Op 17 maart organiseerde Comac (jongerenwerking van de PVDA) en Internationaal verzet (jongerenwerking van de LSP) een succesvolle betoging tegen 3 jaar bezetting van Irak, dit naar aanloop van de betoging in Brussel op 19 Maart. Ongeveer 150 mensen zakten deze vrijdag naar Mechelen af om hun ongenoegen over de Amerikaanse, imperialistische politiek te uiten.
Bart Van Ransbeeck
Het brengen van democratie, stabiliteit en veiligheid & het onschadelijk maken van massavernietigingswapens, dat was de rechtvaardiging die Bush & Co gebruikten om Irak binnen te vallen.
Nu 3 jaar later zijn er nog steeds geen massavernietigingswapens gevonden, en lijkt de Iraakse democratie niet meer dan een utopie te zijn, zo is de Iraakse grondwet bv. deels gebaseerd op de sharia-wetgeving.
Ook stabiliteit en veiligheid zijn ver te zoeken. Werkloosheid en armoede vieren hoogtij, basisvoorzieningen zoals water zijn nog steeds niet voor alle Irakezen toegangkelijk, en 82% van de Iraakse bevolking hoopt dat er snel een einde komt aan de bezetting, evenals 72% van de Amerikaanse troepen in de VS.
De enigen die er beter van lijken te worden zijn de religieuze fanatici en de oliemultinationals, die woekerprijzen kunnen vragen voor hun olie. Zo maakte Exxon een winst van 36,13 miljard dollar in 2005, 43% meer dan het jaar voorheen. Ondanks het feit dat de oorlog officieel al lang voorbij is, blijft de bezetting talloze levens eisen. Hetgeen niet zo verwonderlijk is, als men beseft dat er naast de 140.000 Amerikaanse soldaten nog eens 20.000 tot 30.000 huurlingen in Irak zitten, een dure privé-legermacht die Amerika inhuurt, maar die echter niet onder de naam van de Amerikaanse overheid vechten, maar wel onder naam van veiligheidsfirma’s zoals het Amerikaanse « Blackwater », het Britse « Armour Group », het Zuid-Afrikaanse « Meteoric Tactical Solutions » etc. Huurlingen waarvoor Amerika dus zelf geen verantwooding moet afleggen, en zo zonder al te veel problemen het internationaal recht naast zich kan neerleggen.
In 3 jaar tijd is Bush erin geslaagd 240 miljard dollar uit te geven aan de oorlog, dit terwijl de VN slechts met moeite 550 miljoen dollar bijeenkreeg voor de hulpoperatie van de aardbeving van Kasjmir, waar bijna 100.000 doden vielen.
Hoewel Internationaal Verzet en Comac over vele onderwerpen meningsverschillen hebben, is het duidelijk dat een eengemaakte strijd nodig is. ‘Eenheid in actie!’ is immers geen holle slogan, maar een voorwaarde om de strijd aan te binden tegen kapitalisme, onderdrukking, imperialisme, racisme, etc.
