Artikel door Emily (Namen) uit ‘De Linkse Socialist’
Doorheen de Europese Unie hebben rechtse populistische partijen, nationalistische formaties en zelfs neofascisten zich kunnen versterken bij de laatste verkiezingen. Op een ogenblik dat racistische ideeën in de samenleving als iets banaal worden gezien, is het nog gemakkelijker om op basis van racisme het ongenoegen tegenover het besparingsbeleid van de gevestigde partijen naar een stem voor extreemrechts te trekken. Dat kan ook door het gebrek aan strijdbare en massale alternatieven op het huidige systeem. De consequente linkse partijen zijn vaak afwezig of hebben het al lang niet meer over een breuk met het kapitalisme. Ook in ons land is het gevaar van extreemrechts niet verdwenen. We zullen ook hier het verzet tegen extreemrechts moeten uitbouwen en dit meteen verbinden aan de strijd tegen de besparingen.
Extreemrechts kan groeien waar links afwezig is
Bij de laatste Europese verkiezingen was er zowat overal een opgang van extreemrechtse en rechts-populistische partijen. Tegenover de ergste kapitalistische crisis sinds de jaren 1930 hebben de regeringen, met inbegrip van de zogenaamde linkse, geen ander antwoord dan meer besparingen.
De afbouw van onze levensstandaard en de tekorten nemen toe. Tegelijk worden de slachtoffers van dit beleid, de overgrote meerderheid van de bevolking, tegen elkaar opgezet in een strijd voor betaalbare huisvesting, werk,… Ook in ons land vindt een op de vier jongeren geen werk. In Griekenland en Spanje zit zelfs meer dan de helft van de jongeren zonder werk.
Dit zet een groeiend aantal jongeren aan om elders werk te zoeken. Het vrije verkeer van personen in de EU, zoals het georganiseerd wordt door de gevestigde politici, speelt in de kaart van de kapitalisten. Het laat immers toe dat de lonen naar beneden worden getrokken en dat de verdeeldheid onder de werkenden toeneemt. De tekorten vormen de basis voor xenofobe gevoelens. Bovendien worden racistische standpunten meer en meer gebanaliseerd en zonder schaamte gebracht.
Daarnaast laat het gebrek aan een politiek alternatief de opmars van diverse extreemrechtse en populistische krachten toe. Ondanks de goede score van Syriza in Griekenland (26%), kon de neonazipartij Gouden Dageraad er 9% halen en in Athene zelfs 16%. Een deel van de partijleiding zit nochtansdeels in de gevangenis en de partij staat bekend voor geweld en zelfs moord. Het gevoel van desillusie na tal van protestacties en stakingen zonder vervolg en de bocht naar rechts door de leiding van Syriza spelen daar ongetwijfeld een rol in. Syriza geeft aan dat het bereid is om samen te werken met besparingspartijen die zogezegd ‘links’ zouden zijn. Het is een fout om niet te pleiten voor een breuk met het kapitalisme om plaats te maken voor een samenleving gebaseerd op de behoeften van iedereen, het socialisme.
De programma’s en samenstelling van de extreemrechtse en rechts-populistische partijen zijn erg divers. De Eurosceptische populisten van UKIP (UK Independence Party) willen niet met traditioneel extreemrechts rond het Franse FN samenwerken. UKIP slaagde er in om een Europese fractie met minstens 25 verkozenen uit 7 landen te vormen, onder meer nadat een FN-verkozene naar deze fractie overstapte en na het sluiten van een alliantie met de Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo uit Italië. Bij het ter perse gaan van deze krant was de deadline voor de fractievorming nog net niet verstreken en kwam het FN nog niet aan verkozenen uit 7 landen.
Wat is het gevaar van extreemrechts in België?
Langs Franstalige kant is extreemrechts sinds de ontbinding van het Belgische Front National bijzonder verdeeld. Dat laat de neonazi’s van Nation toe om een grotere rol te spelen door een politieke partij op te bouwen die inspeelt op verdeeldheid en die stoottroepen tegen links organiseert. Er worden racistische en vooral islamofobe acties opgezet. Nation is echter niet alleen. Diverse extreemrechtse partijen haalden in Charleroi samen 14%.
Langs Nederlandstalige kant is de electorale neergang van het Vlaams Belang natuurlijk een goede zaak. Het maakt duidelijk dat niet alle voormalige kiezers van het VB voor het volledige extreemrechtse programma van de partij gewonnen waren. Het is niet verwonderlijk dat N-VA een belangrijk deel van de kiezers van het VB overnam, deze partij werd gezien als de meest efficiënte stem tegen het establishment. Het is overigens niet omdat het VB minder stemmen haalt, dat het gevaar geweken is. Zo blijven de jonge militanten van de NSV (Nationalistische Studentenvereniging) min of meer actief in een poging om zich uit te bouwen. Daarbij wordt al eens uitgekeken naar de meer radicale voorbeelden van Gouden Dageraad of het Duitse NPD. Elk jaar organiseert NSV een haatmars in een studentenstad, waarbij we met Blokbuster het initiatief nemen voor een strijdbare tegenbetoging.
