Koerdistan. Verdedig Kobanê en al wie bedreigd wordt door IS, AKP en het imperialisme!

Vertaling van een pamflet van Sosyalist Alternatif (het CWI in Turkije)

15464429476_97515364d0_zHet kanton Kobanê, onderdeel van Rojava, wordt al sinds 16 september belegerd en is een speerpunt van het verzet tegen de opmars van Islamitische Staat (IS) geworden. Er zijn heel wat berichten die aangeven dat de strijders van Kobanê de wind uit de zeilen van IS halen, zelfs toen velen dachten dat Kobanê op het punt stond om te vallen. Het gevaar is echter niet verdwenen, duizenden mensen worden nog steeds bedreigd door een bloedbad.

De barbaarse groepering IS valt Kobanê aan met tanks en raketten. Het doet denken aan een professioneel leger van een klein land. De Turkse staat en de AKP-regering hebben steun gegeven aan ISIS en probeerden de steun voor YPG, de gewapende strijders in Kobanê, te blokkeren. Er werd ook bijzonder repressief opgetreden tegen de massa’s die solidariteitsbetogingen voor Kobanê organiseerden. Zo werden obstakels voor de strijd tegen IS opgeworpen. Ook de verstrenging van de repressieve wetgeving in Turkije is daar onderdeel van.

De bevolking van Rojava nam de controle over dit gebied over, dit begon in Kobanê in 2012. Er werd geprobeerd om een autonome regio te vestigen op basis van een model van secularisme en zelfbeheer over religieuze en etnische grenzen heen. Dit was een enorme stap vooruit voor de grootste statenloze natie ter wereld, de Koerden. Maar het vormt ook een opmerkelijk verschil met de donkere agenda van reactionaire groepen zoals IS en anderen in het Midden-Oosten.

IS gebruikt de meest brutale methoden om een angstklimaat te creëren. De groep wil een theocratische staat vestigen op basis van de meest reactionaire regels en wetten. IS wil onder meer de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) en de PYD (Democratische Eenheidspartij) van de kaart vegen omdat ze met hun seculiere ideologie voor een project staan dat tegengesteld is aan wat IS vertegenwoordigt. Ze vormen bovendien een bedreiging voor de doelstellingen van IS. Daarnaast wil IS de zelfverklaarde ‘Islamitische Staat’ uitbreiden door de strategische stad Kobanê in te nemen en de macht in de regio uit breiden.

Langs de andere kant wil het Turkse regime alle verworvenheden van de Koerden verbrijzelen. Turkije wil een regionale rol spelen door een militaire interventie tegen het regime van Assad in Syrië te starten en het hoopt daar de steun van grote westerse imperialistische machten voor te krijgen. Die imperialistische machten verliezen stilaan hun greep op de regio, ook zij willen de controle herstellen en willen zich graag opwerpen als de redders van de volkeren in de regio.

Zijn de imperialisten redders of niet?

Zeker na de aanvallen van IS op Sinjar (waar voornamelijk Jezidi wonen), was er een brede roep naar een militaire interventie en steun van de imperialistische machten om de strijd te bewapenen. Er kwamen gelijkaardige eisen toen de belegering van Kobanê begon. Maar het idee van stabiliteit voor de imperialisten, het Turkse regime en andere regionale regeringen heeft niets gemeen met de oprechte roep tot stabiliteit vanwege de massa’s van de bevolking. Voor deze regimes betekent stabiliteit toegang tot de olievoorraden, het plunderen van de grondstoffen en het behoud van hun machtspositie. Het betekent niet het einde van het geweld, de doden, onderdrukking en uitbuiting. De pro-kapitalistische organisaties en landen kapen de eisen voor humanitaire en militaire hulp van mensen die dreigen afgeslacht te worden om hun eigen belangen naar voor te schuiven.

Het is begrijpelijk waarom de mensen onder dreiging van een bloedbad opkomen voor het bombarderen van de stellingen van IS rond Kobanê en het openen van een luchtbrug om het verzet in Kobanê vanuit Turkije te ondersteunen. Maar de verschillende imperialistische machten maken daar gebruik van om hun eigen belangen te verdedigen en de massabewegingen aan banden te leggen. De VS begonnen wapens te leveren aan Kobanê maar ze vroegen daar meteen een politieke prijs voor door van de beweging in Kobanê te eisen dat de Amerikaanse belangen in de regio niet bedreigd worden.

Imperialistische militaire interventies gebruiken steeds het excuus van humanitaire doelstellingen. In de regio hebben deze interventies niet alleen geleid tot bloedige catastrofes (Irak, Libië, …) maar zijn ze ook voor een groot deel verantwoordelijk voor de nachtmerrie waarmee de Koerden en andere volkeren in de regio geconfronteerd worden.

De beslissing van de AKP-regering om haar corrupte bondgenoot, het regime van Barzani in het semi-autonome Koerdische deel van Irak, toe te laten om troepen naar Kobanê te sturen, heeft zowel als doel om IS te stoppen als om de beweging in Rojava onder controle te krijgen door de linkse strijders van PKK en PYD naar de achtergrond te verdrijven.

