#1dec. Interview aan de Gentse gevangenis

Interview met Preben Verniers, ACOD Gevangeniswezen en jongeren, aan de ingang van de Gentse gevangenis aan de Nieuwe Wandeling.

Door Thomas K (Gent)

Waarom staakt het gevangenispersoneel? Is er een situatie in het gevangeniswezen dat ertoe aanleiding geeft?

Preben Verniers (ACOD): “Mij gaat het niet om wat zich in de gevangenis of in Gent voordoet, maar wat er overal aan het gebeuren is en dus ook hier impact heeft. Het is erg dat, hoewel er veel werkloze jongeren zijn, de regering plant de pensioenleeftijd te verhogen. De indexsprong vinden we ook erg. Heel wat cipiers die hier werken, zullen merken dat ze per maand 170 euro verliezen. Velen denken: het is een eenmalige ingreep, het is maar een procentje eraf. Maar we nemen dat verlies met ons mee. En net als bij de NMBS wil men hier bij stakingen een minimumdienstverlening opleggen, maar staken is een recht en we laten dat niet afpakken.”

Zal de regering op deze punten toegeven aan de stakingen?

“We krijgen nu al te horen dat de ministers niet willen plooien voor onze acties. We zijn bereid om dan verder te gaan met de acties. We laten het hier niet bij, we zullen ze dwingen om wel te luisteren, om wel toegevingen te doen.”

Vermoed je dat er nieuwe acties komen na de algemene staking van 15 december?

“Zeker. We zijn dat nu al aan het bespreken.”

Hoe bereid is het personeel te staken?

“Tien procent van het gevangenispersoneel is nu aan het werk. Het is afwachten wat de late dienst doet, maar…”

En hoe bereid is men om op 15 december tot actie te gaan?

“Vandaag is een deel van het administratief personeel aan het werk. Op 15 december zullen zij ook staken.”

De staking is dus reëel, maar wat met het doel? De N-VA-ministers zeggen dat er geen enkele alternatief is.

“Voor mij is het alternatief: dat het geld gehaald wordt waar het zit. Ze halen het op dit moment vooral bij de werkende mensen. Minister Alexander De Croo was onlangs in het nieuws met het idee om het loonplafond voor topmanagers van overheidsbedrijven af te schaffen, terwijl hij ondertussen de besparing bij onze pensioenen zoekt.”

Hoe, denk je, zal dat alternatief gerealiseerd kunnen worden?

“Dat zal moeilijk verlopen met een rechtse regering die zulke besparingsplannen maakt. Dan kun je er al met moeite over praten, want zij schermen de grote vermogens af. Het ligt op tafel, maar wordt ervan geveegd.”

Dus moet deze regering vallen?

“Zeker. We willen er alles aan doen opdat wat nu in de steigers staat niet uitgevoerd wordt.”

Bestaat er in de samenleving dan sympathie voor de stakingen en de eisen van de vakbeweging?

“Ik was heel blij dat op de laatste betoging in Brussel 120.000 deelnemers en meer waren. De haven ligt nu volledig plat, veel mensen die daar werken voelen stilaan aan wat de gevolgen zijn van het beleid. Veel mensen die niet gesyndiceerd zijn, begrijpen ook waarom wij staken. Ze hebben lang niet allemaal het gevoel dat wij het doen om hen te frustreren. Een op drie Vlamingen heeft N-VA gestemd, maar dat er zo veel mensen in Brussel betoogd hebben, doet mij denken dat de publieke opinie toch aan het keren is.”