De heersende klasse in België bedient zich, zoals elders, van nieuwe middelen in de strijd tegen het terrorisme. De kapitalistische leiders misbruiken terroristische aanslagen om een klimaat van angst te creëren en het staatsapparaat te versterken. Nog los van de inefficiëntie en de hoge kost van dit soort maatregelen, gaat het dikwijls om een reeks aanvallen op onze democratische rechten.
Stephane Delcros en Cédric Gérôme
Na de recente zelfmoordaanslag door een Belgische in Irak probeert Minister van Justitie Onkelinx een wetsvoorstel te laten stemmen dat politie en gerecht meer middelen geeft om de terroristische dreiging te bestrijden. Het bevriezen van bepaalde bankrekeningen zal worden vergemakkelijkt, net als huiszoekingen op elk uur van de dag, het afluisteren van telefoons, etc. Alle door de politie verzamelde gegevens zullen bovendien in geheime dossiers worden bewaard, waar noch de beschuldigde, noch een advocaat toegang toe hebben.
België is verre van het enige land waar anti-terrorisme wetten worden aangenomen. Het Europese Parlement heeft onlangs een richtlijn gestemd die toelaat om telefonische en electronische gegevens voor een duur van 6 tot 24 maanden te bewaren, waarbij de politie alle rechten krijgt om die te consulteren.
Na 11 september 2001 werd in de VS de Patriot Act gestemd. Het gaat om een anti-terroristische uitzonderingswet, die de macht van het gerecht en de politie enorm uitbreidt. De Patriot Act werd aanvankelijk goedgekeurd voor een periode van vier jaar. Het voorstel om de wet van onbepaalde duur te maken, werd echter verworpen door de Senaat. Dat gebeurde na tal van schandalen die ervoor zorgden dat het Witte Huis zich in een moeilijke positie bevond. Er zijn tal van misbruiken met politiegeweld en inbreuken op democratische rechten, onder meer bij het controleren van de bevolking. Er is sprake van afluisterpraktijken en spionage door het Pentagon. Dat is natuurlijk niet nieuw. Het werd ook gebruikt tegenover antioorlogsgroepen ten tijde van de oorlog in Vietnam of tegenover organisaties die de burgerrechten van de zwarten verdedigden in de jaren 1970.
In Groot-Brittannië nemen de anti-terrorisme wetten een ongekende omvang aan. Miljoenen camera’s filmen de handelingen van de bevolking. Na de aanslagen in Londen van deze zomer werden de maatregelen nog verstrengd door Blair. Zo kwam er een nieuw voorstel om mensen, die verdacht worden van terrorisme, zonder proces tot drie maanden te kunnen opsluiten.
Na de rellen in Frankrijk vaardigde de heersende elite voor drie maanden de noodtoestand uit. Dit op basis van een wet van 50 jaar geleden. De regering kan overgaan tot massale arrestaties, betogingen verbieden en de media censureren. De politie kan huiszoekingen doorvoeren en de bewegingsvrijheid van mensen beperken, zonder daarvoor enige reden aan te leveren. Op deze manier werden al 11 van de 24 voorstellen van het Front National in gerechts- en politiemateries in de praktijk gebracht door de Franse regering.
Op basis van de terroristische dreiging versterken de kapitalistische regeringen overal hun repressieapparaat en beperken ze de democratische vrijheden. Aangezien de interpretatie van deze wetten zeer breed is, kunnen ze ook worden gebruikt tegen de arbeidersbeweging.
Reeds in de jaren ’80 bediende Margaret Thatcher zich van een anti-terrorisme wet om de staking van de mijnwerkers te onderdrukken. We herinneren ons ook verschillende verklaringen van Europese leiders die activisten van de anti-globaliseringsbeweging zonder aarzelen op gelijke voet stelden met terroristen.
Dit jaar kwamen in Frankrijk de antiterroristische eenheden twee keer tussen bij syndicale acties. In België is Daniel Bernard de procureur die verantwoordelijk is voor de strijd tegen het terrorisme. Bernard was destijds ook verantwoordelijk voor het beschuldigen van de syndicalisten van Forges de Clabecq.
Net zoals terroristische daden een rechtvaardiging vormen voor de repressieve politiek van de burgerij, voedt die laatste het terrorisme en lost ze niets op. De enorme middelen die Groot-Brittannië inzette tegen het terrorisme hebben de aanslagen in Londen niet verhinderd.
Ook de honderden miljarden dollar die Bush uitgaf in de strijd tegen het terrorisme hebben het niet ingedijkt. Zijn politiek heeft het terrorisme integendeel meer fronten aangeboden, zoals in Irak.
Het wordt tijd om uit deze vicieuze cirkel te treden door een oppositie uit te bouwen die daadwerkelijk het terrorisme bestrijdt door de voedingsbodem ervoor aan te pakken: het chaotische kapitalistische systeem in crisis.
