Nederland
Het aangekondigde vertrek van nieuwkomer Ali Lazrak uit de Tweede Kamerfractie van de Socialistische Partij en zijn voornemen voor zichzelf in de Kamer te beginnen zijn zeer schadelijk voor de linkse politiek in het algemeen en voor de SP in het bijzonder. Opnieuw wordt in de ogen van de grote meerderheid van de bevolking bevestigd dat de politiek bevolkt wordt door zakkenvullers en mensen die schijt hebben aan het mandaat dat ze van hun kiezers en de partijleden hebben gekregen.
Secretariaat Offensief, 18 januari 2004
Maar dit is natuurlijk niet zomaar een incident. Er zijn factoren aan te wijzen die geleid hebben tot huidige situatie. Al langere tijd zijn we als partijleden getuige van een negatieve ontwikkeling, waarbij meer en meer mensen van buitenaf, leden zonder enige ervaring op basisniveau in de partij op plaatselijk vlak, snel doorstromen naar de leidende kringen van de partij. In veel gevallen gaat het om mensen die nog nooit een folder van de partij verspreid hebben. Ali Lazrak is afkomstig van de PvdA en is niet zo lang geleden de partij binnengehaald. In zijn woonplaats Amsterdam was hij niet bekend als plaatselijk SP-activist. Zijn optreden in de hoofdstad tijdens de verkiezingscampagne deed bij de nodige leden de wenkbrauwen fronsen: is dit de man die met zijn migrantenachtergrond het SP-gedachtengoed verder moet verspreiden onder de diverse bevolkingsgroepen in Nederland? Met andere woorden: is hier niet sprake van een alibi-marokkaan? Gaat de partij nu ook al Groen-Links achterna?
Maar Ali werd gekozen op de lijst van de SP. Veel opzienbarends hebben we hem niet zien doen en ook hebben we weinig van hem gehoord. Of het moet zijn zijn plotselinge opstappen uit de commissie Onderzoek Integratiebeleid, zonder zijn partij te informeren. Dit was natuurlijk tactisch zeer onverstandig en afkeurenswaardig. Deze kwestie is, behalve in de wandelgangen, overigens nooit goed geëvalueerd in partijverband. Fenna Vergeer nam zijn plaats in en kennelijk was de hoop dat deze bui snel zou overwaaien. Maar naar nu blijkt droeg Ali al een jaar (dus sinds voor de laatste verkiezingen) niet zijn deel van het salaris als volksvertegenwoordiger af aan de partij. De vraag rijst, hoe heeft dat zo lang kunnen duren? Lazrak heeft bij zijn aantreden als Tweede kamerlid geweten dat deze afspraak geldt binnen de SP en bovendien heeft hij er ook voor getekend. Gewoon dokken dus!
Ali’s opmerkingen over het zo nu en dan ruwe en hardvochtige optreden van partijleider Jan Marijnissen komen ons niet onbekend voor. Kennelijk stond hem dat niet tegen toen hij op de verkiezingslijst gezet werd. Bovendien waar was Ali toen op de partijcongressen gesproken werd over het samenvallen van de functie partijvoorzitter en fractieleider in de persoon van Marijnissen? Waar was hij toen er voorzichtig getornd werd aan de afdrachtsregeling? Opeens heeft Lazrak bedacht dat hij moeite heeft met het zogeheten migrantenstandpunt van de partij. Wat je daar ook van moge vinden, hij heeft nooit iets van zijn twijfels laten horen richting de leden van de partij. Bovendien is dat standpunt niet veranderd sinds hij zich op de lijst van de partij heeft laten zetten en over de ruggen van de partijleden en de kiezers (slechts 2400! voorkeurstemmen op hem) uitgebracht werden een baantje gevonden.
Het lijkt allemaal sterk op spijkers op laag water zoeken. Ali zal voor zich zelf beginnen en zal hiermee op zijn manier een bijdrage leveren aan het hoog oplopende debat over de migranten in dit land. Dat zal geen gunstige zijn. De SP zal van diverse kanten (VVD-Kamervoorzitter Weisglas en de Volkskrant) druk ondervinden om te moderniseren, dat wil zeggen worden als de andere partijen. Het af te dragen bedrag van het salaris van de volksvertegenwoordiger zal ter discussie komen te staan, waarbij SP-kamerlid Piet de Ruiter ook al heeft laten weten daarvoor te voelen. Het is dan ook uitermate belangrijk de rug recht te houden en niet toe te geven aan de verandering van de afdrachtregeling. Voor veel werkende ( en zeker de niet-werkenden) mensen is het bedrag van 2165 euro netto niet gering. Zeker als je daarbij bedenkt dat de onkosten gewoon door de partij betaald worden.
Het karakter van een partij wordt naast het programma mede bepaald door het optreden van de voorlieden. De socialistische organisatie Offensief heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze het niet eens is met de veranderingen van het politieke programma zoals die in de laatste jaren doorgevoerd zijn. De opvatting van het Comité voor een Arbeidersinternationale (waarbij Offensief is aangesloten) luid dan ook: ‘een arbeiderssalaris voor een arbeidersvertegenwoordiger’. Dat wordt nog steeds door onze raadsleden, vakbondsbestuurders en ons parlementslid in o.a. Zweden, Ierland en Engeland in de praktijk gebracht. De afdrachtregeling vormt volgens ons dan ook een lakmoesproef voor de SP. Aanpassing ervan en verder opschuiven richting ‘realisme’ zal de partij doen eindigen in het moeras van de andere partijen.
