Artikel door Morgane (Charleroi) uit de november/december-editie van ‘De Linkse Socialist’
Op 9 november trokken 600 betogers door de straten van Brussel om neen te zeggen aan extreemrechts geweld en om op te komen voor een sociaal alternatief.
De context van de betoging
In april vorig jaar lanceerden de Griekse antifascistische comités een oproep voor een Europese actiedag tegen de groei van extreemrechts. De sociale situatie in Griekenland is rampzalig: de bevolking ondergaat al jarenlang een hard besparingsbeleid waardoor de jongerenwerkloosheid bijvoorbeeld al lange tijd meer dan 50% bedraagt.
De gewelddadige neonazipartij Gouden Dageraad slaagt er tegen deze achtergrond in om een zekere steun te vinden. Dat versterkt het vertrouwen om over te gaan tot geweld tegen moslims, Roma’s of nog tegen syndicalisten. De neonazi’s pleiten voor ‘oplossingen’ die de woede van de bevolking niet richt tegen de echte verantwoordelijken voor de crisis maar tegen zondebokken.
Elders in Europa ziet het er niet beter uit, zo haalt het extreemrechtse Front National in Frankrijk hoge scores in verkiezingen en peilingen. De diepe politieke crisis waarbij de gevestigde partijen hun autoriteit verliezen, speelt daar uiteraard ook een rol in.
De ontwikkeling van extreemrechts is direct verbonden met de crisis en de sociale problemen. We worden steeds tegen elkaar uitgespeeld, onder meer om werk of huisvesting te vinden. Extreemrechts zet mensen ertoe aan om zich eerder tegen hun buren te keren dan tegen de verantwoordelijken, het patronaat en het volledige establishment.
Blokbuster besloot samen met JOC-Brussel (Jeunes Organisés et Combatifs, tegenhanger van KAJ), USE (Unions Syndicale Etudiante – zeg maar het ABVV van de franstalige studenten) en Jeunes-FGTB om gehoor te geven aan de oproep van de Griekse antifascistische comités. Zestien organisaties ondertekenden het platform en maakten van de actiedag een succes.
Goede mobilisatie, jongeren in verzet!
De betoging was bijzonder geslaagd. Niet alleen in aantal deelnemers maar ook wat de strijdbaarheid betreft. Veel jongeren, scholieren en studenten, kwamen betogen tegen extreemrechts maar ook tegen alle vormen van rechts populisme, waaronder ook dat van N-VA. Maar het was geen pure jongerenbetoging, er waren syndicalisten, werkenden, werklozen en ook een opmerkelijke delegatie van Koerdische militanten.
Langs het parkoers spraken we omstaanders aan om de betoging toe te lichten, we trokken door de volkse Marollen. Dat leverde veel goede reacties op en sommigen vervoegden de betoging.
Niet de eerste actie…
Elk jaar organiseert Blokbuster in maart een betoging tegen de studenten van het Vlaams Belang, de NSV. Dit jaar waren er ongeveer 500 betogers in Antwerpen, waaronder ook een goede delegatie Franstaligen met onder meer militanten van de JOC. Vlak na de Europese verkiezingen van 25 mei was er in Brussel een betoging met ongeveer 2.500 aanwezigen toen Marine Le Pen naar het Europees Parlement kwam. De oproep van JOC voor deze betoging ging viraal op de sociale media.
Sindsdien werd ook nog geprotesteerd tegen een meeting van neonazi’s in ons land, op 4 oktober. Ook toen gaven antifascisten aan dat we geen ruimte willen laten aan extreemrechts, we betoogden met 400 door de hoofdstad.
De verschillende antifascistische mobilisaties gaven aan dat er een potentieel is om het verzet op te bouwen op straat en in de wijken.
… en er zullen er nog volgen!
In Griekenland werd hard gestreden tegen het besparingsbeleid, maar dit heeft jammer genoeg nog niet tot overwinningen geleid. Het ontbrak aan de juiste oriëntatie en stoutmoedige strategie. Op basis van de frustraties die dit teweegbrengt, kan Gouden Dageraad terrein winnen.
De situatie in ons land is nog niet zo ver als in Griekenland, maar we moeten waakzaam blijven. We ondergaan al enkele jaren besparingsmaatregelen, zowel die van de vorige regering als de harde besparingen vandaag.
Bij de laatste verkiezingen heeft het Vlaams Belang klappen gekregen. Dat is natuurlijk positief, maar het kan ook de druk op de leiding om zich aanvaardbaar op te stellen beperken en dus de deur open zetten voor radicalere elementen. Verder zorgt de komst van de neonazi’s van Gouden Dageraad en NPD (Nationaldemokratische Partei Deutschlands) in het Europees Parlement voor een zekere dynamiek in deze kringen.
Op 8 november was er nog een tweede neonazimeeting in ons land. Opmerkelijk detail: op deze meeting tekende ook Vlaams Belanger Rob ‘Klop’ Verrecyken present. Na de laatste Europese verkiezingen verloor hij zijn job als parlementair medewerker, maar hij vond onderdak bij de Duitse NPD-verkozene Udo Voigt. Verreycken dreigde even met een tegenactie op 9 november, waarvoor hij symbolen van Gouden Dageraad gebruikte. Van een tegenactie hebben we niets gemerkt, maar aan de vooravond ging Verreycken maar al te graag met een verkozene van Gouden Dageraad naar de meeting van de marginale neonazi’s van Autonome Nationalisten, het laatste geesteskind van Chris Berteryan die zijn vorige avontuur met Odal Actiecomité voortijdig moest afbreken wegens een celstraf na criminele feiten.
We moeten de politieke voedingsbodem waarop extreemrechts groter kan worden bestrijden. Door van het syndicale actieplan met de regionale en nationale staking een succes te maken en het volledige besparingsbeleid effectief te bestrijden, kunnen we een alternatief naar voor schuiven. Als we er niet in slagen om te winnen, zal de ruimte voor frustratie en extreemrechts groeien. Dat moeten we vermijden.
Een brede antifascistische beweging maakt het mogelijk om de verschillende acties met elkaar te verbinden. De betoging van 9 november was een goede stap in die richting. Er zullen er andere volgen, onder meer met de anti-NSV betoging in Gent in maart 2015.
