkoop van een gelijkaardig type wagen thans opbrengt? Zelfs indien zijn Ferrari een pak minder waard is, blijven het opmerkelijke bedragen.
Als we uitgaan van wat een kassierster bij Delhaize maandelijks verdient (1500 euro) en dit vergelijken met de verkoopprijs van de wagen, dan komen we tot het besluit dat een kassierster meer dan 18.600 maanden zou moeten werken om zo’n wagen te kopen (en dan mag men natuurlijk niets uitgeven maar alles sparen!). Anders gezegd: meer dan duizend vijfhonderd jaar elke maand 1500 euro sparen!
Mag het iets meer zijn?
