Zo’n 5.000 mensen van diverse achtergronden betoogden gisterenmiddag samen in Antwerpen om te protesteren tegen de uitwijzingen van mensen-zonder-papieren en voor een "humane regularisatie". De betoging werd opvallend gesteund vanuit katholieke hoek, met zelfs een bisschop die meebetoogde. Maar er waren vooral veel mensen-zonder-papieren die soms voor het eerst deelnamen aan een betoging. Met deze betoging werd de dominante retoriek van ‘meer repressie’ en ‘meer uitwijzingen’ van antwoord gediend.
De betoging was een belangrijk signaal. Op een weekdag in de namiddag met 5.000 mensen betogen, betekent wat. Bovendien was er op de betoging een grote openheid voor ideeën en was er een erg gevarieerde samenstelling van de betoging. De organisatoren van de St Egidius gemeenschap wezen daar zelf op: "Het gaat van nationale organisaties als het ACW tot buurtcomités, en van klein-links tot conservatief-katholiek", aldus woordvoerder Jan De Volder. De organisatoren stelden dat wie drie jaar in het land verblijft, moet worden geregulariseerd.
Op de betoging waren er heel wat buurtcomités en steungroepen rond specifieke gevallen van mensen-zonder-papieren die worden uitgewezen. Daarbij waren er ook heel wat jonge schoolkinderen die protesteerden tegen een mogelijke uitwijzing van schoolkameraden. Verder was er een delegatie aanwezig van UDEP, een zelforganisatie van mensen-zonder-papieren die opkomt voor een algemene regularisatie. Vanuit vakbondshoek was de opkomst beperkt, maar een belangrijk aantal strijdbare militanten was toch aanwezig.
De betoging had een erg breed karakter, ook inhoudelijk. De standpunten varieerden enorm, van verontwaardiging rond een individuele sans-papiers over een standpunt voor "humane regularisatie" tot voorstanders van een algemene regularisatie. LSP was aanwezig met stickers rond de slogan "Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers".
Wij steunen de eis voor een algemene regularisatie zoals deze ook wordt verdedigd door UDEP. Vandaag zien we immers een massaal misbruik van de onzekere en onwettelijke situatie van mensen-zonder-papieren om hen voor een aalmoes in het zwart tewerk te stellen. Terwijl het politieke establishment enerzijds pleit voor een vrijmaking van de grenzen en het open stellen van de arbeidsmarkt voor goedkope buitenlandse arbeidskrachten, wordt anderzijds gepleit voor meer repressie tegen mensen-zonder-papieren. Tegenover dergelijke verdeel-en-heerstaktieken, pleiten wij ervoor om verenigd te strijden voor betere arbeids- en levensvoorwaarden voor alle arbeiders en hun gezinnen zonder onderscheid naar afkomst.
Minister Dewael speelde demagogisch in op de tegenstrijdige houding van het politieke establishment. Hij stelde in een interview met Gazet van Antwerpen: "Het stoort me ook dat de vakbonden mee betoogden. Hier in Brussel zijn ze tegen het opengooien van de grenzen voor werknemers uit de nieuwe EU-landen. En in Antwerpen betogen ze om illegalen hier te houden. Dat houdt in dat ze in Brussel niet willen weten van legale Polen, terwijl ze in Antwerpen de verdediging opnemen van illegale Roemenen. Ik kan niet meer volgen." Opdat Patrick beter zou kunnen volgen, kunnen we er misschien op wijzen dat de strijd voor gelijke arbeids- en loonsvoorwaarden centraal staat. Het tewerkstellen van Roemeense arbeiders tegen Roemeense voorwaarden is onaanvaardbaar. Het ondermijnt bovendien de arbeids- en loonsvoorwaarden van Belgische arbeiders. Hetzelfde gebeurt door het criminaliseren van vluchtelingen door een repressief asielbeleid. Ook dat versterkt de druk voor lagere lonen en schandalige arbeidscondities.
Op dit ogenblik is er een massale werkloosheid, maar ook een massaal tekort aan middelen in de sociale sector. In een toespraak na de betoging werd hierop gewezen door een bejaarde vrouw van 76 jaar die klaagde over het tekort aan hulp voor bejaarden en stelde dat mensen-zonder-papieren daarbij zouden kunnen worden ingeschakeld. Dat is een terechte opmerking, maar het veronderstelt natuurlijk wel een fundamentele verhoging van de budgetten voor de sociale sector zodat er niet moet worden gewerkt voor een aalmoes.
Op het vlak van asielrecht vertrekt LSP van hetgeen ons verenigt en niet van wat ons verdeelt. De strijd voor gelijke lonen en arbeidsvoorwaarden is een strijd die alle arbeiders verenigt, zowel die met als die zonder papieren. Tegelijk verzetten we ons tegen de criminalisering van vluchtelingen. Vluchten doe je niet voor je plezier, maar omdat je vaak geen andere uitweg ziet. Het huidig systeem drijft heel wat mensen tot wanhoop, waarbij vluchten vaak gezien wordt als een alternatief. In plaats van de mensen-zonder-papieren daarvoor aan te pakken, zouden beter de echte verantwoordelijken aangepakt worden: de multinationals en grote bedrijven die zonder scrupules de meest brutale vormen van uitbuiting hanteren in de neokoloniale wereld en daarmee de desintegratie van volledige samenlevingen in de hand werken.
Op de betoging brachten we dat standpunt naar voor en waren we aanwezig met een 15-tal lokale LSP-leden. We verkochten een sticker rond asielrecht, naast anti-racistische stickers en ons maandblad. Er was een opvallende openheid voor onze ideeën en voor discussie. Het was duidelijk dat deze betoging mee een begin kan vormen van een vernieuwde en brede beweging tegen het huidig repressief asielbeleid. Een volgende afspraak is alvast de betoging van UDEP in Brussel op 25 februari. Afspraak: zaterdag 25 februari om 14u aan Brussel-Zuid.
