Artikel voor de septembereditie van maandblad ‘De Linkse Socialist‘ die momenteel wordt voorbereid.
Kenmerkend voor rechtse regeringen is dat ze alle mogelijkheden van protest tegen hun beleid moeilijker willen maken. Een aanval op het stakingsrecht is daar een onderdeel van. Ook nu dreigt de discussie over minimumdienstverlening bij spoorstakingen terug op de agenda te komen. De wijze waarop spoorbaas Jo Cornu uithaalde naar de stakingsactie van eind juni was daar al een indicatie van.
Het telkens terugkerende argument is dat minimale dienstverlening het personeel zou toelaten om actie te voeren zonder de reizigers te raken, of toch minstens diegenen die op hun werk moeten geraken. Een staking is echter net bedoeld om de werking plat te leggen. Het toont aan dat niet de directie de treinen doet rijden, maar het personeel. En als het personeel het wil, ligt het volledige raderwerk stil. Het feit dat een staking betekent dat de werking van andere bedrijven verstoord wordt, voert de druk op de NMBS-directie op om aan de eisen van het personeel toe te geven.
De rechtse partijen, met N-VA op kop, pleiten doorgaans voor een afbouw van de bestaande reeds erg minimalistische openbare dienstverlening. Het is pas als er gestaakt wordt, dat ze plots een minimale dienstverlening willen. Door de afbouw van de dienstverlening de afgelopen jaren zou er voor een veilige minimale dienstverlening minstens twee derden van het personeel moeten ingezet worden, als de afbraak verder gaat is er straks extra personeel nodig om een minimale dienstverlening te garanderen. Het zou een staking in de praktijk zo goed als onmogelijk maken. En dat is natuurlijk net het doel van de neoliberalen.
Het is door stakingsacties dat alle sociale verworvenheden zijn afgedwongen, van de achturendag over het betaald verlof tot de sociale zekerheid. Het stakingsrecht aan banden leggen, heeft uiteindelijk als doel om die sociale verworvenheden te kunnen inperken.
Met acties komt het personeel niet op voor een minimale, maar wel een maximale dienstverlening. Voldoende personeel dat aan degelijke voorwaarden werkt – zowel inzake veiligheid, werkdruk als wat loon betreft – is samen met voldoende goed onderhouden materieel een vereiste om de dienstverlening te verbeteren. Moesten de regeringspartijen echt bezorgd zijn om de dienstverlening, dan zouden ze net investeren in openbaar vervoer en andere openbare diensten in plaats van ze verder af te bouwen.
