Verslag door Peter
Op 8 december stonden er verschillende piketten in en rond Leuven. We waren met 2 ploegen van LSP-Leuven, ondersteund door enkele leden uit Gent, om met zoveel mogelijk stakers te discussiëren over de mobilisatie in hun bedrijf en het verdere verloop van de staking. Op veel plaatsen waren de piketten groter dan anders, zoals bij het spoor, en met nieuwe en jongere militanten. Bij de NMBS reden zo goed als geen treinen. Het piket bij De Lijn in Leuven verzekerde ons dat ze op de 100 buschauffeurs maar 3 of 4 werkwilligen verwachtten. Sommige collega’s, zoals ons werd verteld bij het Vlaams Administratief Centrum, deden nog niet mee, omdat ze het “geld niet konden missen”. Enerzijds toont dit aan hoe krap de marges bij velen zijn geworden. Langs de andere kant: als deze regering kan doorgaan, zullen we nog veel meer inkomen verliezen.
Bij AB Inbev lag alles plat en was er een goed bevolkt piket dat de ingang van het bedrijf blokkeerde. Militanten herinnerden zich nog de steun van LSP tijdens de acties van enkele jaren geleden, ook met een solidariteitsverklaring uit de Braziliaanse vestiging via het CWI – onze internationale organisatie – en we hadden goede en open gesprekken over wat na 15 december. Er was aan alle piketten een besef dat dit het begin is van een langere periode van strijd en dat de stakingen zullen dienen voort te gaan na nieuwjaar, als we deze Thatcheriaanse regering willen wegstaken.
Aan het Stadskantoor van Leuven was er een levendige tent met piket. De opvolging van de staking was ook hier groot. Een SP.a-mandataris uit een omliggende gemeente en tevens vakbondslid kocht ons blad en ging akkoord dat de SP.a helemaal niet links genoeg meer is. Op andere piketten kochten ook PVDA-leden en -sympathisanten ons blad en was er discussie over de verschillen en gelijkenissen tussen PVDA en LSP. Het is natuurlijk goed dat er in het parlement een tegenstem is tegen de neoliberale eenheidsworst en de PVDA is groter dan LSP. Maar LSP probeert met concrete voorstellen niet alleen de strijd te steunen maar ook suggesties te doen over strategie, tactiek en een programma van fundamentele verandering van de maatschappij. Niet alleen om electoraal een partij uit te bouwen, maar ook om in de strijd in de bedrijven, scholen,… overwinningen te boeken, de beweging politieker te maken, en met onze voorstellen te richten op de omvorming van de maatschappij – in de richting van een democratisch socialisme.
In die zin zal het nodig zijn om een nieuw opbouwend actieplan na nieuwjaar voor te leggen en te bediscussiëren, bijvoorbeeld ook op personeelsvergaderingen, en toe te werken naar een 48-urenstaking, als een staking van 24 uur deze regering niet wegkrijgt. Niet alleen om de hard rechtse maar ook om de rest van de besparingspolitiek naar de vuilnisbak te verwijzen. Daartoe zullen we onze eigen politieke instrumenten moeten uitbouwen en de beweging van onderuit democratisch organiseren. Om Michel 1 weg te krijgen en de discussie te lanceren over hoe we een alternatief op het kapitalisme kunnen bereiken.