Hoe strijden tegen extreemrechts?
Het is niet omdat extreemrechts bij de laatste verkiezingen in ons land slecht scoorde dat het gevaar verdwenen is. Dat wordt duidelijk uit de resultaten in de buurlanden. Zolang er geen breed gedragen links alternatief is dat gezien wordt als een offensief antwoord op het door crisis gekenmerkte kapitalisme, blijft er ruimte voor allerhande verdelende vooroordelen.
We mogen extreemrechts geen ruimte laten om zich op te bouwen. Met de jaarlijkse anti-NSV betoging en bijhorende campagne maken we het de jongeren van het Vlaams Belang bijzonder moeilijk om zich onder jongeren en studenten uit te bouwen. We waren er ook bij toen werd geprotesteerd tegen een meeting van het Vlaams Belang in het centrum van Brussel of toen voor het Europese Parlement werd betoogd tegen de komst van Le Pen vlak na de Europese verkiezingen.
De consequente linkerzijde moet stelselmatig reageren en doorheen het antifascistisch protest bouwen aan een alternatief dat breekt met het kapitalisme. Verdeeldheid zal ons immers niet versterken in de strijd tegen het establishment. En neen, extreemrechts is niet echt anti-establishment. Le Pen is uitdrukkelijk een verdediger van de belangen van de Franse kapitalisten en ze is zelf overigens ook miljonair. Tegenover hun verdeeldheid plaatsen we onze eenheid. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons. Samen staan we sterker in de strijd voor een andere samenleving.
We moeten niet op het establishment rekenen om de strijd tegen extreemrechts te voeren. Het is hun media dat racisme hoogtij kan vieren, het is hun politie die ingezet wordt tegen linkse militanten. Dat is niet verwonderlijk, het establishment maakt zelf zonder verpinken gebruik van racisme om verdeeldheid te zaaien. Bij grote strijdbewegingen wordt zelfs niet geaarzeld om een stap verder te gaan en extreemrechts actief te ondersteunen. Die krachten stellen het kapitalisme immers niet in vraag. Integendeel, ze treden op als de privémilitie van het kapitaal.
Als extreemrechts ruimte krijgt, gaat het steeds verder in het offensief. Na de moorden op de Franse antifascistische militant Clément Méric en de Griekse antifascist Pavlos Fyssas is het belangrijk om te bouwen aan een Europees front van verzet tegen extreemrechts. Op een bijeenkomst in Athene georganiseerd door de Griekse antifascistische comités werd nog voor de verkiezingen voorgesteld om van 9 november een Europese actiedag te maken.
Het komt er inderdaad op aan om het antifascistische verzet uit te bouwen in onze wijken, scholen, werkplaatsen,… We mogen extreemrechts en racisme niet aanvaarden. Laat ons mee bouwen aan een sterk links alternatief dat opkomt voor een samenleving die zich baseert op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet op de winsten van een kleine minderheid. Werk mee aan de Europese actiedag van 9 november!
Blokbuster?
De antiracistische campagne Blokbuster is begin jaren 1990 opgezet om de strijd tegen extreemrechts op lokaal vlak te organiseren. Op het hoogtepunt van de antiracistische beweging in de jaren 1990 telde Blokbuster een 50-tal lokale comités met ongeveer 2.500 leden. Het was de enige antiracistische campagne die een sociaaleconomisch programma naar voor schoof met slogans als ‘Jobs, geen racisme’.
Blokbuster lag aan de basis van Youth Against Racism in Europe (YRE) dat de strijd op Europees vlak voerde en in oktober 1992 werd gelanceerd op een internationale betoging in Brussel met 40.000 aanwezigen. Blokbuster nam ook het initiatief voor de Jongerenmars voor Werk en tegen Racisme in 1993. Er waren (en zijn) tal van lokale acties en betogingen, waaronder de jaarlijkse anti-NSV betoging.
Actiedag op 9 november!
Van waar komt het initiatief? Midden april was er een internationale antifascistische conferentie in Athene georganiseerd door de Griekse antifascistische comités en in aanwezigheid van onder meer een vertegenwoordiger van Blokbuster. Daar werd het voorstel voor een actiedag gedaan.
Waarom op 9 november? Er zijn traditioneel antifascistische activiteiten op die dag om de Kristallnacht van 9 november 1938 te herdenken. Dat was een georganiseerde aanval op Joodse winkels en synagogen in nazi-Duitsland. Het vormde het begin van de grote uitroeiing van Joden door de nazi’s.
Wat gebeurt er in België op 9 november? Blokbuster neemt het initiatief om samen met andere partners een strijdbare nationale betoging te organiseren.
Wat kan jij doen? Om van die betoging een succes te maken, kan je pamfletten en stickers verspreiden. Je kan vrienden bijeenbrengen en iemand van Blokbuster uitnodigen om de actiedag toe te lichten en om samen de betoging bekend te maken en ervoor te mobiliseren. Je kan actief worden met Blokbuster en de strijd voor een socialistisch alternatief vervoegen. Waar wacht je nog op?
Contacteer ons: info@blokbuster.be, 02/345 61 81
