Meer emancipatie volgens de VLD: Uitkeringen afnemen!

9 op de 10 Turkse en Marokkaanse vrouwen hebben geen job

Van de Turkse en Marokkaanse vrouwen in België tussen 15 en 64 jaar is nauwelijks 11 procent aan het werk, stelde De Morgen op 3 april 2006. Bovendien stelt slecht 21 % van hen zich beschikbaar voor de arbeidsmarkt. 79% van deze vrouwen zijn dus huisvrouwen en dus moeilijker te bereiken. De VLD wil daar iets aan doen door de uitkeringen af te nemen.

Marijke Decamps

Aan het woord is Annemie Turtelboom (VLD). Opnieuw iemand van de VLD die zich opstelt als “voorvechter voor vrouwenrechten”. Was het niet Patrick Dewael, ook VLD, die onder het mom van vrouwenrechten een verbod op hoofddoeken invoerde in de scholen in het gemeenschapsonderwijs? Ook toen was het duidelijk dat de situatie van vele migrantenvrouwen Dewael niets kan schelen, maar dat het ging om zich rechts, en plat racistisch, te profileren.

En voor Turtelboom geldt jammer genoeg hetzelfde. Volgens haar is er zo’n hoog cijfer omdat deze vrouwen niet mogen werken van hun man. Een “oplossing” zou dan zijn om migrantenvrouwen te beroven van hun uitkering. Ofwel gaan ze werken, ofwel verliezen ze hun uitkering! De constante discriminatie van migranten en migrantenvrouwen in het bijzonder, aangetoond en bewezen in talloze discussies,…

Turtelboom heeft er blijkbaar nooit van gehoord. In de openbare diensten, op scholen,… worden migrantenvrouwen bekritiseerd en zelfs geweigerd omdat ze een hoofddoek dragen. Turtelboom voorziet wel een stok achter de deur om migrantenvrouwen op te jagen, maar wat zal ze doen tegen bedrijven die mensen discrimineren op basis van geloof, huidskleur, sekse, en hun het werken moeilijk of zelfs onmogelijk maken?

Dit is een regelrechte aanval op de vrouwen uit de migrantengemeenschap en maakt ze nog vatbaarder voor seksisme. Ook Turtelboom misbruikt de situatie van migrantenvrouwen om de hele migrantenbevolking te stigmatiseren. Want als je geen inkomen hebt uit arbeid, geen uitkering, geen toegang tot het onderwijs,… hoe kun je dan een eigen zeg hebben in een relatie, hoe kun je een eigen leven uitbouwen? Hoe “emanciperen” als je de middelen niet hebt om een onafhankelijk leven uit te bouwen? Migrantenvrouwen verdienen volgens ons inderdaad speciale inspanningen vanuit de maatschappij. Omdat ze een slachtoffer zijn van een dubbele zelfs driedubbele discriminatie, als arbeidster, als vrouw en als migrante.

Bij dit alles wordt dan uitgegaan van het postfeminisme, wat in de jaren ’90 dominant was, maar sinds de strijd tegen het Generatiepact openlijk in vraag wordt gesteld door zowel vrouwenorganisaties als vakbonden. In tegenstelling tot wat het postfeminisme beweerde – vrouwen hebben gelijke kansen, ze moeten ze enkel grijpen – is de situatie van de Belgische arbeidersvrouwen evenmin een reden tot jubelen.

Als Belgische vrouwen kunnen buitenshuis werken, is dit vaak deeltijds, wat dan weer voorgesteld wordt als een “keuze” van vrije vrouwen, maar in realiteit te wijten is aan het feit dat vrouwen nog altijd het overgrote deel van de huishoudelijke taken en kinderzorg op zich moeten nemen. En de maatschappij lijkt er niet in te slagen deze situatie op te lossen, het wordt zelfs nauwelijks als een “probleem” erkend, terwijl de middelen ervoor zeker aanwezig zijn. Als je kijkt naar de enorme superwinsten die bedrijven zoals Fortis maken, is de enige conclusie die je uit deze situatie kan trekken niet dat er een gebrek aan middelen is, maar wel aan politieke wil.

Annisa Temsamani (Sp.a) reageerde in De Standaard op 5/4/2006 en stelde inderdaad de kwestie van de kost van kinderopvang, rascisme op de werkvloer, nood aan degelijk onderwijs. Geweldig, het lijkt alsof de voorvechters van de vrouwenrechten uit de lucht vallen! Maar het venijn zit hem in de staart: op het einde van haar betoog besluit ze met : “Het kan stukken beter. Dat bewijst bijvoorbeeld Minister van Inburgering Marino Keulen met zijn inburgeringsbeleid: de normen gelden voor iedereen. En dat bewijst ook Vlaams minister van Werk Frank Vandenbroucke. Binnen de sluitende aanpak van de VDAB zullen immers heel wat werkonwilligen aangespoord worden om werk te zoeken. Is dat een etnisch probleem? Nee, dat is gewoon de aanpak voor alle werkonwilligen.”

