Ook in België gaat de VDAB nu in zee met twee Nederlandse private bedrijven om langdurig werklozen te begeleiden. De privatisering van de werklozenbegeleiding was in Nederland reeds omstreden omdat bleek dat meer werd betaald per werkloze zonder noemenswaardig succes bij het vinden van nieuwe jobs. Het lijkt erop dat een aantal bedrijven forse winsten maken op de rug van de werklozen en op de rekening van de belastingbetalers.
De VDAB gaat in zee met twee Nederlandse reïntegratiebedrijven, Alexander Calder en Agens. Die moeten langdurig werklozen begeleiden. Beide bedrijven bestaan nog niet in Vlaanderen en liggen in Nederland onder vuur omdat de begeleiding van de bedrijven niet tot resultaten leidt. Alexander Calder moet in Gent en Limburg 1.025 werklozen begeleiden. Agens zal in Antwerpen 605 werklozen begeleiden. De twee bedrijven krijgen daar samen 4 miljoen euro voor, of zo’n 2.450 euro per werkloze.
Deze maatregel komt er op aansturen van Vlaams minister van onderwijs en werk Frank Vandenbroucke (SP.a) die stelt dat de VDAB over onvoldoende middelen en mensen beschikt om werklozen individueel te begeleiden. Bijgevolg kan een deel van de begeleiding worden uitbesteed aan privé-bedrijven.
In Nederland werd de begeleiding van werklozen al grotendeels geprivatiseerd onder de regeringen Kok I en II. Het gevolg is echter dat de overheid er meer betaald per begeleidingstraject (3.500 euro in 1998 tegenover 4.700 euro eind 2004) terwijl de kwaliteit van de dienstverlening er niet beter op geworden is. De bedoeling van de privatisering was overigens niet zozeer om meer mensen aan het werk te krijgen, maar wel om te besparen op de werkloosheidsuitkeringen. De sector van de werklozenbegeleiding had in Nederland twee jaar geleden al een jaaromzet van 770 miljoen euro.
Ook in Duitsland blijkt de hervorming van de werklozenbegeleiding duurder uit te vallen. Met de doorvoering van de hervorming van de werkloosheidsuitkering werd niet enkel een lagere uitkering ingevoerd van 345 euro per maand (en 331 euro per maand in Oost-Duitsland). Er werd ook begonnen met een private werklozenbegeleiding. Er zijn ook speciale bureaus opgezet die werklozen "uitlenen" aan bedrijven. Uit een onderzoek blijkt nu dat werklozen gemiddeld een maand langer werkloos zijn en bovendien 5.700 euro meer kosten per persoon.
Het is logisch dat bedrijven meer tijd en energie steken in het begeleiden van mensen die gemakkelijker aan een job raken. Er zal bovendien een nog sterkere druk uitgeoefend worden om gelijk welke job te aanvaarden. Een werkloze die werk vindt, verhoogt immers de winstmarges. In een land als Australië dat ooit model stond voor de privatisering van de werklozenbegeleiding is de overheid bezig de werking van de markt aan banden te leggen o.a omdat om de één of andere niet te voorziene reden het maken van winst belangrijker was voor ondernemingen dan het goed begeleiden van werklozen tot duurzame werkgelegenheid.
De privatisering van de werklozenbegeleiding zal ook hier leiden tot misbruiken en zakkenvullerij door de betrokken bedrijven, terwijl de werklozen zullen geraakt worden door een repressievere aanpak waarbij ze verder zullen gecriminaliseerd worden. Vandenbroucke toont aan wiens belangen hij verdedigt: die van de patroons die hun winsten willen vergroten op de rug van de werklozen! In plaats van de werklozen aan te pakken, zou Vandenbroucke beter eens de werkloosheid aanpakken!
