Een maand geleden blies een bekeerlinge van Belgische afkomst zichzelf op in Irak. De vrouw had zich kort daarvoor bekeerd tot een radicale stroming binnen de Islam. Deze gebeurtenis zorgde ervoor dat men wereldwijd meer en meer aandacht vertoonde voor Europese vrouwen die zich bekeren tot Moslima. Maar de burgerlijke media geven zich graag over aan vooroordelen en paniekzaaierij.
Jan Van Olmen
De echte redenen waarom vele vrouwen zich bekeren wordt verzwegen. Waarom? Het seksisme en de druk die die de moderne, kapitalistische maatschappij op de schouders van jonge vrouwen zet, vormen vaak de aanzet tot bekering.
In Frankrijk worden vrouwen die zich bekeren tot de Islam nauwlettend gevolgd. De strijd tegen het terrorisme zorgt ervoor dat de moslimgemeenschap wordt gecriminaliseerd. Pascal Malhot, hoofd van de Franse Veiligheidsdienst zegt o.a. in Het Laatste Nieuws dat “de huidige toestand hem zorgen baart.” In vele landen, ook in Frankrijk na de recente rellen, worden militante moslims of migranten die opkomen voor hun rechten en zich bijvoorbeeld openlijk uitspreken tegen de regering, meer en meer geklasseerd als onruststokers en mogelijke terroristen… Voor de vrouwen onder hen is dat niet anders.
Het is echter een zeer klein percentage Moslims en bekeerlingen die overgaan tot zelfmoordacties. Maar het merendeel van de vrouwen die zich bekeren blijken dat te doen omdat ze de Westerse maatschappij en vooral de druk en het seksisme binnen de Westerse maatschappij beu zijn. Een onderzoekster stelde dat veel vrouwen zich aangetrokken voelen tot de Islam omdat de vrouw er een vaste, zekere plaats in het gezinsleven en de maatschappij krijgt.
Dit is niet in alle gevallen even goed (denk maar aan de positie van vrouwen in Iran of Afghanistan) maar voor veel westerse vrouwen die in een seksistisch, veeleisend systeem zijn opgegroeid, vormt de beslotenheid en de conservatieve traditie van de Islam een schril contrast met de bevelen tot schoonheid, seksueel, familiaal en professioneel succes die in onze “vrije” maatschappij dikwijls van kleinsaf worden opgedrongen. Zo is er in de Islam bvb meer ruimte voor familie en kinderen en wordt er op het gebied van carrière en materieel bezit minder nadruk gelegd voor de vrouw.
Anderzijds is er in veel moslimlanden een enorm probleem van discriminatie en geweld tegen vrouwen. Zo voeren onze kameraden in Pakistan campagne tegen geweld binnen het gezin. Ze voeren deze campagne zonder de godsdienst op zich aan te pakken, waardoor het gemakkelijker is om bredere lagen van de bevolking te bereiken. Het aanpakken van de discriminatie en het verbeteren van de positie van de vrouwen, zal het werk zijn van de arbeidersbeweging. Daarbij is er nood aan arbeiderseenheid en moeten tegenstellingen op basis van godsdienst uit de weg worden gegaan.
Westerse vrouwen die zich bekeren tot de islam willen zich veelal terugtrekken uit de maatschappij en zoeken individuele oplossingen aan de hand van religie. Dat zal echter geen oplossing bieden. Om seksisme, vrouwenonderdrukking en misbruik door fundamentalisten te vermijden, zullen vrouwen moeten opkomen om zichzelf te kunnen zijn door zich te bevrijden van het seksistische en kapitalistische juk, zowel binnen de Westerse maatschappij als in de moslimlanden. Dat is een onderdeel van de strijd van de arbeidersbeweging, van zowel mannen als vrouwen die opkomen voor een alternatief op het kapitalisme.