De strijd tegen de Islamitische Staat is onderdeel van een revolutionaire oorlog waarvoor we steun vragen van alle werkenden en onderdrukten. In deze strijd willen we eenheid in de strijd tegen onderdrukking bewerkstelligen en opkomen voor een echt alternatief op de rotte, corrupte pro-kapitalistische regeringen en dictaturen in de regio. Dat is hoe we de steun voor IS kunnen ondermijnen en iedereen kunnen verenigen in een gezamenlijke strijd, of het nu Koerden, Turken, Arabieren, Soennieten, Sjiieten, Christenen of anderen zijn.

Verdedig Rojava!

Het verdedigen van Rojava is op verschillende vlakken belangrijk. De val van Kobanê zou niet alleen leiden tot een bloedbad onder de vele mensen die nog in Kobanê wonen, maar het zou ook het einde zijn van een strijd die veel Koerden, jongeren en werkenden doorheen de wereld inspireert. Kobanê innemen, zou IS geografisch en logistiek versterken. De val van Kobanê zou dan ook een nederlaag zijn voor al wie de reactionaire barbarij van IS bestrijdt en opkomt voor een betere wereld.

In het verleden konden de stalinistische regimes van de voormalige Sovjet-Unie en Oost-Europa ondanks hun dictatoriale kenmerken een zeker tegengewicht bieden voor de kapitalisten en imperialisten. Na de val van deze regimes in de jaren 1990 heeft de arbeidersklasse international nederlagen geleden. Veel arbeiders dachten dat een alternatief op het kapitalisme niet mogelijk was. Tegelijk werd een nieuw offensief op hun levensstandaard ingezet. Socialistische organisaties in het Midden-Oosten zijn verdwenen of naar rechts opgeschoven. De werkende bevolking en de arme boeren in het Midden-Oosten bleven gebukt gaan onder onderdrukking door armoede, imperialistische interventies en dictatoriale regimes. De massa’s begonnen naar alternatieven uit te zoeken en een laag van hen keek naar rechtse islamitische of zelfs Jihadistische organisaties. Dit vormt geen oplossing voor de problemen van de gewone bevolking. Het zorgde er integendeel voor dat de situatie enkel nog slechter en complexer werd.

Het tijdperk van het kapitalistische triomfalisme is echter ten einde gekomen nu het kaptialisme een historische crisis kent. Tegelijk hebben massale revoltes van werkenden, armen en jongeren tegen het kapitalisme de wereld door elkaar geschud. De Tunesische en Egyptische massa’s hebben bijna vier jaar geleden hun dictators ten val gebracht. De verdediging en de overwinning van de strijd in Rojava zou een positieve stimulans zijn voor de strijd in de regio en zou de impasse van de regionale revolte kunnen doorbreken. De massabewegingen hebben aangetoond wat het belang is van een onafhankelijke koers los van alle pro-kapitalistische krachten in de opbouw van een efficiënte strijdbeweging.

Het model van bestuur in Rojava kan evenmin slagen als het zich baseert op het kapitalisme en zich beperkt tot deze kleine kantons. Rojava heeft amper industriële infrastructuur en deze geïsoleerde zones kunnen niet stand houden als ze geen aantrekkingskracht hebben op arbeiders en arme boeren doorheen de regio.

Daartoe is het des te belangrijker dat brede lagen van de bevolking betrokken zijn in het verzet en de verdediging van Rojava. Er kan inspiratie gehaald worden uit de beste voorbeelden van militair verzet door de arbeidersklasse, denk maar aan de strijd van de werkende bevolking van Barcelona tegen de fascistische staatsgreep in Spanje in 1936. Dat kan door massale en democratisch georganiseerde comités en vrijwillige milities op te zetten en te versterken waar ze al bestaan en waarbij brede lagen van de bevolking worden betrokken. Dit kan het sterkste verzet vormen tegen de dreigende verdere opmars van IS.

We moeten dit doen met de bewuste doelstelling om te bouwen aan een massale en internationale strijd die een einde maakt aan het door winst gedreven kapitalistische systeem in het Midden-Oosten. Deze strijd kunnen we winnen door massale, onafhankelijke en niet-sectaire acties en organisaties van de arbeidersklasse en de armen in de hele regio.

Sosyalist Alternatif komt dan ook op voor een socialistisch Rojava als vrijwillig en gelijk onderdeel van een socialistische confederatie van het Midden-Oosten en een socialistische wereld.


Internationale actiedag op 1 november

De afgelopen weken waren er acties in verschillende landen, waaronder ook in België. Op 1 november is er een gecoördineerde actiedag in solidariteit met de strijd in Kobanê tegen de barbarij van de Islamitische Staat. LSP roept op om aan deze betoging deel te nemen. Afspraak komende zaterdag om 14u aan Brussel Noord.

 

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie