Op de regionale stakingsdagen nemen militanten interviews af om de stakers zelf aan het woord te laten. Daarmee willen we meegeven wat leeft aan de piketten. Hierbij enkele interviews uit Antwerpen. Aan de stelplaats Zurenborg van De Lijn spraken we met Jef. Aan het station Berchem met Marc, een secretaris van ACOD-spoor. Aan de gevangenis van de Begijnenstraat spraken we met Rob.
Interviews door Sanne
Denk je dat deze regering fundamentele toegevingen zal doen? Indien niet, waar heen met de staking, moeten we de regering dan doen vallen? Hoe kunnen we de strijd na januari verder opbouwen indien nodig?
Jef: “Na de vorige actie zien we al dat de verdeeldheid in de regering toeneemt. We moeten niet teveel illusies hebben. Dit is een belangrijke actie, maar ze zal niet volstaan. Ongetwijfeld zullen we nog acties doen. Deze regering zal uiteindelijk weg moeten. ”
Marc: “Ik vrees er eerlijk gezegd voor. Het zal niet volstaan met het actieplan dat nu voorligt, ze zijn nogal vrij halsstarrig, om ze nu al op de knieën te krijgen. Ze zeggen dat alles bespreekbaar is, maar de ruimte is heel klein en van de grote lijnen van het regeerakkoord willen ze niet afwijken. Ik vrees dat we nog extra acties zullen moeten plannen.”
Rob: “Ik denk dat als we blijven protesteren en de acties genoeg gedragen worden, dat de regering niet anders kan dan bijsturen. Al denk ik dat het een verhaal gaat worden van buigen of barsten. Ofwel gaat de regering buigen naar wat de onaanvaardbaar is voor de mensen, ofwel gaat die regering uit zijn voegen barsten en zal het misschien een partij als CD&V zijn die de stekker er zal uittrekken.”
Hoe zal de strijd na 15 december verdergezet worden?
Marc: “We zullen eerst evalueren wat het geeft na dit actieplan en na de 15e december. Maar als dit niet voldoende is, denk ik dat we naar 48-urenstaking of dergelijke moeten gaan. Als dit niet voldoende is, zullen we de acties moeten verzwaren.”
Rob: “Momenteel zijn daar nog geen plannen voor, alles wordt gericht op 15 december. Dan moet het land platliggen. Als we daarin slagen, gaan we effectief moeten kijken wat we verder gaan doen in januari. We zullen moeten zien hoe we de boel volledig kunnen lamleggen. Op plaatsen waar er weinig economische schade is, moeten we vooral informeren en sensibiliseren. We moeten ervoor zorgen dat de gewone burger sympathie heeft, en niet zozeer irritatie.”
Wat denk je van het argument van De Wever “Er is geen alternatief”? Als je het daarmee niet eens bent, waar moet dat alternatief vandaan komen?
Jef: “Bij De Lijn kennen we al meer dan 30 jaar een besparingsmodus. Nu zien we een nooit geziene crisis. Sommige mensen worden altijd maar rijker, het aantal euromiljonairs neemt toe. Terwijl aan de andere kant altijd dezelfden gepluimd worden en moeten betalen. Moest de FOD Pensioenen een bank geweest zijn, dan was er al lang geen probleem meer. Dan was de overheid wel tussengekomen met middelen.”
“Er zijn plaatsen genoeg om geld te halen. Een goed voorbeeld is dat de regering heeft gekozen voor allerhande maatregelen die de kleintjes treffen, terwijl amper op bestrijding van fiscale fraude wordt ingezet. De ambitie van staatssecretaris Elke Sleurs is beperkt tot 75 miljoen euro. Daar koopt Marc Coucke 6 Ferrari’s van. Als dit de ambitie van de regering op vlak van fiscale fraude is, dan is het wel heel duidelijk waar het geld kan gehaald worden.”
Marc: “De Wever zegt zoveel hé. Maar als je ziet dat zelfs een vermogenswinstbelasting al onbespreekbaar is, terwijl dat maar één punt is waarmee al zeker meer dan twee miljard euro kan opgehaald worden…”
Rob: “De Wever gaat heel graag kijken naar het economisch model van Duitsland, maar wanneer we het over studiegelden hebben, kijkt hij naar Engeland. Want in Duitsland is het inschrijvingsgeld veel voordeliger dan in België en recent zelfs afgeschaft. Maar dit past niet in zijn kraam, het is gewoon een bende hypocrieten.
“Maar wat zijn de alternatieven? We moeten zoeken naar bronnen van inkomsten voor de sociale zekerheid die niet belastend zijn voor de gewone werkenden. Die moeten niet verder belast worden, dat tast hun koopkracht aan. Maar er kan begonnen worden met de notionele intrestaftrek af te schaffen. En als er toch over lastenverlaging wordt gesproken, zet er dan verplichte werkgelegenheid tegenover. Een vermogenswinstbelasting lijkt gewoon logisch. In Frankrijk durven ze het wel toe te passen. In andere landen moet niet tot 67 jaar gewerkt worden en liggen de pensioenen hoger.”
Denk je niet dat besparen op de kap van de arbeiders inherent is aan kapitalisme in crisis, waar enkel het winstmotief telt in tegenstelling tot een planeconomie? Zo ja welk alternatief en hoe te bereiken? En hoe dat bereiken?
Marc: “Misschien is dat wel zo. Ik ga niet zeggen dat de vorige regering ideaal was, maar ze hebben wel op een menselijkere manier bespaard. Nu wordt het geld enkel bij de werkende mens gehaald. Is dat eigen aan deze maatschappij? Misschien wel, maar ik ben ervan overtuigd dat het anders kan.”
Rob: “Als je spreekt over kapitalistisch systeem, hoor ik vooral de bel luiden, wie zit er in het parlement, in de regering? Heel vaak mensen met een verleden uit bijvoorbeeld werkgeversorganisaties. Als je kijkt naar Europa en hoe hard er daar gelobbyd wordt uit de bedrijfswereld om zaken erdoor te krijgen, dan is het niet verwonderlijk dat er zelfs in een regering met socialisten zaken gebeuren die niet bepaald sociaal zijn. Links heeft in ons land veel te veel toegegeven aan de liberale visie.”
De vakbonden willen ervoor gaan, maar denk je dat er ook een politiek verlengstuk nodig is om in een eventuele nieuwe regering die eisen naar voor te brengen?
Jef: “Natuurlijk. Elke vakbondsactie wil uiteindelijk een politieke impact hebben. In de eerste plaats moet die regering weg. Maar we willen ook de wereldvreemdheid van die mensen aantonen. Denk aan Ben Weyts, de minister van Mobiliteit. Hij wil openbaar vervoer comfortabeler maken door lederen zetels te installeren. Hoe wereldvreemd kan iemand zijn? Of die discussie over minimumdienstverlening, in de piekuren kennen we al zo’n dienstverlening. Dan kunnen we mensen soms niet meer op de bus of tram en zitten ze als sardienen in slecht onderhouden bussen. We moeten dringend het geweer van schouder veranderen!”
