Donderdag besliste de raadkamer te Brussel om de zaak-Beaulieu uit te stellen. Deze zaak betreft een uitgebreid dossier over belastingfraude en corruptie bij de familie De Clerck, de topkapitalisten die onder meer het bedrijf Beaulieu controleren. Het dossier handelt over zo’n 400 miljoen euro belastingsfraude. Er wordt echter sterk getwijfeld of er effectief een strafzaak van zal komen en of de belastingfraudeurs zullen gestraft worden.
Het dossier sleept inmiddels 15 jaar aan en noch de advocaten, noch de rechtbank zijn de bomen door het bos van het 400.000 bladzijden tellende dossier. Bovendien wordt geprobeerd om een veroordeling te ontsnappen door een uitspraak af te dwingen inzake het overschrijden van de redelijke termijn. De trage werking van het gerecht zou er toe kunnen leiden dat één van de grootste fraudezaken ooit gewoon geklasseerd wordt zonder enig vervolg. Je moet het maar kunnen: 400 miljoen euro frauderen en niet eens veroordeeld worden!
Het bedrijf Beaulieu was eigendom van Roger “boer” De Clerck. Hij gaf elk van zijn kinderen een deel van het bedrijf, maar eiste tegelijk een absolute stilte tegenover het gerecht. Roger De Clerck kwam enkele jaren geleden nog eens in het nieuws naar aanleiding van zijn 75ste verjaardag in 1999. Hij organiseerde een feestje waarop onder meer George Bush sr. en Margaret Thatcher aanwezig waren. Dat geeft aan in welke kringen de topkapitalist zich begaf.
Naar aanleiding van het gerechtelijk onderzoek naar de belastingsfraude bij de familie De Clerck werden in 1997 Jan De Clerck en zijn vrouw opgepakt. Na enkele ondervragingen bekenden ze en betaalden ze een minnelijke schikking van 50 miljoen euro. De andere familieleden blijven echter iedere schuld ontkennen en zullen nu mogelijk een vervolging vermijden. Hierdoor ontloopt de fiscus (en dus wij allemaal) de ronde som van 400 miljoen euro inkomsten. Voor wie grote bedragen nog in Belgische frank becijfert: het gaat om 16 miljard frank.
Bovendien werd bekend hoe zowat de volledige familie De Clerck fraude pleegde door private kosten door middel van valse facturen op hun bedrijven te verhalen. Jan De Clerck liet bij de bouw van zijn villa in Waasmunster meer dan 54 miljoen frank kosten doorrekenen aan Beaulieu. Bovendien wordt hij beschuldigd van corruptie bij het bekomen van de bouwvergunningen. Broer Dominiek De Clerck zag het nog grootser en bouwde een heus kasteel met ondermeer een zwembad van zowat 380 vierkante meter. Hij kocht ook tal van luxewagens.
Het verloop van het proces tegen de miljoenenfraudeurs van de familie De Clerck belangt ons allemaal aan. De miljoenen euro die bestemd waren voor de fiscus, waren overheidsmiddelen. In plaats van de grote fraudeurs uit de eigen vriendenkringen aan te pakken, hebben de opeenvolgende regeringen de afgelopen jaren steeds extra middelen gezocht door te besparen bij de arbeiders en hun gezinnen.
Uit onze archieven: De val van een “ambitieuze zakenman”
Artikel uit ons maandblad ‘De Militant’ van november 1997 naar aanleiding van de arrestatie van Jan De Clerck
Op 19 september werd Jan De Clerck in z’n villa in Waasmunster aangehouden en in beschuldiging gesteld voor bendevorming, schriftvervalsing, oplichting en witwassen. De familie De Clerck is dan ook betrokken in tal van fraudezaken. Beaulieu heeft een zwarte spaarpot van 40 miljard frank. Als Dehaene nog eens enkele miljarden nodig heeft, weet hij waar te zoeken…
Terwijl iemand die een fiets steelt omschreven wordt als een marginale crimineel, schrijft de pers over Jan de Clerck als “een ambitieuze en bijwijlen brutale zakenman”. Er wordt zelfs met sympathie opgekeken naar de familie De Clerck die sinds ’59 een tapijtenimperium opgebouwd heeft. Dat dit gebeurt op de rug van de werknemers van de familiebedrijven doet er blijkbaar niet toe.
