Saoedi-Arabië. Al minstens 19 onthoofdingen sinds begin augustus

Members of Saudi al-Mujahdeen forces hold up the Saudi Arabia flag in ArafatOnthoofdingen zijn bijzonder barbaars. Als officieel erkende straf is deze methode enkel nog in Saoedi-Arabië van toepassing. De afgelopen weken werd de aandacht gevestigd op de onthoofdingen van door Islamitische Staat gevangen genomen journalisten in Syrië en Irak. Dit werd zelfs aangehaald als officiële reden voor een militaire interventie door het westen.

Waar Cameron en Obama eerder geen groen licht kregen voor een militaire interventie in Syrië komen ze vandaag gemakkelijk weg met de operaties in Irak. De afkeer tegenover een barbaarse praktijk als onthoofdingen is bijzonder groot en leidt tot de roep om dit een halt toe te roepen. De oorlogszuchtige westerse regeringen grijpen de terechte woede aan om alsnog tot bombardementen over te gaan.

De hypocrisie van het westerse imperialisme is evenwel groot. Over de onthoofdingen door de eigen bondgenoot Saoedi-Arabië wordt immers in alle talen gezwegen. Human Rights Watch klaagde eind augustus aan dat er in die maand al minstens 19 onthoofdingen hadden plaatsgevonden in Saoedi-Arabië. In acht gevallen ging het om veroordelingen wegens niet-gewelddadige feiten, zeven gevallen van drugs en een geval van hekserij. Doorheen 2013 werden 78 doodstraffen uitgevoerd, telkens door een publieke onthoofding.

Het is duidelijk dat de bombardementen op Islamitische Staat geen einde zullen maken aan de horror waar de bevolking in Irak en andere landen in leeft. Islamitische Staat is een monster van Frankenstein dat enkel tot stand kon komen op de verwoestingen aangericht door het imperialisme en de lokale elite. Diegenen die het monster groot gebracht hebben, kunnen het hoogstens vervangen door een ander monster. Maar oplossingen bieden ze niet.

Daar tegenover plaatsen wij de noodzaak van eengemaakte actie van de werkende bevolking en de armen, over religieuze grenzen heen. Onrealistisch? De revolutionaire golf van 2011 in het Midden-Oosten en Noord-Afrika bewees dat dit helemaal niet onmogelijk is. Meer nog, het isoleerde de strategie van massaterreur van Al Qaeda ten voordele van een strategie van massa-actie die veel efficiënter bleek en een einde maakte aan de dictaturen van Ben Ali (Tunesië) en Moebarak (Egypte). Een strategie die ook in Irak tot eengemaakte acties van soennieten en sjiieten leidde. Het niet doortrekken van deze revolutionaire golf tot zijn logische conclusies in de vorm van een breuk met het kapitalisme en de militaire interventies en inmengingen die in Libië en Syrië tot burgeroorlog leidden, brachten tijdelijk een einde aan deze revolutionaire golf. Het zal erop aankomen om daar terug aansluiting bij te vinden.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie