Op naar de grootste algemene 24-urenstaking uit de Belgische geschiedenis
Pamflet van LSP voor de regionale staking in Antwerpen. PDF
Michel I was totaal verrast door meer dan 120.000 betogers op 6 november. Een kleine symbolische vermogensbelasting om de pil te vergulden, leek ineens bespreekbaar. De regering doen wankelen kan dus, maar zolang we haar niet volledig wegstaken, zal ze overeind kruipen en nieuwe aanvallen inzetten. Door van 15 december de grootste algemene 24-urenstaking uit de Belgische geschiedenis te maken, zullen we haar een nieuwe slag toebrengen. Zal ze het overleven? Ze zal toch minstens fel verzwakt zijn. Een tweede actieplan in het voorjaar van 2015 kan ze dan wellicht niet meer aan.
De bereidheid van de regering tot toegevingen heeft niet lang geduurd. Met het verstrijken van de dagen werd de massale betoging herleid tot een fait divers en alle aandacht afgeleid naar de rellen in de marge ervan. Tot Open VLD en N-VA voldoende zelfvertrouwen hadden bijeen gesprokkeld om in ruil voor de ‘vermogensbelasting’ een beperking van de werkloosheid in de tijd te eisen. Een schijnmanoeuvre om de vermogensbelasting helemaal van tafel te vegen. Terwijl staatssecretaris Tommelein (Open VLD) belooft na te gaan of leefloners wel echt alleen wonen aan de hand van hun waterverbruik, vindt staatssecretaris Elke Sleurs (N-VA), zelfs na Luxleaks en de fratsen van Marc Coucke, dat de fiscus frauderende ondernemingen en burgers ‘met begrip en als partners’ moet behandelen.
Loontrekkenden, werklozen, gepensioneerden, zieken, mensen met een beperking en ook heel wat kleine zelfstandigen worden intussen leeg geplukt. De indexsprong, de aanvallen op de ambtenarenpensioenen, op openbare dienstverlening, de werklozen en op het stakingsrecht gaan gepaard met talloze kleinere maatregelen die allemaal samen een flinke hap uit ons budget betekenen. Elke dag doen de rechtse coalities er een schep bovenop: laatst nog de prijsverhogingen bij De Lijn, het niet indexeren met terugwerkende kracht van de weinige fiscale aftrekken voor gewone stervelingen, de herziening van de indexkorf, etc. Telkens worden de lagere inkomens het zwaarst getroffen.
De regering verdedigt dat met de stelling dat de concurrentiekracht van de bedrijven hersteld moet worden en tienduizenden jobs gecreëerd zullen worden. Maar zelfs ondernemerskrant ‘De Tijd’ erkent dat het uitstekend gaat met de Belgische bedrijven. “Crisis bij Belgische bedrijven? Welke crisis?”, schreef ze op 15 november. Blijkt dat de bedrijven de opgestapelde reserves (240 miljard euro!) niet investeren, maar vooral aan de aandeelhouders uitkeren. De regering weet dat ook wel. Op een volle carrière verliezen loontrekkenden 25.000 tot 40.000 euro met een indexsprong. Geen minister die wil zeggen hoeveel jobs dat zal opleveren: “We leven in een markteconomie, niet in een planeconomie.” Maar uit de begroting blijkt dat de regering er zelf geen vertrouwen in heeft. Van de 1,2 miljard euro die de indexsprong de bedrijven in 2015 zal opleveren, verwacht ze dat 850 miljoen (2/3de) gaat naar verhoging van de bedrijfswinsten en dus niet naar jobcreatie.
Zes november heeft getoond dat er een grote actiebereidheid is. Toch moet elk van ons wellicht opboksen tegen collega’s die de illusie koesteren dat als we nu door de zure appel bijten, het nadien beter zal worden. Collega’s die denken dat er toch geen alternatief is, dat staken niets oplevert en zich laten vangen aan de media-aandacht voor de rellen na de betoging. We willen hen niet in de armen van de patroons drijven. Meer dan ooit hebben we argumenten om hen te overtuigen. Pamfletten en discussies op de werkvloer zijn daarbij onontbeerlijk, maar vooral algemene personeelsvergaderingen: om de regeringsmaatregelen toe te lichten, het actieplan te evalueren, de acties voor te bereiden, maar ook om duidelijk te maken dat dit geen staking is van ‘de’ vakbonden, maar van elk van ons, hierin bijgestaan door de vakbonden.
De vakbonden hebben van hun kant belang bij een dynamiek om iedereen bij de organisatie van het actieplan te betrekken. Waarom in de sectoren en de gewesten geen open algemene vergaderingen in gemeenschappelijk vakbondsfront om de staking te evalueren en te bespreken hoe we van 15 december een weergaloos succes zullen maken? Waarom niet meteen ook algemene vergaderingen inplannen om na 15 december op democratische wijze te evalueren hoe het in het voorjaar verder moet? Het zwakste punt uit ons actieplan blijft: welk alternatief? De rechtse coalitie wijst er fijntjes op dat ook de vorige regering heeft nagelaten om een vermogensbelasting in te voeren. Het klopt dat als we Michel I kunnen wegstaken, we meteen de afbraakpolitiek van een volgende regering, of ze nu Di Rupo II, Peeters I of hoe ook heet, sterk afremmen. Maar deze beweging heeft een veel groter potentieel, gewoon de tripartite terug aan de macht brengen, dat zou maar een afknapper zijn.
We hebben integendeel een regering nodig die even hard de belangen van de werknemers verdedigt als de huidige regering die van de werkgevers. Onze personeelsvergaderingen hoeven zich niet te beperken tot evaluatie en voorbereiding van de acties, ze zouden kunnen bijdragen aan het uitwerken van een echt alternatief door per bedrijf en per sector van onderuit een eisenprogramma van de arbeiders stilaan tot leven te brengen. Door steeds terug te vallen op het minste kwaad, de sociaaldemocratie voor het ABVV, de christendemocratie voor het ACV en de groenen voor sommige anderen, hebben we slechts het bedje gespreid voor rechts om aan de macht te komen. De arbeidersbeweging verdient betere vertegenwoordigers. Het ABVV van Charleroi-Zuid-Henegouwen roept al twee jaar wie zich links van de sociaaldemocratie en de groenen bevindt op om zich te verenigen in een brede linkse strijdpartij. LSP blijft daar haar volle medewerking aan te verlenen.
De Linkse Socialistische Partij staat voor:
- Volledig herstel van de index, vrije loononderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur!
- Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen!
- Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering, insourcing in plaats van outsourcing!
- Handen af van ons pensioen. Herstel brugpensioen, vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV!
- Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand!
- Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst, maar volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 32u/week zonder loonverlies!
- Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle door de gemeenschap!
- De chaotische markteconomie en het private winstbejag bieden geen enkele garantie op een job. Voor een democratische opgestelde en door de gemeenschap gecontroleerde planeconomie, voor een modern en democratisch socialisme!