Daarnaast worden heel wat inkomsten geput uit fraude. Zo werd Roger De Clerck in ’86 veroordeeld omdat hij 1,5 miljard frank versast had naar het buitenland. Jan De Clerck werd in ’89 in Groot-Brittannië aangehouden wegens fraude en moest een boete van 250 miljoen frank betalen. Jan De Clerck heeft dus al een crimineel verleden.
De familie De Clerck heeft de afgelopen jaren een enorme rijkdom verzameld. Zo bezitten ze in het zuiden van Chili een lap grond die groter is dan België. Opnieuw relativeert de pers. Zo laat De Morgen een “waarnemer” aan het woord die verklaart: “De Clerck is steeds een boer gebleven. Hij krijgt een fysieke kick van grond met beesten erop.” Op dit “lapje grond” viert de familie om de drie jaar kerstmis.
Uiteraard moeten we open staan voor de boerenafkomst van De Clerck en waar moeten die sukkelaars anders om de drie jaar kerstmis vieren? Wie enigszins iets van het boerenbedrijf afweet, stelt zich wel wat vragen over een boer die z’n beesten om de drie jaar eens bezoekt om er kerstmis mee te vieren.
Niet enkel in Zuid-Amerika zijn Jan De Clerck en co. actief, ook Canada en de VS worden door de familie geteisterd. De echtgenoot van de oudste dochter van Roger De Clerck, Carl Bouckaert, is de topman van “Beaulieu of America”, een “familiebedrijfje” met een 6000 werknemers en een omzet van ongeveer een miljard dollar.
Deze bedrijven zijn voornamelijk gevestigd in de zuidelijke deelstaten van de VS. Net zoals in België werd ook daar een deal gesloten met de lokale en nationale politici. Zo werd Beaulieu één van de belangrijkste sponsors van Bush en Reagan, de republikeinse presidenten die hun volk leerden honger lijden en van de kou doodgaan op straat.
Ere wie ere toekomt. De familie De Clerck vond uiteraard haar bondgenoten in Bush en Reagan die ook niet gesteld waren op al die sociale zekerheid of die verschrikkelijk bemoeierige vakbonden die enkel maar aan staken denken. De Belgische bedrijven van De Clerck zijn ook niet the places to be voor syndicale militanten. Terwijl meneer De Clerck zich een villaatje met alle mogelijke luxe liet bouwen in Waasmunster, en daarbij zelfs geen rekening moest houden met de plannen van aanleg, weigert hij z’n werknemers zelfs maar het loon uit te betalen waar ze recht op hebben. Terwijl hij met de miljoenen smijt om aandelen te kopen en zich nog te verrijken kijkt hij tot op de laatste frank hoe hij z’n werknemers nog minder kan betalen.
De sponsering van de Amerikaanse presidenten Bush en Reagan toont ook hoe “onafhankelijk” politici wel zijn. “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt” zegt een oud spreekwoord. De Clerck zorgde voor een nieuwe versie van dit spreekwoord: ” Hoe meer (smeer)geld je krijgt, hoe meer je fraude door de vingers ziet.”
De Clerck was één van de beste klanten van de Generale Bank. Die bank had uiteraard geen probleem met z’n witwasoperaties en speelde er zelfs een actieve rol in, zolang ze zelf maar een graantje kunnen meepikken. Het is dan ook niet zonder enig leedvermaak dat de meeste arbeiders en jongeren de zaak De Clerck volgen. De Clerck is immers één van de belangrijkste Belgische kapitalisten.
We vragen ons af of het gerecht “onafhankelijk” zal optreden. Nu al dreigt de familie met delokalisatie. Zo werden de werknemers van Domo, één van de bedrijven van De Clerck “vriendelijk” verzocht een petitie te tekenen waarin ze de vrijlating vragen van De Clerck en z’n vrouw om “de werkgelegenheid te redden”
Enkel onder druk van de arbeiders en jongeren zal de crimineel Jan de Clerck veroordeeld worden. Als één van de belangrijkste kapitalisten in België is hij uiteraard schuldig aan fraude, corruptie, witwasserij,… om nog maar te zwijgen over de uitbuiting van z’n werknemers. In plaats van “ambitieuze en bijwijlen brutale zakenman” kiezen wij dan ook voor de omschrijving “maffiose uitbuiter”.
Geert Cool
