Ruim twee jaar nadat het Europese voorstel voor de liberalisering van de havenarbeid al werd weggestemd, ligt dit opnieuw op tafel in het Europese Parlement. In 2003 werd het voorstel niet aangenomen na de massale acties van de dokwerkers. Het verzet van de dokwerkers toonde aan dat het mogelijk was om liberaliseringen tegen te houden en overwinningen te boeken.
LSP-pamflet
|
> PDF-versie |
Maar voor het havenpatronaat is iedere overwinning slechts tijdelijk. Altijd opnieuw wordt geprobeerd om een aanval in te zetten om de winsten te verhogen. Want daar gaat het om voor het patronaat: goedkopere arbeidskrachten die laden en lossen, zodat het geld dat daarmee uitgespaard wordt in de zakken van het patronaat kan verdwijnen.
Voor het patronaat telt enkel de winst en niet de positie van de havenarbeiders of de veiligheid in de havens. Een liberalisering is een aanval op de veiligheid in de havens. Interimmers of scheepsbemanning die laden en lossen hebben niet dezelfde professionele achtergrond als de erkende dokwerkers en staan bovendien onder een sterkere druk van de bedrijven voor wie er wordt geladen en gelost. Dat zorgt ervoor dat de veiligheid onbelangrijk wordt in de zoektocht naar extra winst voor het patronaat.
De havenarbeiders hebben op basis van jarenlange strijd een goed statuut afgedwongen. Het is door strijd dat dit statuut verworven is, en het zal door strijd zijn dat het behouden blijft. Het is belangrijk om iedere nieuwe aanval op het statuut van de dokwerkers te beantwoorden met een nieuwe strijdbeweging. De liberalisering van de havenarbeid is op deze manier reeds enkele jaren tegengehouden. Waarom zou het nu anders zijn? Iedere nieuwe aanval beantwoorden met strijd, is de enige manier om tot een overwinning te komen.
Dat kan bovendien een voorbeeld stellen voor andere arbeiders. Vandaag heeft het patronaat het steeds over “loonmatiging” en de noodzaak van lagere lonen. De patroonsfederatie VBO wil dat er geraakt wordt aan de indexering van de lonen, de VLD wil een tweede Generatiepact,… De lijst van geplande aanvallen is erg lang en het zal noodzakelijk zijn om het verzet te organiseren. Als de aanval op de lonen van de havenarbeiders (door de liberalisering van de havenarbeid) wordt tegengehouden, zal dit aantonen hoe overwinningen kunnen worden geboekt: door iedere aanval met strijd te beantwoorden.
Daarnaast is het van enorm belang dat de strijd nu internationaal wordt gevoerd. Dit doorkruist de mogelijkheden om arbeiders tegen elkaar op te zetten!
De Linkse Socialistische Partij (LSP) steunt de acties van de dokwerkers tegen de afschaffing van de wet-Major en de liberalisering van het Havenbedrijf. Tegelijkertijd leggen we de nadruk op een verbetering van het statuut van de havenarbeiders door de rederijen onder staatscontrole te brengen, onder een democratisch beheer van de arbeiders zelf, in het kader van de strijd voor een andere, socialistische maatschappij.
Ierland: beweging tegen aanval op lonen bij Irish Ferries
In Ierland vond in december een massale beweging plaats tegen de aanval van Irish Ferries op de arbeidscondities en de lonen van het personeel. Het bedrijf wou onder Cypriotische vlag varen om zo personeel aan te werven onder Cypriotische loonsvoorwaarden. Er zou gewerkt worden aan 3,60 euro per uur (minder dan een derde van het huidige loon).
Op 9 december betoogden er in Ierland zo’n 100.000 mensen tegen deze aanval op de rechten van de arbeiders bij Irish Ferries. Ze eisten onder meer dat iedere buitenlandse arbeidskracht die aangeworven wordt ook van de Ierse loonsvoorwaarden zou genieten. Hiermee kan worden ingegaan tegen de verdeel-en-heers strategie om arbeiders van verschillende afkomst tegen elkaar op te zetten.
Er is uiteindelijk een compromis gesloten waardoor het Ierse minimumloon van toepassing zal zijn. Dat is nog altijd een achteruitgang voor veel arbeiders, maar het potentieel van de beweging tegen dergelijke aanvallen is een belangrijke les. Dit soort bewegingen zullen we wellicht meer zien in de toekomst.
De dreiging om te werken met goedkope Oost-Europese arbeiders, moet beantwoord worden met solidariteit onder alle arbeiders om gelijke lonen en gelijke arbeidsvoorwaarden voor iedereen te eisen!
