Na het Generatiepact: doorgaan met de strijd

De lijst van patronale eisen lijkt op een Sinterklaasbrief van een rotverwend kind. De prijsstijgingen van het staal en de olie worden aangegrepen, de positie van de euro of de concurrentiepositie van de bedrijven. Dat zijn allemaal excuses om een besparingsbeleid op te leggen aan de arbeiders. Intussen zien we namelijk dat de winsten van de bedrijven niet dalen. Integendeel !

Nicolas Croes

Nog voor de stemming over het Generatiepact in het parlement, stelde de VLD reeds dat er een tweede Generatiepact moet komen. Dat zou alvast het IMF tevreden stellen. Het IMF meent dat het Generatiepact de goede kant uitgaat, maar verder moet gaan onder meer door de index aan te pakken.

Volgens Guy Quaden, gouverneur van de Nationale Bank (en lid van de PS), zal België in 2006 een economische groei van 2,2% kennen. Dat zou een verbetering zijn tegenover vorig jaar, maar Quaden stelt dat de bedrijven er slechts beperkt van zullen genieten omdat de lonen in België te hoog zijn.

De Nationale Bank vergeleek daartoe onze lonen met die in de buurlanden, waar er geen indexering van de lonen is (aanpassing aan de levensduurte). Quaden stelt voor dat er een “concurrentiepact” komt om onze lonen te beperken. Hij heeft het over loonmatiging, het in vraag stellen van de index, nieuwe lastenverlagingen voor de patroons,… Uiteraard zegt de Nationale Bank niet dat de hogere productiviteit van de Belgische arbeiders in rekening moet worden gebracht op de loonbrieven. De Belgische productiviteit is enkel nuttig als argument voor de patroons in de buurlanden om daar de lonen te verlagen.

Ook wordt niets gezegd over de stijgende levensduurte. De indexering van de lonen is overigens erg beperkt. Zo is bijvoorbeeld de duurder wordende olie niet opgenomen in de index. Ondanks de zogenaamd sterk stijgende lonen, is er een daling van de koopkracht van de arbeiders.

Het VBO voorziet voor 2006 slechts een groei van 2% (wat nog steeds hoger is dan de 1,4% van dit jaar). Maar fundamenteel is hun analyse dezelfde: onze inkomens zijn schandalig hoog. De arbeiders worden dubbel geviseerd in hun rapport, dat immers ook een vermindering van de openbare uitgaven eist. Minder diensten aan de bevolking, met andere woorden, en nieuwe privatiseringen met de gekende gevolgen.

Alle traditionele partijen willen de winsthonger van de grote bedrijven tegemoet komen. Ze staan allemaal voor een neoliberaal beleid zoals gevraagd door het VBO, IMF, Nationale Bank,…

Zwakheid leidt tot agressie. Om de aanvallen te stoppen, hebben de arbeiders nood aan een vastberaden, massale en verenigde actie. De winstlogica van het huidig systeem komt enkel het patronaat ten goede. Wij aanvaarden deze logica niet!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie