Unizo-topman Karel Van Eetvelde stelde onlangs in een interview in het Laatste Nieuws dat er drastisch moet worden ingegrepen in wat hij “de Belgische uitkeringsstaat noemt. Als het van Unizo afhangt, dan zal er slechts gedurende 6 maanden recht op een uitkering zijn. Dat wordt vermeerderd met 1 maand per gewerkt jaar. Daarna moet men maar terugvallen op het leefloon. “We moeten mensen stimuleren om terug aan het werk te gaan en ze straffen indien ze dat weigeren”, aldus Van Eetvelde.
Jan Van Olmen
UNIZO: “Stop met het pamperen van werklozen”
Werklozen zijn volgens Unizo te kieskeurig, want het eerste halfjaar mogen ze een job weigeren die hen niet gepast overkomt. Dat houdt in dat ze het recht hebben een job te weigeren waarvoor ze niet hebben gestudeerd of die ze voordien nog niet hebben uitgeoefend.
Van Eetvelde vindt dat men hierdoor de werklozen “pampert” en dat moet gedaan zijn. Unizo is voorstander van een hard, neoliberaal werkgelegenheidsbeleid. Dat wil zeggen dat er meer aanvallen komen op de rechten van werklozen en van economisch/maatschappelijk kwetsbare groepen in de maatschappij.
Het is geen toeval dat Unizo voorstander is van de jacht op de werklozen en het Generatiepact. Een van de methoden van de burgerij om haar beleid op te leggen, is het creëren van verdeeldheid. Het opzetten van werkenden tegen de werklozen en omgekeerd, is een methode om concurrentie uit te lokken tussen de arbeiders.
Op langere termijn wil Unizo de werkloosheidsuitkering zodanig kort en onvoldoende maken, dat mensen gedwongen worden om gelijk welke arbeidsvoorwaarden te aanvaarden. Dat zal dan op zijn beurt gebruikt worden om alle arbeiders onder druk te zetten om slechtere arbeidsvoorwaarden en lagere lonen te aanvaarden.
Op dit ogenblik leeft 24% van de huurders in armoede. Bovendien haalt het werkgelegenheidsbeleid van de neoliberale regering weinig uit. De belofte van 200.000 nieuwe jobs is al lang van tafel geveegd. Terwijl de winsten van de multinationals en de banken de pan uitswingen, is er voor een meerderheid van de bevolking enkel miserie en werkloosheid.
In plaats van de werkloosheid aan te pakken, wordt nu geïnvesteerd in de controle op de werklozen. Er werden 120 extra controleurs aangesteld om de jacht op de werklozen te versterken. Hiermee zal enkel het echte probleem verborgen worden.
Ons alternatief: socialisme !
De politiek van de burgerlijke partijen en van organisaties als UNIZO haalt niets uit om de werkloosheid daadwerkelijk aan te pakken en doet de werkzoekenden het gelag betalen. Loonlastverlagingen voor de patroons, flexibiliteit, competiviteitswetten, het drukken van de nettolonen en uitkeringen, … Enkel de werkende klasse moet een voortdurend hogere prijs betalen voor de crisis van dit systeem.
Een collectieve strijd van de arbeiders en studenten voor een arbeidsherverdeling met loonbehoud en bijkomende aanwervingen kan een begin maken met het oplossen van het probleem. We moeten echter ook controle krijgen over de gehele rijkdom in de maatschappij. Enkel in een socialistische, democratisch geplande economie kan werkzekerheid definitief worden veilig gesteld.
