Er wordt gesaneerd om te groeien, zo wordt ons al maandenlang gezegd door de neoliberalen van de verschillende gevestigde partijen. Dit blijkt niet te kloppen. Het Federaal Planbureau bevestigt dat een hard besparingsbeleid 47.000 jobs dreigt verloren te laten gaan. Niet dat de besparingspartijen daar rekening mee houden om hun forse plannen af te zwakken.
Het Federaal Planbureau becijferde voor de zomer al dat het strikt opvolgen van het begrotingstraject dat de EU voorschrijft tegen 2017 47.000 jobs zal verloren gaan. Dat is indien overeenkomstig het stabiliteitspact tegen 2016 een begroting in evenwicht wordt bekomen en tegen 2017 een overschot van 0,75% Zonder sanering zouden er volgens het Federaal Planbureau tussen 2014 en 2017 99.200 jobs bijkomen, met sanering zouden dat er 47.000 minder zijn. Deze cijfers gaan uit van relatief optimistische groeicijfers en van een jobcreatie die niet volstaat om de vele werklozen aan een job te helpen. Opmerkelijk genoeg werden de cijfers van het Planbureau toen niet breed uitgesmeerd.
Het meest opvallende is natuurlijk de vaststelling dat de besparingen die zogezegd nodig zijn om jobs te creëren – het officiële discours van zowat alle gevestigde partijen – een omgekeerd effect hebben. De rechtse partijen stelden allen dat de besparingen tienduizenden extra jobs zouden opleveren. Het werd een belangrijk argument om de besparingslogica verkocht te krijgen, als we allemaal een beetje zouden besparen zouden er tenminste jobs bijkomen. Nu blijkt dat we fors moeten inleveren en dat er geen nieuwe jobs bijkomen.
Waarom wordt er dan eigenlijk bespaard? De retoriek van de neoliberalen wordt stilaan beperkt tot het klassieke argument in deze kringen: er is geen alternatief. Anders gezegd: we moeten besparen omdat we nu eenmaal moeten besparen. Moesten we nu eens niet op de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking besparen maar net publieke middelen pompen in de broodnodige investeringen in zowat alle publieke diensten, van kinderopvang over onderwijs en jeugdbewegingen tot gezondheidszorg, huisvesting, openbaar vervoer, energie tot pensioenen? Moesten we nu eens het geld hiervoor zoeken waar het zit, in de zakken van de superrijken?
Neen, die optie is voor de neoliberalen onrealistisch en onmogelijk. De reden hiervoor is even overtuigend als deze waarom we moeten besparen: het is zo omdat het zo is en omdat er geen alternatief is. Wij aanvaarden deze logica niet en strijden voluit voor een socialistisch alternatief.