Geen discriminatie dus: alle werklozen moeten even hard opgejaagd worden, of er nu werk beschikbaar is of niet. De Sp.a slaagt er hier dus in via een binnenweg (met een progressief sausje dat een bittere nasmaak heeft) zelfs de VLD langs rechts voorbij te steken. Dé kampioen in het aanvallen van de rechten van arbeiders en jongeren vandaag is dan ook Frank Vandenbroucke (SP.a). De jacht op werklozen draagt zijn handtekening, de aanvallen op en het onhoudbaar wordende besparingsbeleid in het Vlaams onderwijs ook. Ook dit gebeurde weer onder het mom van “meer kansen creëren”. Welke kansen creëer je door onderbetaalde leerkrachten? Overvolle klassen? Enorme studiekosten? Verhoogd inschrijvingsgeld?

Marino Keulen (VLD) is een goede leerling. Als minister verantwoordelijk voor de Vlaamse sociale woningen houdt hij zich niet bezig met een massale operatie van sociale woningbouw om het recht op een sociale woning voor eenieder die het nodig heeft te verzekeren, integendeel. Neen, meneer Keulen heeft een andere manier gevonden: geef gewoon minder mensen recht op een sociale woning en de wachtlijsten zullen ook kleiner worden. Migranten die geen Nederlands kennen, zijn niet langer welkom.

Ook bestempelde hij het idee om de huurprijs van een sociale woning afhankelijk te maken van het besteedbare inkomen als “gevaarlijk”. Boodschap voor de 79% migrante huisvrouwen, en vooral voor zij die aan die quasi totale afhankelijkheid van hun echtgenoot willen ontsnappen, is dan… dat ze eerst maar Nederlands moeten leren… Hoe kan dit vrouwen helpen die vastzitten in een gewelddadige relatie? Hoedanook maakt de wachttijd voor sociale woningen (in veel steden twee tot drie jaar, zelfs meer) het voor een groot aantal vrouwen, Belgen en migranten, vaak onmogelijk om uit zo’n relatie te ontsnappen, met eens nog de taalvoorwaarden erbovenop is het voor migrantenvrouwen volstrekt onmogelijk. En hoe goed moet je dan Nederlands kennen? Met de politiek die Vandenbroucke in het onderwijs voert, hopen we maar dat het om een summiere kennis gaat!

Noch VLD, noch SP.a bieden een oplossing voor de situatie van vrouwen, of ze nu migranten zijn of Belgen. Jongeren, werkenden, werklozen en armen, wij zijn allemaal het slachtoffer van dit neoliberaal wanbeleid, waarin de winst voor een handvol superrijken het enige is wat telt. De enige weg vooruit, waarbij werkelijk een verschil gemaakt kan worden, ligt in de uitbouw van een partij die durft op te komen tegen deze politiek en die de echte taboes durft te doorbreken.

Er is een massaal gebrek aan sociale woningen en betaalbare woningen in het algemeen, er is een hoge werkloosheid, racisme en seksisme zijn sterker als nooit te voren, de vluchthuizen hangen regelmatig aan de alarmbel wegens het gebrek aan middelen, kinderopvang blijft onbetaalbaar voor vele arbeidersvrouwen, tenzij ze er hun half maandloon aan besteden. We hebben immers niet allemaal de mooie loonbrief van Freya – er bestaat nog altijd zoiets als een loonkloof tussen de lonen van mannen en vrouwen ! Bovendien heeft Freya, nog voor ze begon te knoeien in de regering, in Gent als schepen van onderwijs het dossier van de prijsstijgingen in de gemeentelijke kinderopvang voorbereid.

In ieder geval is de situatie onhoudbaar, maar langs de andere kant zijn er nog nooit zo’n superwinsten gemaakt, de banken en bedrijven noteren het ene na het andere record. Het is niet zo dat er geen geld is om tegemoet te komen aan de noden van de bevolking, wat er wel is is dat er nood is aan een politieke arbeiderspartij die werkelijk de belangen van de bevolking verdedigt en echt durft te vechten tegen racisme en seksisme, en het geld haalt waar het zit, en geeft aan wie het werkelijk nodig heeft.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie